threshold clone
Albums

Threshold – Clone [Re-issue] (Nuclear Blast)

Δεν έχω τελειώσει την ακρόαση του δίσκου, ωστόσο θεώρησα σωστό να μεταφέρω κατευθείαν τα όσα –αν υπάρχουν- συναισθήματα που γεννάνε τα κομμάτια. Λίγο μετά το τέλος του τρίτου κομματιού και άθελά μου ο χαρακτηρισμός που κάνει την εμφάνισή του στο μυαλό μου είναι «ολίγον υποτονικό». Δεν ξέρω, ίσως αν άκουγα κατευθείαν αυτό το άλμπουμ, προσπερνώντας το προηγούμενο “Extinct Instinct” μπορεί να είχα άλλη άποψη. Όμως με τα δεδομένα που έχω αυτή τη στιγμή το “Clone” απέχει αρκετά από το στυλ της μπάντας. Έχοντας φτάσει στο “Lovelorn” και μπορώ να πω με σιγουριά πως αυτή η μπάντα στο συγκεκριμένο δίσκο, δεν παίζει progressive. Προσωπικά μου βγάζει μία ατμοσφαιρική διάθεση με κομμάτια σε αργό tempo και με τα πλήκτρα να μην κάνουν τίποτε άλλο, εκτός από το να συνοδεύουν, κάνοντας την εμφάνισή τους «κάπου στο βάθος». Στη συνέχεια το κομμάτι “Change” κάθε άλλο παρά αλλαγή φέρνει αφού από το πρώτο δευτερόλεπτο συνειδητοποίησα πως πρόκειται για μία ακόμη μπαλάντα που σε πολλά της σημεία θυμίζει κομμάτι βγαλμένο από δίσκο glam μπάντας των 80’s και όχι progressive του ’90. Το κομμάτι “Life’s to good” μου έδωσε μια πνοή ελπίδας πως δεν θα κοιμηθώ πάνω στο γραφείο απόψε και νομίζω πως σε σχέση με τα υπόλοιπα …κάτι κατάφερε. Στο “Goodbye mother Earth” αυτό που με ενθουσίασε ήταν η θεματολογία του κομματιού καθώς και ο τρόπος που συνδέθηκε σε κάποιες στιγμές με βαριά κιθαριστικά riff ενώ σε άλλες με ατμοσφαιρικές γέφυρες και ακουστική κιθάρα. Πιστεύω πως το συγκεκριμένο κομμάτι είναι μέχρι στιγμής το πιο progressive, αν και είναι κάπως λυπηρό να φτάνεις στο 7ο κομμάτι για να ενθουσιαστείς. Την κατάλληλη στιγμή λοιπόν το εννιάλεπτο “Voyager II” ήρθε για να μου δώσει λόγους να μην χαντακώσω το δίσκο. Highlight του κομματιού: Επιτέλους άκουσα αυτή τη φωνή του Andrew McDermott να ξεπροβάλει περήφανα και άφοβα δείχνοντας τι μπορεί να κάνει. Τέλος το “Sunrise On Mars” είναι μία ενδιαφέρουσα μπαλάντα που αν ήταν η μοναδική του δίσκου θα την λάτρευα! Τα δύο επόμενα κομμάτια είναι οι live εκδόσεις των “Freaks” και “Change” ενώ το τελευταίο μία uncut έκδοση του “The Latent Gene”. Η ώρα της κρίσης ήρθε και είμαι κάπως μπερδεμένη. Θα προσπαθήσω να βαθμολογήσω τον δίσκο σαν αυτόνομο, και χωρίς να τον φέρω σε αντίθεση με τους προηγούμενους. Ξεκινώντας λοιπόν να πω, πως δεν με εξέπληξε καθόλου όταν έμαθα πως σε σχέση με άλλες δουλειές των Threshold, το Clone είχε τη μεγαλύτερη απήχηση στο ευρύ κοινό. Είναι ένα άλμπουμ που μπορείς να ακούσεις με μεγάλη ευκολία. Η παραγωγή του δίσκου είναι πραγματικά εξαίρετη και η σύνθεση των κομματιών εστιάζει στις βαριές κιθάρες και στα ατμοσφαιρικά πλήκτρα, ενώ – κατά την ταπεινή μου άποψη πάντα – , στις live εκδόσεις των κομματιών η φωνή «σπέρνει» δέκα φορές περισσότερο! Καλή ακρόαση!

7/10

Ντένια Παλαιολόγου

[email protected]

nano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X