Κάτω από τους ήχους των Small Jackets ξεκινώ ταπεινά και γεμάτη ενθουσιασμό το ταξίδι μου στη μαγική χώρα του Greek Rebels. Καλή μου αρχή λοιπόν και πάμε να δούμε τι καλό μας φέρνει ο ιταλικός άνεμος… Οι Small Jackets και το τέταρτο full length άλμπουμ τους ομολογουμένως με άρπαξαν από τα μαλλιά και μου ανέβασαν την αδρεναλίνη στα ύψη από το πρώτο κιόλας άκουσμα. Οι συμπαθέστατοι Ιταλοί πρέπει να σας πω πως «αμερικανοφέρνουν» με τεράστια επιτυχία, τόσο στον ήχο όσο και στην προφορά των πολύ καλών αγγλικών τους, δημιουργώντας ένα «στυλάκι» vintage-«μηχανοβιοσλιζορόκ» με έμφαση στην διάχυτη 70-ίλα και τη μίξη δεκάδων μουσικών επιρροών που τα παλικάρια μας φαίνεται ξέρουν πώς να παίρνουν το απόσταγμα τους, χωρίς να μπορούν να κατηγορηθούν για μιμητισμό. Αν σας μπέρδεψα ολίγον τι, ας δούμε πιο αναλυτικά την κυκλοφορία… Δέκα είναι τα κομμάτια που αποτελούν το “IV” και όλα σχεδόν κατακλύζονται από την ίδια ενέργεια. Ο ήχος είναι ένα μείγμα από hard rock,sleaze κατά καιρούς, 70’s rock, και AOR. Εμφανείς οι επιρροές μεγάλων μπαντών όπως οι Αerosmith, οι Lynyrd Skynyrd, οι Motorhead, οι Ηellacopters κ.α. Επίσης, έχουν την τιμητική τους και οι αγαπητοί Motley Crew στα ωραία τους. Βρώμικες και γρήγορες κιθάρες, γρεζάτα southern φωνητικά, να θυμίζουν ακόμα και Led Zeppelin ήAC/DC, μελωδικές γραμμές και ρεφρέν που σου μένουν για μέρες στο κεφάλι είναι μερικά από τα στοιχεία που μπορεί να βρει κανείς στο άκουσμα του “IV” . Πρέπει να παραδεχτώ πως οι Small Jackets είναι οι τύποι που φτιάχνουν νέα αλλά παλιά καλή ρόκ. Είναι όσο posers χρειάζεται, τύποι που φαντάζεσαι πως μπορείς να βρεις σε ένα μπαρ τσοπεράδων στη μέση του πουθενά (βλέπε Sons Of Anarchy) – άσχετα αν τελικά τους πετύχεις να πίνουν espresso στη Fontana Di Trevi -, και συμπερασματικά μου «κρυφοαρέσουν» όπως έλεγα και σε ένα φίλο…Φίλε μεταλά, που ξέρεις από καλή αλήτικη μουσική μη φοβηθείς την ποζεριά των Small Jackets και τώρα που πιάνουν και οι ζέστες, κατέβασε τη μπαντάνα από το πατάρι, πάρε την old lady σου, καβάλα μηχανή και βάλε να παίζει το “Ball n’Chain”, με τις γρήγορες κιθάρες και την απαραίτητη αλητεία στα drums του, χτύπα και ένα “Trouble Blues”, ίσως το πιο γρήγορο κομμάτι του δίσκου και καλό καλοκαίρι!
8/10
Γεωργία Μπούτσαλη
