Όσον αφορά το γερμανικό metal, και ειδικότερα το thrash metal, Kreator, Destruction, Sodom και Tankard είναι τα λογικά ονόματα που έρχονται αμέσως στο μυαλό. Ένα συγκρότημα όμως που έχει αποδώσει με συνέπεια στα σαράντα χρόνια παρουσίας του και παραμένει υποτιμημένο μέχρι και σήμερα, είναι οι Holy Moses. Όλα αυτά τα χρόνια το συγκρότημα μας έχει χαρίσει έντεκα ολοκληρωμένες κυκλοφορίες οι οποίες τιμάνε το όνομα του και μπορούν να στέκονται εκεί κοντά μαζί με τους υπόλοιπους.
Το “Invisible Queen” είναι ο δωδέκατος δίσκος του συγκροτήματος, και πρόκειται να είναι ο τελευταίος τους όπως ανακοίνωσαν πρόσφατα, με ένα τελευταίο σετ ζωντανών εμφανίσεων να σηματοδοτεί το τέλος του συγκροτήματος μετά από σαράντα και πλέον χρόνια. Δεν μπορώ να γνωρίζω τους λόγους για τους οποίους το συγκρότημα αποφάσισε να κρεμάσει τις κιθάρες του, αλλά σίγουρα δεν έχει να κάνει με την απόδοση τους.
Η τραγουδίστρια Sabina Classen ακούγεται σε κορυφαία φόρμα και στα σπάει συνεχώς, ενώ τα riff ξυράφι και τα grooves από τους υπόλοιπους παίκτες της μπάντας είναι εδώ και την ακολουθούν. Αυτή η επέλαση ξεκινά με το “Downfall Of Mankind” και τελειώνει με το “Through The Veils Of Sleep” . Σε όλη την διάρκεια των σαράντα επτά και κάτι λεπτών που διαρκεί ο δίσκος, δεν υπάρχει χρόνος για χαλάρωση καθώς όλα εδώ είναι στην τσίτα και κρατάνε τον ακροατή αποσβολωμένο καθ’ όλη την διάρκεια της ακρόασης.
“Order Out Of Chaos”, “Alternative Reality” και “Visions Of Red” είναι κομματάρες και πολλοί από τους παραπάνω μεγάλους, θα τι ήθελαν σε δικές τους κυκλοφορίες, ενώ και τα υπόλοιπα κομμάτια παίρνουν υψηλό βαθμό για την ποιότητα και την πώρωση που θα σου προσφέρουν. Καθώς έφτανα στο τέλος του “Through The Veils Of Sleep”, το οποίο και κλείνει τον δίσκο, ένιωσα τόσο γεμάτος και κατάλαβα την αγάπη του συγκροτήματος για αυτό που κάνει, για την μουσική που δημιουργεί, για τους οπαδούς τους και την κληρονομιά τους.
Το “Invisible Queen” ως κύκνειο άσμα των Holy Moses, είναι ίσως το κορυφαίο teutonic thrash metal άλμπουμ της χρονιάς από ένα υποτιμημένο συγκρότημα που ευελπιστώ να λάβει έστω και αργά, της αναγνώρισης που του αξίζει και του αρμόζει.
8/10
Βαγγέλης Φαρρής
[email protected]
