Η φετινή χρονιά φαίνεται να υπήρξε ιδιαίτερα παραγωγική για τη μουσικό Karin Park σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Κυκλοφόρησε με τους Årabrot το εξαιρετικό “Norwegian Gothic”, είχε μια πολύ ενδιαφέρουσα συμμετοχή στο “End Of All Things” των εκκεντρικών Γάλλων Crown (ακούστε τη σύμπραξή τους στο “Utopia” και θα με θυμηθείτε), ενώ ταυτόχρονα αναμένει την έλευση του πρώτου της παιδιού με τον σύντροφό της, ο οποίος αποτελεί ταυτόχρονα το έτερον ήμισυ των Årabrot.
Μέσα σ’ όλα αυτά, η Park βρήκε χρόνο να συνεργαστεί με τον Ουαλό μουσικοσυνθέτη Lustmord (κατά κόσμον Brian Williams) και να φτιάξουν μαζί ορισμένα ambient, κινηματογραφικά ηχοτοπία. Η Park δεν είναι ο πρώτος καλλιτέχνης της rock/metal σκηνής με τον οποίο ενώνει τις δυνάμεις του ο Lustmord, στην σαρανταετή μουσική πορεία του. Έχουν προηγηθεί οι Melvins με το “Pigs Of The Roman Empire” του 2004 και οι Puscifer του Maynard James Keenan, με το ““D” Is for Dubby” πέντε χρόνια αργότερα. Ο τελευταίος ήταν δίσκος που περιείχε επανεκτελέσεις παλιότερων αυθεντικών κομματιών του συγκροτήματος του τραγουδιστή των Tool.
Το “Alter” περιέχει οκτώ συνθέσεις με dark ambient ηχητικό προσανατολισμό και την ονειρική φωνή της Park σε μορφή ψαλμωδιών, να συνοδεύει ιδανικά το τελικό αποτέλεσμα. Ο Lustmord θεωρείται ένας από τους πρωτεργάτες του dark ambient ήχου και η μουσική του είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με το οπτικό στοιχείο. Είτε πρόκειται για τα ειδικά οπτικά εφέ που χρησιμοποιεί κατά την παρουσίασή της, είτε πρόκειται για το κινηματογραφικό υλικό που έχει ντύσει μουσικά κατά καιρούς. Οπότε εδώ έχουμε ένα δίσκο που δεν μπορούμε εύκολα να αξιολογήσουμε, αν δε διαθέτουμε την οπτική αναπαράσταση του, εκτός από την ηχητική. Το οπτικό μέρος δεν αποτελεί δηλαδή συμπλήρωμα του συνόλου αλλά αναπόσπαστο τμήμα του.
Το ήδη οπτικοποιημένο εναρκτήριο και κατά τη γνώμη μου, καλύτερο κομμάτι του δίσκου “Hiraeth”, αποτελεί την καλύτερη απόδειξη γι’ αυτό. Αν σας αρέσουν συγκροτήματα όπως οι Fever Ray ή η μουσική επένδυση της Lisbeth Scott σε διάφορες σειρές και ταινίες, πιθανότατα να σας αρέσει και αυτό εδώ. Προσωπικά, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, βρήκα το αποτέλεσμα όμορφο αλλά σε κάποια σημεία με κούρασε η επαναληψιμότητα, η μονοτονία και η έλλειψη ποικιλίας στους ρυθμούς και στις δομές των συνθέσεων. Είναι το είδος του υλικού που αν έχεις ακούσει ένα κομμάτι, είναι σα να τα έχεις ακούσει όλα. Μολαταύτα, όσοι αγαπούν αυτό το είδος, μάλλον δεν θα προβληματιστούν καθόλου από αυτές τις παραμέτρους, καθότι σε γενικές γραμμές αποτελούν αναπόσπαστα στοιχεία του, έτσι κι αλλιώς. Συν την εξαιρετική φωνή, που δίνει εδώ επιπλέον πόντους στο όλο εγχείρημα.
6/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
