Οι Deep In Hate βρίσκονται εδώ και περίπου μια δεκαετία στη γύρα και αποτελούν ένα από τα πλέον σεβαστά ονόματα στην ακραία σκηνή της Γαλλίας. Ξεκινώντας πίσω στο 2004 από ένα death/grind ύφος, κατέληξαν δέκα χρόνια και τρείς δίσκους μετά να παίζουν ένα είδος κάπου ανάμεσα στο death metal και το τεχνικό deathcore. Η μπάντα ανεβαίνει σταθερά προς τη κορυφή με τη φετινή της εμφάνιση στο Sonisphere Festival αναμφίβολα να το μαρτυρά. Με τον αέρα και την ωριμότητα του φτασμένου έρχονται λοιπόν φέτος να μας σερβίρουν αυτή τη τρίτη προσπάθειά τους. Οι ταχύτητες ως επί το πλείστον είναι mid tempo με την μπάντα να δίνει έμφαση στα κοφτά riffs και στους ανάλογους ρυθμούς με κύρια σημεία αναφοράς μπάντες όπως Despised Icon, Gojira, Whitechapel, ίσως και Decapitated. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν απαρνηθεί τελείως τα blasts. Αυτά, στρατηγικά τοποθετημένα σκάνε τη κατάλληλη στιγμή, ακριβώς δηλαδή όταν η ίδια η μουσική τους τα ζητάει. Σε αυτά τα σημεία το τεχνικότατο riffing τους θα έλεγα ότι κοιτάζει περισσότερο τους Dying Fetus από το “Stop At Nothing” και μετά. Υπέυθυνος για το στιβαρότατο drumming σε αυτή εδώ τη κυκλοφορία είναι ο πρώην Aborted, Nicolas Bastos. Αφού έτσι το έφερε η κουβέντα στο όγδοο κομμάτι του δίσκου, το οποίο κατά την ταπεινή μου άποψη αποτελεί και το κορυφαίο του δίσκου, guest φωνητικά μας χαρίζει ο Sven, ο frontman των Aborted. Εξαιρετικός δίσκος, ακριβώς όπως τον χρειάζονται για τις μεγάλες αρένες που στοχεύουν να χτυπήσουν. Χωρίς να χάνει τον ακραίο χαρακτήρα της η μπάντα κυκλοφορεί το καλύτερο μέχρι στιγμής δίσκο στο είδος για τη χρονιά που διανύουμε. Όσοι από εσάς αρέσκονται στο τεχνικό deathcore με ξεκάθαρες και εμφανείς όμως τις death metal ρίζες του, δεν έχετε τίποτα άλλο να περιμένετε.
8/10
Τάσος Δεληγιάννης
