Με τον απλό, λιτό και απέριττο τίτλο “Hate”, οι Αυστραλοί Thy Art Is Murder κυκλοφορούν το δεύτερο δίσκο τους, μετά το κριτικά επιτυχημένο ‘The Adversary’. Με περίσσια δόση από Behemoth και The Black Dahlia Murder μας χαρίζουν 10 συνθέσεις, οι οποίες αν δεν δώσεις ιδιαίτερη βάση, θαρρείς πως ακούς το ίδιο κομμάτι ξανά και ξανά. Η αλήθεια είναι ότι όταν μπήκε το πρώτο κομμάτι την πρώτη φορά έπαθα πλάκα, τελειώνοντας όμως ο δίσκος και πατώντας επανάληψη δεν κατάλαβα μεγάλη διαφορά ανάμεσα στα κομμάτια. Ξανακούγοντας τον λοιπόν, παρατήρησα το ίδιο. Συνέχισα το ίδιο τροπάρι μέχρι που δεν έπαιρνε πια. Τα κομμάτια μεταξύ τους έμοιαζε απαράμιλλα, και χρησιμοποιούν το ίδιο μοτίβο σε κάθε τραγούδι, δεν είχαν κάτι που να ξεχωρίζει και να μπορείς να θυμάσαι μετά, ένας μεγάλος αχταρμάς. Πάραυτα, ο κάθε μουσικός της μπάντας είναι υπέρ – τεχνικός (συμπεριλαμβανομένου και του τυμπανιστή!) και αυτό είναι ένα θετικό που μπορεί να δοθεί στην μπάντα. Όπως και ο ήχος είναι εκπληκτικός και ανεβάζει κατά πολύ τις μέτριες συνθέσεις. Κατά τα άλλα, αν και η επανάληψη είναι μητέρα πάσης μαθήσεως, στην συγκεκριμένη περίπτωση σου προσφέρει μισή ανιαρή ώρα. Ο δίσκος, από την άλλη, είναι βουτηγμένος στο μίσος και την μισανθρωπία, εκπροσωπώντας επάξια τον τίτλο. Δυστυχώς, δεν κατάφεραν να κρατήσουν τον αρχικό ενθουσιασμό μου και έπεσαν σε ένα τριπάκι χωρίς γυρισμό.
4.5/10
Tένια Λάρδα
