Νομίζω ότι αυτόν τον μήνα η Σουηδία έχει την τιμητική της. Επίσης νομίζω πως πρωτύτερα ανέφερα το πόσο κατατονικές και σκοτεινές ακουστικές απολαύσεις μας προσφέρει κατά καιρούς. Λέγοντας όλα αυτά σίγουρα δεν είχα στο μυαλό μου ούτε emo να κρατάνε ημερολόγιο, κλαίγοντας πίσω από την παστωμένη στην λακ, φράντζα τους, ούτε τους Tokyo Hotel ή τους Fall Out Boy. Δεν θέλω να σας απογοητεύσω αλλά αυτές ακριβώς τις εικόνες μου φέρνει στο μυαλό το ομώνυμο album των The National Anthems. Δεν έχω ούτε να αναλύσω κάτι στις συνθέσεις του, ούτε να πω πολλά γενικότερα…Αυτό είναι το τρίτο album τους, περιέργως έχουν δώσει ένα μάτσο live shows, μέσα σ’ αυτά και η περιοδεία με Franz Ferdinand, κάποια κομμάτια τους έχουν συμπεριληφθεί στο παρελθόν στα ‘Emo Diaries Compilations’, τα κομμάτια και των τριών album μοιάζουν απελπιστικά μεταξύ τους και θέλω να βάλω τα κλάματα από τα νεύρα μου όταν ακούω το σαχλά μελοδραματικό ‘Magnolia’. Προσπαθούν με νύχια και με δόντια να σου βγάλουν κάποιο είδος πόνο και το μόνο που καταφέρνουν είναι να γίνουν δήθεν. Όχι, δεν σκοπεύω να αρχίσω να κλαίω στα σκαλιά της πλατείας Συντάγματος τώρα στα γεράματα.
2/10
Αγγελική Καπίρη
