Σουηδικό Death Metal στην καλύτερη περίοδό του για κάποιους. Εν έτη 1994 βγήκε το συγκεκριμένο άλμπουμ των Vermin και νομίζω πως τα λόγια είναι περιττά για το τι ακούγεται εδώ μέσα. Το Death Metal σίγουρα δεν πρόκειται να είναι ποτέ ξανά όπως ήταν. Δεν ξέρω αν τώρα είναι σαφώς καλύτερο ή αν τότε ήταν πιο ωμό ή όπως κάποιοι λένε πιο true, το μόνο που ξέρω είναι πως κάθε εποχή έχει καλά και τα άσχημα της, τα θετικά και τα αρνητικά της. Βέβαια με το Σουηδικό Death Metal και ειδικά με το πρώτο κύμα που δημιουργήθηκε τότε δεν νομίζω να υπάρχει και άνθρωπος που να ακούει το συγκεκριμένο ιδίωμα και να μην συμφωνεί πως ήταν η καλύτερη περίοδος μουσικά τουλάχιστον. Τέλος πάντων. Επειδή εδώ δεν είμαστε για να γράψουμε για την γενική σκηνή του Death Metal αλλά για την επανακυκλοφορία του συγκεκριμένου άλμπουμ για πάμε να δούμε. Οι γνώστες του είδους σίγουρα το ξέρουν, σίγουρα το έχουν, σίγουρα το λάτρεψαν. Οι πιο νέοι οπαδοί με τόση μουσική που τους έρχεται από όλα τα μέσα τεχνολογίας (το YouTube εκτός από τα όσα καλά έκανε και το μεγαλύτερο κακό κατά την ταπεινή μου άποψη) είναι λογικό πως μπορεί να μην έχουν πέσει πάνω του και αυτό γιατί πλέον το ψάξιμο της μουσικής δεν γίνεται όπως γινόταν κάποτε. Άλλου παπά ευαγγέλιο όμως αυτό. Λοιπόν νέοι και νέες του ιδιώματος δεν θα σας πω πολλά λόγια. Αν γουστάρετε το συγκεκριμένο ύφος και συνάμα γουστάρετε να δείτε τις ρίζες και τις απαρχές του σίγουρα θα πρέπει να το αποκτήσετε. Ωμό death metal ως πρέπει να παίζεται. Riff, riff, και πάλι riff! Ανελέητο χτύπημα, τρομερή ένταση, δύναμη ενέργεια και γενικά ρυθμός που σε κάνει όχι απλά να θες να χτυπηθείς αλλά να αφήσεις το κρανίο σου στον τοίχο και άσε τους υπόλοιπους; Να μαζεύουν τα υπολείμματα εγκεφαλικού υλικού από το πάτωμα. Απλά τα πράγματα. Must have για όσους σέβονται τον εαυτό τους απλά. Δεν θα πω τίποτε άλλο και απλά θα συνεχίσω να χτυπιέμαι. Όποιος θέλει κομμάτι του εγκεφαλικού υλικού μου που θα βρεθεί στο πάτωμα και στο ταβάνι μπορεί να απευθυνθεί στο περιοδικό. Αυτά. Α ξέχασα θέλετε και βαθμολογία. Καλά με δουλεύετε έτσι;
9.5/10
Γιώργος Ραχιώτης
