Έπειτα από το ντεμπούτο album τους πριν δύο χρόνια, οι UADA από το Portland του Oregon επανέρχονται με τη νέα τους δουλειά “Cult Of A Dying Sun”. Ο ήχος των Αμερικανών είναι κλασικό μελωδικό black και αυτό ακριβώς προσφέρουν και με αυτόν τον δίσκο.
Επτά συνθέσεις που ταξιδεύουν τον ακροατή σε παγωμένα και απόκοσμα τοπία, δημιουργώντας μία αίσθηση μάλλον μισανθρωπική, σκοτεινή και άγρια. Το μπάσο, τα drums, οι κιθάρες είναι ακριβώς όπως θα πρέπει για έναν μελωδικό black δίσκο: blastbeats αναμεμειγμένα με mid-tempo drums, μεστό μπάσο που κρατάει το ρυθμό, με τα φωνητικά να κυμαίνονται μεταξύ black και death. Με ένα πρώτο άκουσμα η μπάντα δε διαφοροποιείται σημαντικά από άλλες μπάντες του συγκεκριμένου μουσικού είδους. Μάλιστα, το σκανδιναβικό μελωδικό black είναι παρόν σε αυτόν τον δίσκο, ιδίως στις κιθάρες του ομώνυμου τραγουδιού. Ωστόσο, με μία πιο προσεκτική ακρόαση, οι UADA προσφέρουν κάτι φρέσκο στο χώρο, χάρη στη χρήση των κιθαριστικών μερών και ιδίως της ποικιλίας που χαρακτηρίζει τα φωνητικά. Τα κομμάτια, παρά το ότι είναι αρκετά μεγάλα σε διάρκεια, δεν κουράζουν, καθώς διέπονται από αρκετές εναλλαγές στο ρυθμό κατά τη διάρκειά τους. Από τον δίσκο ξεχωρίζει άνετα το ορχηστρικό ‘The Wanderer’, με ένα πολύ ωραίο, σκοτεινό, μυστηριώδες και αισθησιακό κιθαριστικό solo, το οποίο κατευνάζει λίγο τα πνεύματα, προετοιμάζοντας τον ακροατή για το δεύτερο, θα μπορούσε κανείς να πει, τμήμα του δίσκου. Πράγματι, τα τρία τελευταία κομμάτια είναι σαφώς ανώτερα από το πρώτο ήμισυ του δίσκου, ιδίως το ‘Mirrors’ που μάλλον είναι και το κομμάτι που ξεχωρίζει από όλο τον δίσκο, καθώς οι τόνοι ανεβαίνουν, οι μελωδίες είναι πιο ώριμες και συνεκτικές, με αρκετές εναλλαγές, δημιουργώντας ποικιλία συναισθημάτων στον ακροατή.
Συνολικά, οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν τη γνωστή συνταγή του μελωδικού black, αλλά το “Cult Of A DyingSun” πάει ένα βήμα παραπέρα, καθώς οδηγεί τη μπάντα στο να διαμορφώσει τη δική της μουσική ταυτότητα. Χωρίς κάποια συγκεκριμένη καινοτομία και χωρίς να είναι ο δίσκος της χρονιάς, καταφέρνει να συγκαταλεγεί στα πολύ καλά albums όχι μόνο στο είδος του, αλλά και συνολικά. Ως εκ τούτου, θα εκπλήξει ευχάριστα τους φίλους του είδους και δημιουργεί την απαιτούμενη προσμονή για την κυκλοφορία της επόμενης δουλειάς των UADA.
7.5/10
Αλίκη Μαξούτογλου
[email protected]
