Οι Σουηδοί Vindictiv είναι μια όχι και τόσο νέα μπάντα καθώς βρίσκονται στα μεταλλικά δρώμενα εδώ και σχεδόν μια δεκαετία. Από τις τάξεις τους έχει περάσει και ο σπουδαίος τραγουδιστής Goran Edman (ex-Yngwie Malmsteen, Headless, Time Requiem μεταξύ πολλών άλλων) με τον οποίο ηχογράφησαν 2 studio albums. Αντικαταστάτης του είναι ο Marco Sandron (ex-Eden’s Curse, Fairyland) όπου μαζί με τους Stefan Lindholm (κιθάρες, ex-Endless Circle, Firecracker), Pontus Larsson (πλήκτρα, Firecracker), Nalley Pahlsson (μπάσο, Therion, ex-Treat) και Henrik Hedman (τύμπανα, Last Kingdom, Celestial Decay) συμπληρώνουν το συγκρότημα. Η μουσική των Vindictiv είναι μια μίξη παλαιού και νέου heavy metal με τη ζυγαριά να γέρνει προς την πιο μοντέρνα προσέγγιση του ήχου. Υπάρχουν εκτενείς νεο-prog αναφορές από μπάντες σαν τους Symphony X και το λοιπό σινάφι τους, ενώ η αγάπη τους για τους Judas Priest και τους παλιούς Queensryche δεν μπορεί να κρυφτεί. Ο Marco Sandron έχει σπουδαία φωνή με απίστευτο εύρος και δίνει άλλη διάσταση στις συνθέσεις, η παραγωγή του Lindholm είναι καραμπομπάτη με τον ήχο να ακούγεται απίστευτα heavy.Το κιθαριστικό δίδυμο εξαπολύει καρα-heavy riff-άρες και βιρτουόζικα solos ενώ το rhythm section κυριολεκτικά σκοτώνει. Γενικότερα η μπάντα αποτελείται από παιχταράδες και δεν περίμενα από το “Cage of Infinity” να μην σπέρνει εκτελεστικά. Το μόνο πράγμα στο οποίο ενίσταμαι είναι ότι το album από τη μέση και κάτω χωλαίνει συνθετικά και μεταξύ των τραγουδιών υπάρχει μια ποιοτική ανομοιογένεια. Ακούγοντας τα πρώτα τραγούδια πιάνεις τον εαυτό σου να είναι εκστασιασμένος από αυτό που ακούει και στα μισά του δίσκου μένεις με το πουλί στο χέρι. Δεν είναι ότι υπάρχουν κακογραμμένα ή κακοπαιγμένα τραγούδια απλά ακολουθούν το ίδιο μοτίβο από την αρχή μέχρι το τέλος. Ωραίες οι τσιρίδες, ωραία τα φανταχτερά σολίδια αλλά το πολύ το “κύριε ελέησον” το βαριέται κι ο παπάς. Έχουν φόντα για πολύ μεγάλα πράγματα απλά πρέπει να δουλέψουν λίγο περισσότερο στις συνθέσεις. Είναι δισκάκι που θα το ακούσεις για τα 4-5 πολύ καλά τραγούδια που περιέχει και τίποτα περισσότερο. Εις το επανιδείν…
6/10
Παναγιώτης Παπαλεξόπουλος
