Άλλο ένα συμπαθητικό project έρχεται να μας παρουσιάσει η Ιταλική εταιρεία, αυτό του power trio των The Ferrymen. Στην βάση του αποτελεί το “παιδί” του γνωστού από την θητεία του σε Primal Fear, Starbreaker & Last Breaker (σ.σ.: ανάμεσα σε άλλους), Magnus Karlsson, ο οποίος έχει αναλάβει κιθάρες, μπάσο & πλήκτρα σε αυτήν εδώ την δουλειά. Τα τύμπανα έχει αναλάβει ο θεόθεος Mike Terrana (ex–Rage, ex–Artension) ενώ στον δίσκο τραγουδά ο εξαιρετικός ανερχόμενος Ronald Romero (Lords Of Black, Rainbow).
Το πρώτο πράγμα που σου μένει στο μυαλό ακούγοντας το album είναι οι εξαιρετικές μελωδίες του Σουηδού, αφού στα τόσα χρόνια πορείας έχει καταφέρει, με οποιονδήποτε και αν έχει συνεργαστεί (Allen/Lande, Kiske/Sommerville κ.α.), να “ντύνει” θεσπέσια τα κομμάτια τα οποία συνεισφέρει μουσικά. Τα riffs είναι πολύ δυνατά, σε σημεία θα μπορούσα να πω να τα ζήλευαν και άλλοι καλλιτέχνες. Καταφέρνει σε σημεία να κάνει τους The Ferrymen να ακούγονται ιδιαίτερα σκοτεινοί, κάτι το οποίο οφείλεται και στα πλήκτρα, τα οποία έχει παίξει όπως και προανέφερα στο δίσκο, που δίνουν έναν εξαιρετικό τόνο και ανεβάζουν ακόμα πιο πολύ τις συνθέσεις. Αλλά για να είμαστε και πιο ακριβοδίκαιοι, δεν θα μπορούσαν να είναι τίποτα δίχως το εξαιρετικό παίξιμο του Terrana αλλά και την ερμηνεία του Romero στο δίσκο, ο οποίος θα έλεγα “κεντάει”. Ειλικρινά δεν θα μπορούσα να φανταστώ κάποιον άλλο στην θέση του, αφού θαρρείς πως τα κομμάτια γράφτηκαν αποκλειστικά για αυτόν.
Ακούστε για παράδειγμα κομμάτια του δίσκου όπως τα “End Of The Road”, “The Darkest Hour”, “Ferryman”, “Fool You All” αλλά και το – με ιρλανδικές καταβολές – “How The Story Ends” και το “Cry Wolf” και θα έχετε μια πλήρη εικόνα για το τι γίνεται στο δίσκο. Να τονίσω δε πως όλες οι συνθέσεις είναι παναξιόλογες, κάνοντας το ντεμπούτο αυτό ένα από τα καλύτερα της χρονιάς. Βέβαια ο δίσκος κλείνει με τον καλύτερο τρόπο, με την σύνθεση “Welcome To The Show”.
Μουσικά ο δίσκος αποπνέει ένα υβρίδιο στις στιγμές του μεγάλου Ronnie James Dio, κάτι που βέβαια έχει λείψει στις μέρες μας, καθώς επίσης και σε πιο hard rock στιγμές των Whitesnake ενώ για κάποιο λόγο μου έφεραν στο μυαλό επίσης τους Shakra & Crystal Ball. Εγώ πάντως απήλαυσα όλο το δίσκο στο έπακρο και είμαι σίγουρος πως το ίδιο θα συμβεί και σε εσάς.
8.5/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
