Λένε πως η γραμμή που χωρίζει την ιδιοφυΐα από την τρέλα είναι πολύ λεπτή. Το ίδιο ισχύει και για την γραμμή που χωρίζει την πρωτοποριακή τέχνη απ’ την κακογουστιά. Στην περίπτωση των Ιταλών Thacthli, η πλάστιγγα μάλλον φέρνει προς την κακογουστιά. Δεν αμφιβάλλω πως ίσως αυτό που παίζουν βγαίνει απ’ την καρδιά τους, αλλά δεν μπορώ να αξιολογήσω προθέσεις παρά μόνο το αποτέλεσμα και αυτό με τα δικά μου αισθητήρια. Στα 54 λεπτά που διαρκεί το άλμπουμ βρίσκουμε 4 κομμάτια ατμοσφαιρικού doom black/death, ένα εκ των οποίων είναι η διασκευή του “The Trip Was Infra Green” των Φιλανδών Unholy από το μακρινό (πλέον) 1993. Πολύ μεγάλες συνθέσεις, όπως ορίζει το ιδίωμα, ουρλιαχτά και γρήγορα ξεσπάσματα αλά Burzum,, ατμοσφαιρικά πλήκτρα στο πολύ βάθος και γενικά όλα αυτά που συναντά κανείς στα περισσότερα άλμπουμ αυτού του είδους, χωρίς όμως να βρίσκεται αυτό το κάτι, το συστατικό εκείνο που θα το κάνει να ξεχωρίσει από τον σωρό. Όσο κι αν επικεντρώθηκα στο άλμπουμ, χωρίς να ασχολούμαι με κάτι άλλο κατά τις ακροάσεις, δεν μπόρεσα να νιώσω. Όσο αφορά τη διασκευή, δεν είχα υπόψη μου ούτε το πρωτότυπο μέχρι τώρα οπότε δεν μπορώ να τη σχολιάσω. Δεν ξέρω τι θα μπορούσαν ν’ αλλάξουν για να κάνουν την μουσική τους πιο ενδιαφέρουσα και ουσιαστική, προς το παρόν όμως η παρουσία τους είναι αρνητική. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον η Ιστορία τους δικαιώσει, ίσως πάλι και όχι.
4/10
Νίκος Κεφαλίδης
