Ίσως από τα καλύτερα πρώτα albums μπαντών που έχω ακούσει ποτέ μου. Δυναμικό και άκρως μελωδικό, νιώθω πως τα έχει όλα. Ένα πράγμα όμως είναι αυτό που με χαλάει άπειρα και δεν μπορώ να αφήσω να περάσει έτσι. Christian metal; Σοβαρά; Δεν ντρέπεστε;
Είναι πάρα πολύ κρίμα και όχι λόγω κάποιας πεποίθησης η ιδεολογίας, δεν θα κάτσω να κρίνω μουσικά το album βάσει των δικών μου πιστεύω, μα όταν δημιουργείς μουσική που απευθύνεται αυστηρά σε μία μερίδα ανθρώπων, τότε δεν θα μπορέσεις να μεγαλώσεις ποτέ το εύρος του κοινού σου. Και δεν είναι ας πούμε πολιτικά ζητήματα, που όπως γνωρίζουμε είναι από τις κύριες θεματολογίες στην metal μουσική. Είναι θρησκεία. Χριστιανική θρησκεία. Πολύ λίγοι είναι αυτοί που θα κάτσουν να ακούσουν ευλαβικά ένα κομμάτι που μιλάει για χριστιανισμό. Αυτό τουλάχιστον έχω αποκομίσει στα όσα χρόνια βρίσκομαι εντός της σκηνής.
Ο λόγος που ασχολήθηκα τόσο με την θεματολογία των κομματιών, είναι ότι η μουσική καθαυτή είναι πραγματικά άψογη. Και τα φωνητικά είναι απίστευτα. Αλλά οι στίχοι με χαλάνε πάρα πολύ. Είναι σαν μουσική προπαγάνδα. Σαν μουσικό κατηχητικό. Δηλαδή όσο θα με ξένιζε μία μπάντα που προσπαθεί να δικαιολογήσει την οποιαδήποτε εκάστοτε αντίληψη, άλλο τόσο με ξενίζει και αυτό εδώ το album σε στιχουργικό επίπεδο. Έχει τόσο καλές διφωνίες και τριφωνίες, τόσο επική μουσική, τόσο σωστά solos και ξαφνικά χαλάνε όλα.
Κατά τα άλλα, το album είναι μία ολόφρεσκη δουλειά. Δεν μπόρεσα να βρω κάποιο σημείο στα τραγούδια παρμένο από αλλού και από όσο ακούω, λογικά υπάρχει πολύ καλή συνεργασία μεταξύ των μελών. Πώς να μην υπάρχει άλλωστε;
Η μπάντα από τρία μέλη αποτελείται, τον Christian Liljegren και τον Jani Stefanovic, οι οποίοι ήταν μαζί στους Divinefire και την γυναίκα του Jani, Katja Stefanovic (Random Eyes). Η ίδια η μπάντα χαρακτήρισε την μουσική της ως «το metal του μέλλοντος». Ας τους ευχηθούμε τα καλύτερα, γιατί μουσικά πιστεύω πως το αξίζουν, ακόμα και αν η θεματολογία είναι αυτή που είναι τέλος πάντων.
8,5/10
Μαρία Κανελλάκη
m[email protected]
