Αν και το προηγούμενο Rise Of The Tyrant είχε μερικές πολύ καλές στιγμές, δεν κατάφερε να μας εντυπωσιάσει τόσο πολύ. Στη νέα επιστροφή των Arch Enemy, τα πράγματα είναι πάρα πολύ καλύτερα. Ας τα πάρουμε από την αρχή. Το Khaos Legions στο μεγαλύτερο μέρος του αποτελείται από αργόσυρτες συνθέσεις που καταφέρνουν όμως να βγάλουν την απαραίτητη δύναμη που αρμόζει σε δίσκο των Σουηδών metallers. Ο ήχος του θα λέγαμε πως πλησιάζει περισσότερο εκείνον του Doomsday Machine, ενώ οι γνωστές κιθαριστικές μελωδίες του Michael Amott για άλλη μία φορά είναι παρούσες. Ο δίσκος ξεκινάει με ένα αρκετά ενδιαφέρον instrumental, το Khaos Overture, με το μπάσο του Sharlee D’ Angelo να δείχνει από την αρχή ποιο είναι το δυνατό χαρτί του album. Σε αντίθεση με το προηγούμενο single Revolution Begins, το Yesterday Is Dead And Gone είναι σαφώς πιο ποιοτικό, λιγότερο μελωδικό και ωριμότερο, που φανερώνει καλύτερα τις κιθάρες των αδελφών Amott. Η συνέχεια γίνεται με τα Bloodstained Cross και Under Black Flags We March, τα οποία κυμαίνονται στο γνωστό ύφος των Arch Enemy. Αν και δυστυχώς υπάρχει ακόμα η χρήση μηχανημάτων στη φωνή της Angela Gossow, έχει μειωθεί σε ικανοποιητικό ποσοστό ώστε να μην ενοχλεί καθόλου, αν και πολύ μελωδικά κομμάτια όπως το No Gods, No Masters αξίζουν μόνο λόγω των solos. Το πιο ανθεμικό Through The Eyes Of A Raven δείχνει καλύτερα τη συμβολή του Daniel Erlandsson πίσω από το drum-kit το οποίο, σε συνδυασμό με τα leads τόσο του Michael όσο και του Christopher (ειδικά στο outro με τις δύο ακουστικές κιθάρες), έρχεται για να αποτελέσει μία από τις καλύτερες συνθέσεις του Khaos Legions, κάτι που δε θα μπορούσα να πω για το αμέσως επόμενο Cruelty Without Beauty, αφού εδώ εμπλέκεται το deathcore που συγκριτικά με το ύφος τους είναι η μέρα με τη νύχτα. Παραβλέποντας το αδιάφορο instrumental We Are A Godless Entity, φτάνουμε στο Cult Of Chaos που κάνει για λίγο το δίσκο πιο speed-άτο, καθώς έχει πολλές αναφορές στο μοντέρνο thrash metal. Το χειρότερο στοιχείο σίγουρα είναι το Thorns In My Flesh, αφού είναι από αυτά τα τραγούδια που οι Arch Enemy μπορούν να προχειρογράψουν μέσα σε 5 λεπτά. Όλοι γνωρίζουμε πως η μπάντα συνηθίζει να τοποθετεί τα δυναμικά κομμάτια σχετικά νωρίς στις πρόσφατες δουλειές τους, εδώ όμως μας εκπλήσσουν που αφήνουν προτελευταίο το -στα πλαίσια ύμνου- Vengeance Is Mine. Τα πάντα λειτουργούν εδώ στο maximum. Το μεγάλο κεραμίδι φυσικά μας ήρθε στο closing track Secrets, με τους Arch Enemy να κάνουν την έκπληξη συνθέτοντας ένα τραγούδι που παραπέμπει στο power metal. Αν και το αποτέλεσμα είναι μέτριο, μπράβο τους που σκέφτηκαν κάτι διαφορετικό. Στιχουργικά, δε θα μπορούσαν να λείπουν οι επαναστατικές αντιλήψεις και το πολιτικοποιημένο ύφος στις λέξεις της Angela Gossow, ενώ η παραγωγή του Rickard Bengtsson (παραγωγός τους από τις Doomsday Machine μέρες) αλλά και η μίξη του -πλέον έκτου μέλους της μπάντας- Andy Sneap, προσδίδουν στο Khaos Legions έναν κρυστάλλινο ήχο στα standar πρωτοκλασάτης μπάντας όπως άλλωστε είναι και οι ίδιοι. Οι Arch Enemy είναι και πάλι εδώ, πλήρως ανανεωμένοι, με ένα δυνατό album που είναι ότι καλύτερο έχουν κάνει από το 2005 που αν δεν έχανε σε κάποια σημεία, τώρα θα μιλούσαμε για το διάδοχο του υπέρτατου Anthems Of Rebellion. Εν όψει της επερχόμενης επίσκεψής τους στην Ελλάδα τον Ιανουάριο, το λιώσιμο του Khaos Legions φαντάζει μονόδρομος.
9/10
Χάρης Μπελαδάκης
