Καλά ρε ξεφτιλισμένοι, δεν έχετε καθόλου ντροπή; Τόση έλλειψη έμπνευσης πια που καταντήσατε να κλέβετε αυτούσια μέρη γνωστών τραγουδιών; Γιατί και ένας κουφός, μόλις ακούσει το πρώτο κομμάτι του δίσκου θ’ αναφωνήσει δυνατά: “Αυτό είναι το Port Royal από Running Wild”. Καταντήσατε χειρότεροι και από τους Avenged Sevenfold και με λύπη μου βλέπω να ξεκινά μια νέα μόδα ανακύκλωσης παλιών επιτυχιών, όχι πια μέσω της διασκευής αλλά της αυτούσιας αντιγραφής. Όχι και το καλύτερο ξεκίνημα για την κριτική του πρώτου full length άλμπουμ των Γερμανών Stallion, “Rise And Ride”, αλλά αυτοί το ξεκίνησαν πρώτοι. Και απογοητεύομαι περισσότερο, γιατί στο EP που είχαν κυκλοφορήσει μερικούς μήνες πριν (και του οποίου την κριτική μπορείτε να βρείτε εδώ), ήταν πολύ αξιόλογο και πολλά υποσχόμενο. Από το εν λόγω EP περιλαμβάνονται στο άλμπουμ τρία κομμάτια σε επανεκτέλεση, τα “Canadian Steele”, “Killing Time” και “The Right One”, τα οποία ομολογουμένως είναι και οι καλύτερες στιγμές του δίσκου μαζί με το φρέσκο “Stigmatized”. Κατά τ’ άλλα, το “Wild Stallions” κλέβει το αρχικό riff και το ρεφρέν του “The Prince” των Diamond Head, στο “Streets Of Sin” ξανακοπιάρουν επιλεγμένα θέματα από Running Wild, και για να μην μακρηγορώ, το συμπέρασμα είναι πως ο δίσκος αυτός δίνει την εντύπωση πως αντί να στρωθούν στη δουλειά, βρήκαν πρόχειρη την εύκολη λύση της αντιγραφής, μπας και εντυπωσιαστεί κάνας πιτσιρικάς που δεν έχει και πολλά ακούσματα από τα παλιά. Ηχητικά δεν άλλαξαν σχεδόν καθόλου από το EP, ίσως μάλιστα να βελτιώθηκε κάπως ο συνολικός ήχος, εκτός ίσως από τα φωνητικά τα οποία βρήκα κάπως ενοχλητικά λόγω του υπερβολικού αριθμού τσιρίδων. Πάντως είχα πολύ καιρό να φάω τέτοιο ξενέρωμα και να οργιστώ τόσο πολύ με κάποιο δίσκο σε σημείο που νόμιζα πως δεν θα μου ξανατύχει αλλά τελικά να που ξανάγινε.
5.5/10
Νίκος Κεφαλίδης
