Για να πω την αλήθεια μέχρι και σήμερα δεν είχα και την καλύτερη εικόνα για τα ambient και ηλεκτρονικά σχήματα που προορίζονταν για κριτική στο περιοδικό. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων κάθε μία από αυτές τις ιδιαίτερες περιπτώσεις είχαν κάποια σοβαρά προβλήματα που είτε λόγο έλλειψης εμπειρίας, είτε λόγο έλλειψης καλών ιδεών με ώθησαν στο να πεισθώ ότι δεν θα έβρισκα κάτι αξιόλογο. Η Ιταλική Ambient μπάντα Colloquio έχει σχηματιστεί από το 1993 και έχει κυκλοφορήσει έναν σοβαρό αριθμό δίσκων όπου μαζί με αυτόν φτάνουν και τους τέσσερις ολοκληρωμένους (πλην των υπολοίπων). Ο ήχος τους είναι καθαρός Ambient με ήρεμους και κατευναστικούς ρυθμούς (κατά κύριο λόγο), στοιχεία που θυμίζουν τον κορυφαίο του είδους Brian Eno, μέχρι τα υπνωτικά κομμάτια των Aphex Twins και την λυρικότητα αλλά και την δομή των δικών μας Στέρεο Νόβα. Μεγάλος παράγοντας στην μουσική των Colloquio ήταν και είναι τα βαριά φωνητικά του Gianni Pedretti που συνοδεύουν τον ήχο τους στο μεγαλύτερο μέρος της διάρκειας του “L’Entrata / L’Uscita”. Κάποιες φορές μπορώ να πω ότι θα προτιμούσα να με συνεπάρει απλά η φοβερή μουσική τους, χωρίς να έχω να επεξεργαστώ παράλληλα την βαριά προφορά της Ιταλικής γλώσσας, που όπως και να το κάνουμε δεν είναι το ίδιο εύηχη με την αγγλική. Κάνοντας κάποιους παραλληλισμούς με παρόμοια ελληνικά σχήματα όχι μόνο μπορώ να σεβαστώ την λογική τους, αλλά και να την καταλάβω. Ο συγκεκριμένος δίσκος είναι ένα καλό παράδειγμα ότι η Ambient μουσική έχει λαμπρό μέλλον μπροστά. Αδειάστε το μυαλό σας απ ότι σημαντικό ή περιττό και αφεθείτε σε έναν δίσκο που από όποια “ακουστική γωνία” και αν τον “δεις” θα σε συνεπάρει. Το “L’Entrata / L’Uscita” συνδυάζει την καλή μουσική με τις πρωτότυπες ιδέες και την κατάλληλη δομή. Μην παραλείψετε να τον ακούσετε όταν θα θέλετε να ανακαλύψετε κάτι καινούργιο. Αν τα φωνητικά δεν σας κάτσουν καλά (κάτι που είναι απόλυτα λογικό για εμάς που δεν είμαστε μαθημένοι στην γλώσσα) προτιμήστε τα τελευταία σχετικά κομμάτια.
8/10
Αλέξανδρος Κωνσταντουράκης
