Οι Superlove είναι από το Bristol του Ηνωμένου Βασιλείου (πρώην Ευρωπαϊκή Ένωση) και δηλώνουν ότι παίζουν noise/pop. Για να δούμε λοιπόν πως μπορούμε να το συνδέσουμε με το περιεχόμενο της σελίδας μας. Το “Superlove” δεν είναι το ντεμπούτο τους αλλά φαίνεται να υπάρχουν με κυκλοφορίες, κυρίως singles από το 2018. Η πόλη τους έχει παράδοση στην εναλλακτική μουσική, ώρα να τσεκάρουμε τον ήχο τους.
Η κυκλοφορία ξεκινάει με το “I Love It”, αμιγώς ηλεκτρονικός ήχος αλλά και με κάποια nu-metal στοιχεία. Μου θύμισαν τους Ουαλούς συγχωριανούς τους Lost Prophets στην ήχο του “Start Something”. Εδώ θα μπορούσε κάποιος να σταματήσει να διαβάζει λόγω της προϊστορίας του τραγουδιστή των τελευταίων αλλά μόνο ηχητικά μου τους έφεραν στο μυαλό.
Το δεύτερο κομμάτι ακόμα πιο pop, με λίγες ηλεκτρικές εκρήξεις, άρα ίσως και να μη βρει πολλούς οπαδούς στη σελίδα. Άρα πάμε αμέσως στο επόμενο “THINK ABT U”, το οποίο ξεκινάει με μια riff-άρα που θυμίζει Korn και Deftones. Άνετα το καλύτερο σημείο του δίσκου. Το υπόλοιπο κομμάτι αρκετά cheesy.
Το τέταρτο στη σειρά, “Bruce.Master”, είναι αρκετά ambient και ακουστικό, pop προσανατολισμένο αλλά ίσως είναι η δεύτερη καλύτερη στιγμή του EP. Βγάζει ένα όμορφο, μελαγχολικό και ταξιδιάρικο συναίσθημα. Εδώ ο τραγουδιστής δεν χάνει την ευκαιρία να μας δείξει και τις πραγματικές τους φωνητικές ικανότητες και εύρος της φωνής του. Το EP τελειώνει με το “Untouchable”, μία από τις μέτριες στιγμές του μικρού σε διάρκεια έργου τους. Ωραίο μπάσο ωστόσο.
Γενικά, δεν είμαι σίγουρος αν αυτό το υλικό απευθύνεται στο κοινό μας αλλά σίγουρα κάποιοι αναγνώστες/μουσικοί εξερευνητές θα εκτιμήσουν κάποια από τα σημεία του. Για αυτούς λοιπόν με αμαρτωλά γούστα και pop στιγμές στο playlist τους, ίσως έχουμε κάτι εδώ. Βρετανικός ήχος με μια υφή Massive Attack σε σημεία, μοντέρνα ραδιοφωνική παραγωγή και πιασάρικα hooks. Μπάντα που το κοινό της κυρίως είναι στο Spotify, ωστόσο είδα ότι περιοδεύουν που και που, το οποίο είναι καλό.
5/10
Βασίλης Παπαγεωργακόπουλος
vasileios.papageorgakopoulos@gmail.com
