Μεγάλη μαγκιά να μπορείς να γράφεις μεγάλα σε διάρκεια τραγούδια τα οποία κρατάνε το ενδιαφέρον αμείωτο από την αρχή ως το τέλος, έχουν συνοχή και σε γενικές γραμμές δεν ακούγονται σαν απλά ένα κολάζ από ιδέες. Για να δούμε αυτούς εδώ τους τύπους.
Το τρίο από τον Καναδά χτυπά φέτος με τον τρίτο του δίσκο. Από το 2013 που είναι και το έτος ίδρυσής, τους μας έχουν προσφέρει δύο ακόμα albums αλλά και ένα EP το οποίο επίσης κυκλοφόρησε φέτος. Το αργόσυρτο doom τους απλώνεται σε τέσσερα τραγούδια στο “Death Cult” με διάρκεια όμως κάτι περισσότερο από τριάντα έξι λεπτά. Ως εδώ καλά.
Αυτό που κάνει την διαφορά στους Völur είναι η χρήση βιολιού/βιόλας που φυσικά βοηθά τα μέγιστα στην δημιουργία ατμόσφαιρας. Κάπου ανάμεσα στο αργόσυρτο doom και το folk με κάποιες δόσεις από ambient, οι Völur δείχνουν να θέλουν και να μπορούν να πειραματιστούν αρκετά με τον ήχο τους.
Αυτό όμως δεν τους βγαίνει πάντα σε καλό. Πιο τρανταχτό παράδειγμα το μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι τους με τίτλο “Freyjan Death Cult” το οποίο θα μπορούσε κάποιος να το περιγράψει και σαν ένα μοιρολόι με αρκετό αυτοσχεδιασμό μέσα το οποίο άλλες φορές με κράτησε στην άκρη της θέσης μου και άλλες φορές με κρέμασε από ενδιαφέρον. Πως αλλιώς μπορώ να περιγράψω ότι το μισό κομμάτι είναι πανέμορφο και το άλλο μισό στα αυτιά μου τουλάχιστον βαβούρα;
Σίγουρα η μουσική των Völur δεν είναι και ακριβώς ό,τι πιο συνηθισμένο μπορεί κάποιος να συναντήσει εκεί έξω. Θέλει επιμονή και υπομονή από τον ακροατή. Αν και βρήκα το όλο εγχείρημα τουλάχιστον ενδιαφέρον, δύσκολα μπορώ να πω ότι θα επιστρέψω στον μέλλον στην ακρόαση του.
6/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
