Αν και το “Jason…The Dragon” μετράει μόλις τέσσερα χρόνια από την στιγμή που πρωτοκυκλοφόρησε, σίγουρα θεωρείται κλασσικός δίσκος, όχι μόνο από τους περισσότερους οπαδούς των Weedeater αλλά και από τους απανταχού φίλους του sludge αλλά και του stoner ήχου. Αυτό που του δίνει την υπεροχή έναντι των άλλων αδερφών του είναι η σχετικά μικρή διάρκειά του, ειδικά για το είδος του, και η επιλογή τους να μην αφοσιωθούν αποκλειστικά σε mid και slow tempo ταχύτητες. Εντυπωσιακό φυσικά είναι και το γεγονός ότι κατάφεραν να ολοκληρώσουν ένα δίσκο με δεδομένες τις περιπέτειες από τις εξαρτήσεις τους που είχαν εκείνο τον καιρό: ο ένας πυροβόλησε το πόδι του, άλλος πάλευε με την πρέζα, άλλος έμπαινε στο νοσοκομείο με πνευμονικό πρόβλημα, αποδείξεις του ότι είναι και στην πραγματική τους ζωή όσο χύμα ακούγονται και στους δίσκους του, άρα δεν χρησιμοποιούν τεχνάσματα και το αποτέλεσμα βγαίνει από μέσα τους, κάτι που γίνεται αντιληπτό και εκτιμάται ομοίως. Λασπωμένα blues της Βόρειας Καρολίνα ανακατεμένα με την Southern «βλαχιά» της περιοχής ξεπροβάλλουν μέσα από αρωματικά ντουμάνια και δίνουν μουσικάρες που μπορείς να απολαύσεις ακόμα και νηφάλιος. Είναι πλεονασμός να μιλήσω για τις Black Sabbath επιρροές αλλά δεν μπορώ να το αποφύγω άμα σκάει το εισαγωγικό riff του “Hammerhandle” και με στέλνει καρφί στο “Masters Of Reality” των θεών. Τα πράγματα εδώ είναι απλά, μακριά από δαιδαλώδεις συνθέσεις με απανωτά riffs ώστε σε κάποια φάση να χάνεις τη μπάλα. Και το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι μέσα σε αυτήν την απλότητα καταφέρνουν να περάσουν νέα στοιχεία και να πειραματιστούν σε σχέση με το προηγούμενο άλμπουμ τους “God Luck and Good Speed”! highlight του όλου δίσκου το ομώνυμο κομμάτι που μέσα στην εξάλεπτη διάρκειά του καταφέρνει να συνοψίσει τα καλύτερα και πιο δυνατά χαρτιά της μπάντας. Σε τελική ανάλυση, το “Jason…The Dragon” έχει ήδη περάσει με επιτυχία και το τεστ της διαχρονικότητας και της προτίμησης των οπαδών και ότι και να πω εγώ, αυτά είναι δεδομένα που δεν αλλάζουν.
7,5/10
Νίκος Κεφαλίδης
[email protected]
