Για όνομα του καλού θεούλη ρε παιδιά. Αυτές ήταν οι πρώτες λέξεις που ξεστόμισα μόλις άκουσα τα πρώτα δύο λεπτά του ντεμπούτου των heavy metallers από το Τέξας, των Under The Spell. Και γιατί αυτή η αντίδραση θα μου πει κανείς τώρα. Γιατί πολύ απλά τα φωνητικά είναι τα χειρότερα φωνητικά σε δίσκο κλασικού metal που έχω ακούσει στη ζωή μου.
Ναι, χωρίς το παραμικρό ίχνος υπερβολής, ήθελα να κόψω τα αυτιά μου με κουταλάκι και να γδάρω τις σάρκες μου με φαλτσέτα και να με κάνω θυσία στον Κθούλου (μεγάλη η χάρη Του) μόλις άκουσα αυτή τη φωνή. Μιλάμε για ένα πράγμα χείριστο, δεν καταλαβαίνω καν αν τραγουδάει αυτός ή αυτή που τραγουδάει, το μόνο που φτάνει στα αυτιά μου είναι μια στριγκλιά αγνώστου προελεύσεως, που μοιάζει είτε με σειρήνα περιπολικού είτε με το Gollum που ψάχνει το δαχτυλίδι του. Ή και τα δύο. Μαζί.
Το μόνο που έπιασα είναι ότι τα φωνητικά προσπαθούν χωρίς επιτυχία να μιμηθούν το στυλ των Crystal Viper (άρα υποθέτω ότι πίσω από αυτά κρύβεται γυναίκα). Τελικά καταφέρνει απλά να μου παίρνει τα αυτιά σε σημείο να εκλιπαρώ να ξαναρχίσουν τα έργα κάτω από το σπίτι μου και να σιχτιρίζω που με ξυπνάνε κάθε πρωί τα κομπρεσέρ.
Δηλαδή αν είναι ποτέ δυνατόν αυτό το πράγμα. Ένας άνθρωπος να τους πει ότι αυτή η φωνή δεν ακούγεται δε βρέθηκε; Πραγματικά μου κάνει εντύπωση για ποιο λόγο πρέπει εμείς εδώ στο περιοδικό να περνάμε από κινέζικα βασανιστήρια επειδή ο κάθε κακομοίρης αποφάσισε να κάνει μπάντα και να κυκλοφορήσει μια χαζομάρα απλά και μόνο για να την κυκλοφορήσει.
Δηλαδή συγγνώμη κιόλας αλλά τα φωνητικά είναι τόσο κακά που μου αποσπάνε την προσοχή από όλη τη μουσική και είναι τόσο ανυπόφορα που έκλεισα το δίσκο από το πρώτο κιόλας κομμάτι. Και αυτό είναι κρίμα για όλη την υπόλοιπη μπάντα η οποία ενδεχομένως να έχει ρίξει δουλειά στον συνθετικό τομέα. Λυπάμαι όμως, εγώ αυτά τα φωνητικά πραγματικά αρνούμαι να μπω στη διαδικασία να τα ακούσω. Ας βγάλουν το δίσκο instrumental. Αλλαγή στη φωνή χθες!
3/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
