Ωραιότατα ξεκινήσαμε με το “Light and Space”, το πρώτο κομμάτι του ‘Hypothetical’. Πολύ όμορφα γραμμένες μελωδίες, ρυθμικά και σόλο. Χωρίς υπερβολές και ένα χαρακτηριστικό εφέ “delay” στα σόλο που νομίζω πως τους έδωσε προσωπικότητα. Δεύτερο, κάνει την εμφάνισή του το “Turn on Tune In”, με μία κλασσικού τύπου progressive εισαγωγή που μετέπειτα εξελίσσεται σε ένα τελείως διαφορετικό ύφος. Στη συνέχεια το “Ravages of time” με εξέπληξε! Και λάτρεψα τις πολυφωνίες στα ρεφραίν. Δεκάλεπτο και αριστουργηματικό, ευχαριστήθηκα κάθε του λεπτό. Και μετά από τρία εκρηκτικά κομμάτια, τα νερά έρχεται να ηρεμήσει το “Sheltering Sky” και πραγματικά δεν μπορούσε να ταιριάξει περισσότερο. Μία όμορφη μπαλάντα που και αυτή έχει τα δικά της χαρακτηριστικά που σε κερδίζουν. Το δίσκο συνεχίζει το “Oceanbound” αινιγματική διάθεση στην εισαγωγή, και λίγο πολύ αυτό ισχύει για όλο το κομμάτι. Ένα ακόμα κομμάτι που με κέρδισε από την αρχή μέχρι το τέλος. Riff-άρα το “Long way home” και έρχεται και το κεντάει τέλεια η φωνή! Βαρύ όσο δεν πάει και πραγματικά σε καταφέρνει να κουνήσεις το κεφάλι (ή έστω το πόδι) ρυθμικά. Το “Keep my Head” μου έφερε μία pop μυστηριώδη αύρα και άκουσα τον ‘κρατσανιστό’ ήχο μιας ακουστικής κιθάρας. Τελείως διαφορετικό με το ύφος του δίσκου και όμως όχι άσχετο. Μικρό σε διάρκεια και απλό σε δομή μπορεί άνετα να κοσμεί τον φάκελο με τις καλύτερες Μπαλάντες σας. Τελευταίο, –όσων αφορά τις studio ηχογραφήσεις –το “Narcissus”. Μας επιστρέφει στην ατμόσφαιρα του άλμπουμ. Ένα πραγματικό μουσικό ταξίδι που οι Threshold μας χαρίζουν. (Αν και η λέξη “Ναρσίσους” μοιάζει με γλωσσοδέτη ακούγοντάς την από τα ακουστικά μου). Κάπου στη μέση το κομμάτι, επιβιώνει την αρχική μου άποψη περί «μουσικού ταξιδιού», απρόοπτη και παραμυθένια, η γέφυρα μου έφερε στο μυαλό μου –ίσως να τιμωρηθώ γι’ αυτό –κάτι από Pink Floyd. Και συνεχίζει ωραία και καλά και –προοδευτικά –με σόλο ερωτ-απαντήσεων των πλήκτρων και της κιθάρας. Live-ίστικο τελείωμα για το “Narcissus” και τα μυαλά στα κάγκελα! Τα τελευταία τρία κομμάτια, οι live εκδόσεις, των “Light and Space”, “Turn on Tune in” και “The Ravages Of time”. Αναμφισβήτητα θα έλεγα πως πρόκειται για μια απ’ τις καλύτερες δουλειές τους. Ολοκληρωμένη και με κομμάτια που σίγουρα θα μείνουν σε πολλούς! Δεν ξέρω για εσάς, πάντως εγώ αυτόν το δίσκο λέω να τον τοποθετήσω περήφανα στη δισκοθήκη μου.
9/10
Ντένια Παλαιολόγου
