Έχοντας 30 χρόνια στο κουρμπέτι και 12 κυκλοφορίες στην πλάτη τους, οι Πολωνοί είναι πλέον ένα cult συγκρότημα στην death/thrash σκηνή. Δεν νομίζω ότι έχουν απογοητεύσει ποτέ τους οπαδούς τους και ίσως είναι μια μπάντα που δεν θα το κάνει ποτέ. Σίγουρα δεν απολαμβάνουν την εμπορική επιτυχία των συμπατριωτών τους Behemoth, αλλά και πάλι ίσως οι Vader μάλλον είναι καταδικασμένοι σε αυτό, αφού δεν δίνουν τόση έμφαση στο θεατρικό μέρος της παρουσίας τους, αλλά στη μουσική.
Το “The Empire” είναι απλά η συνέχεια του “Tibi et Igni”, με τον κλασσικό και μοναδικό ήχο των Vader να παίρνει μια ίσως πιο thrash παρά death metal χροιά. Μην ξεγελιέστε πάντως, τα 30+ λεπτά στα οποία οι Vader παρουσιάζουν 10 ολοκαίνουργια τραγούδια, είναι ικανά να κάψουν οποιοδήποτε ενισχυτή και να προκαλέσουν αυχενικό σύνδρομο και στον πιο γυμνασμένο αυχένα.
Τα παραπάνω φαίνεται από το γεγονός ότι η μπάντα δεν χρησιμοποιεί κάποιο intro και απλά σε παίρνει από τα μούτρα με το υπερταχύτατο και μανιασμένο “Angels Of Steel” που ορίζει την thrash πλευρά των Vader στο “The Empire”. Ένα πράγμα που με ενοχλούσε ίσως στα προηγούμενα albums των Πολωνών, είναι ότι δεν υπήρχαν αρκετές grooves, αρκετές αλλαγές ρυθμών για να κρατήσουν το ενδιαφέρον του ακροατή λίγο παραπάνω. Ειδικά κάποιο ο οποίος δεν είναι τόσο μεγάλος οπαδός του thrash / death. Στο “The Empire” οι αλλαγές των ρυθμών είναι πολύ σωστά τοποθετημένες και οι thrash grooveς δίνουν την απαραίτητη ποικιλομορφία στα κομμάτια, χωρίς να κουράζουν και χωρίς να γίνονται φυσικά τεχνικά.
Από εκεί και πέρα τι να λέμε; Τα blastbeats και τα riff που απλά σου δίνουν μια γροθιά στο στομάχι, είναι παρόντα κάνοντας το “The Empire” σίγουρα μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες των Πολωνών. Τα “Tempest” και “Gravity” είναι ίσως τα πιο γρήγορα κομμάτια με τα ασταμάτητα blastbeats του James Stewart, ενώ το “Iron Reign” δίνει τον τόνο για πιο αργές και mid-tempo thrash στιγμές, ενώ το “The Army-Geddon” απλά σε κάνει να το λατρέψεις με τις ατελείωτες grooveς του και το σχεδόν μελωδικό solo του. Τα μελωδικά solo και riffs του “Spider”, είναι κάτι που μπαίνει μέσα στη μουσική των Vader και φαίνεται ακόμη περισσότερο στο κλείσιμο του δίσκου, ίσως το ποιο ‘εμπορικό’ κομμάτι της μπάντςμέχρι στιγμής, το “Send Me Back To Hell”. Ένα κομμάτι το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε νε είχε γραφτεί από τους Testament ή τους Sodom.
Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει όμως να νομίζουν οι φίλοι των Vader ότι η μπάντα έχει κάνει κάποια στροφή στο thrash. Τα death metal στοιχεία είναι παρόντα και τα μανιασμένα riffs βροντοφωνάζουν την ύπαρξη τους σε όλα σχεδόν τα κομμάτια. Απλά οι Vader ίσως να αρχίζουν να βάζουν κάποια πιο ‘μελωδικά’ στοιχεία στη μουσική τους, ειδικά στα solo, κάτι το οποίο είναι πολύ θετικό, αφού πιστεύω ότι τα solo του “The Empire” είναι από τα καλύτερα που έχω ακούσει σε δίσκο τους.
Εντάξει, για τα φωνητικά του Peter, δεν πρόκειται να πω τίποτα, αφού είναι στα ίδια υψηλά στάνταρ με το παρελθόν. Βασικά, όλη η μπάντα είναι σε πολύ υψηλά στάνταρ και πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο παράδειγμα μπάντας 30 ετών, η οποία παραμένει πιστή με την ποιοτική πλευρά του ιδιώματος και έχει συνεχώς ανοδική πορεία μέσα σε 11 δίσκους, χωρίς να έχει κάνει στραβοπάτημα. Οι Vader είναι εγγύηση για τους οπαδούς του death / thrash και η 13η κυκλοφορία τους “The Empire” θα μπορούσε να είναι κάλλιστα η καλύτερη κυκλοφορία των Πολωνών μετά το “Litany”. Ή μήπως είναι ακόμη καλύτερο;;; Αφήνω εσάς να αποφασίσετε…
9/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
