Σίγουρα οι περισσότεροι από εσάς έχετε συνδέσει τη Γιουγκοσλαβία με πολλά και ωραία πράγματα ακόμα πιο σίγουρος είμαι πάντως πως όσοι ασχολείστε με τον ακραίο ήχο δεν έχετε στο μυαλό σας τη συγκεκριμένη χώρα ως Thrash-ο-μάνα, σωστά; Έλα όμως που έρχονται κάτι τύποι σαν αυτούς εδώ τους Space Eater και ψάχνεις να δεις από που ήρθε η σφαλιάρα. Από το πανέμορφο Βελιγράδι μας έρχονται και πραγματικά μου κάνει εντύπωση πως ενώ υπάρχουν από το 2004 και βρίσκονται πλέον στο τρίτο δίσκο, εμείς τώρα τους πήραμε μυρωδιά. Όπως έχω ξαναπεί ο τρίτος δίσκος είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα στη πορεία της μπάντας. Πολλές φορές μάλιστα η ύπαρξή του ή ακόμα καλύτερα η κυκλοφορία του από μόνη της είναι κάτι το αξιοσημείωτο. Αυτοί εδώ, όμως που πήραν το όνομά τους από ομώνυμο τραγούδι των Gamma Ray δεν φαίνονται να έχουν όρεξη για αστεία. Καθαρά αμερικάνικος ο ήχος ,αρκετά κοντά θα έλεγα στις τελευταίες δουλειές των Overkill. Αν το θέλετε αλλιώς να σας πω ότι έτσι θα ακούγατε μια μπάντα με τα riffs των Metallica της πρώτης περιόδου και τα solos και τη γενικότερη τεχνική των πρώιμων Annihilator ,μόνο όμως αν διπλασιάσετε (τουλάχιστον) την ταχύτητα. Τα φωνητικά πολλές φορές καταφεύγουν στις υψιφωνίες παίζοντας με το προ αιώνων δίπολο του thrash και του speed metal. Σε σημεία για να γίνω ακόμη πιο περιγραφικός θα έλεγα πως ο τραγουδιστής τους μου φέρνει στο μυαλό το τρόπο που τραγουδά στα τελευταία Mastodon αλλά και στο φοβερό ντεμπούτο των Killer be Killed ο Troy Sanders για να δώσουμε και μια σύγχρονη πινελιά. Συνοψίζοντας νομίζω πως με αυτό το δίσκο οι παιχταράδες αυτοί έχουν τη δυνατότητα να κάνουν το όνομα τους να ακουστεί για τα καλά. Τώρα είναι η ευκαιρία!
8/10
Τάσος Δεληγιάννης
[email protected]
