Είναι πολλές φορές που μερικά συγκροτήματα σε πιάνουν αδιάβαστο, σου προκαλούν ένα ξαφνικό έντονο ενδιαφέρον, με απλά λόγια σε αφήνουν μαλάκα, και κοιτάς τον τοίχο μέχρι να συνειδητοποιήσεις τι είναι αυτό που άκουσες και αν δεν ονειρεύεσαι. Κάπως έτσι ένιωσα εγώ όταν έβαλα το νέο δίσκο των Ulvedharr με τίτλο “Inferno XXXIII” να παίξει.
Σαν συγκρότημα να πω την αλήθεια, τους Ulvedharr δεν τους γνώριζα και δεν είχα ιδέα για την ύπαρξη τους, μέχρι που έλαβα την τελευταία τους ολοκληρωμένη κυκλοφορία για κριτική και άρχισα να ψάχνομαι. Οι Ulvedharr μας έρχονται από την Ιταλία (σ.σ.: και ας έχουν καθαρά Σκανδιναβικό όνομα!), παίζουν ένα old school death metal με πολλά Thrash στοιχεία, και το “Inferno XXXIII” είναι ο πέμπτος τους δίσκος. Ωραία ως εδώ, αλλά ας δούμε και το μουσικό κομμάτι που μας ενδιαφέρει και περισσότερο.
Δεν έχω καταφέρει να ακούσω τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους, αλλά αν είναι στο ίδιο μοτίβο, τότε κάτι λάθος έχει πάει και αυτοί οι τύποι δεν έχουν γίνει ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα του χώρου. Death/Thrash μεσ’ την πώρωση που ακούγεται μονορούφι, και μετά θέλεις και άλλο και πατάς αμέσως το repeat. Ένταση και ενέργεια από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, ένας drummer που πρέπει να έχει πάθει Parkinson από το πολύ κοπάνημα, έναν τύπο στην φωνή που βγάζει τα εσώψυχά του και τρείς ακόμη παικταράδες που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από όλους τους άλλους εκεί έξω που έχουν και το όνομα.
Όλα τα κομμάτια είναι τρομερά και δεν χορταίνεις να τα ακούς ξανά και ξανά και ξανά. Αν μπορούσα να τους παρομοιάσω με κάποιους, τότε θα έλεγα πως φέρνουν στους Αυστραλούς θεούς Werewolves (σ.σ.: αν δεν τους γνωρίζετε, κακώς!!!) στο λίγο πιο ομαλό ως προς τον ήχο τους. “Master Liar” και “Wasteland” είναι κομματάρες που θα σκότωναν άλλοι να έχουν γράψει, αλλά αυτό είναι προσωπική άποψη, άλλος μπορεί να έχει τα δικά του αγαπημένα. Το μόνο σίγουρο είναι πως όποιος το ακούσει σίγουρα θα το έχει στα υπόψη του για μελλοντική αγορά.
8/10
Βαγγέλης Φαρρής
[email protected]
