Οι οπαδοί των Stratovarius θα πρέπει να είναι διπλά ευτυχισμένοι τη φετινή χρονιά καθώς μετά το αριστουργηματικό “Nemesis” που κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες, ο πρώην mainman των Φινλανδών, Timo Tolkki, με τις ευλογίες του προέδρου της Frontiers (από τον οποίο προήλθε η ιδέα), ανακοίνωσε την κυκλοφορία ενός μεγαλεπήβολου concept το οποίο θα είναι χωρισμένο σε τρία μέρη. Το “The Land of the New Hope” είναι το τελευταίο μέρος αυτής της τριλογίας. Εν συντομία, η ιστορία χρονολογείται το 2055 μ.Χ. όπου η Γη δεν είναι πια όπως τη γνωρίζαμε και τα πάντα έχουν καταστραφεί. Μια ομάδα επιζώντων αναζητεί ένα ιερό έδαφος γνωστό και ως “η Γη της Νέας Ελπίδας”. Το μέρος αυτό είχε πάρει μυθικές διαστάσεις στο πέρασμα των αιώνων και ποτέ κανείς δεν πίστεψε στην ύπαρξή του. Στον δρόμο τους για το μέρος αυτό, οι ταξιδιώτες θα περιπλανηθούν σε τόπους άγνωστους συναντώντας πολλές δυσκολίες και κινδύνους αλλά με τη βοήθεια μιας μάντισσας στο ρόλο της οδηγού θα πλησιάσουν πολύ κοντά στον προορισμό τους. Σε αντίθεση με την προηγούμενη προσπάθεια του Tolkki στη δημιουργία μιας metal opera (“Saana – Warrior of Light pt.1”), εδώ ο Timo είχε όλα τα εφόδια και τα χρήματα να φτιάξει αυτό που είχε στο μυαλό του εδώ και πολλά χρόνια, ίσως από την εποχή των “Elements”. Συγκέντρωσε μια πολύ αξιόλογη ομάδα μουσικών και τραγουδιστών παγκόσμιας κλάσης, οι οποίοι θα έδιναν στο album το αποτέλεσμα που επιθυμούσε. Από μουσικής πλευράς έχουμε τον Alex Holzwarth (τύμπανα, Rhapsody of Fire, Sieges Even), Derek Sherinian (πλήκτρα, Planet X, ex-Dream Theater), Jens Johansson (πλήκτρα, Stratovarius, ex-Yngwie Malmsteen) και Mikko Harkin (πλήκτρα, Cain’s Offering, ex-Symfonia, ex-Sonata Arctica). Στα φωνητικά έχουμε τον γνωστό και μη εξαιρετέο Michael Kiske (ex-Helloween, Unisonic, Place Vendome) μαζί με τους Russell Allen (Symphony X, Adrenaline Mob), Rob Rock (Impelliteri, ex-Axel Rudi Pell), Tony Kakko (Sonata Arctica) και τις “αιθέριες υπάρξεις” Elize Ryd (Amaranthe) και Sharon den Adel (Within Temptation). Το album από θέμα παραγωγής και εκτελεστικά σπέρνει και πως να μην σπέρνει άλλωστε όταν έχεις στη διάθεσή σου τέτοιους παιχταράδες; To album διαθέτει ποικιλία, από τη μία σου δίνει μια κινηματογραφική αίσθηση, πράγμα απολύτως φυσιολογικό εφόσον μιλάμε για μια metal opera, οι power metal στιγμές δεν θα μπορούσαν να είναι απούσες ενώ το όλο σύνολο κλείνουν οι απαραίτητες μπαλάντες και κάποιες αδιάφορες κατ’ εμέ pop-rock στιγμές. Μελανό σημείο βρίσκω την επιλογή του Tolkki να βάλει σε πρωταγωνιστικό ρόλο την Elize Ryd ενώ κάλλιστα θα μπορούσε να την περιορίσει σε ένα τραγούδι, πχ. το “Enshrined in my Memory” που είναι και το hit-άκι του δίσκου. Σαν τεράστιος οπαδός των Stratovarius ξεχωρίζω με διαφορά τις power metal στιγμές του “The Land of the New Hope” (“We Will Find a Way”, “The Magic of the Night” και το “To the Edge of the Earth”) που με γυρίζουν σε παλιές καλές εποχές, ενώ μακράν κορυφαία σύνθεση θεωρώ το ομότιτλο έπος που κλείνει το album, με τον τεράστιο Michael Kiske στα φωνητικά. Η τελική μου άποψη είναι πως το “The Land of the New Hope” είναι ένα μέτριο album που θα το ακούσω μερικές φορές για τις 4-5 πολύ αξιόλογες στιγμές του και μετά θα αναπαυτεί για καιρό σε κάποιο ράφι της δισκοθήκης μου. Ξεκάθαρα ομολογώ πως προτιμώ τα τρία albums των Revolution Renaissance. Εκτιμώ τον Tolkki αφάνταστα τόσο σαν άνθρωπο όσο και σαν μουσικοσυνθέτη. Ο τύπος είναι διάνοια, είναι ο άνθρωπος που έχει γράψει μερικούς (τι μερικούς, αμέτρητους) από τους σημαντικότερους power metal ύμνους στην ιστορία του ιδιώματος. Kατά πόσο το “The Land of the New Hope” θα σταθεί επάξια ανάμεσα στην υπόλοιπη δισκογραφία του Tolkki; Η ιστορία θα δείξει…
6/10
Παναγιώτης Παπαλεξόπουλος
