Οι Wolftopia είναι μια σχετικά καινούργια μπάντα και μας έρχεται από την πόλη Vaasa της Φινλανδίας, όπου σχηματίστηκε το 2017. Πέρα από αυτό και από τα ονόματα των μελών της (δεν θα σας κουράσω παραθέτοντάς τα) δεν γνωρίζουμε κάτι άλλο για αυτούς. Δισκογραφικά, οι Φινλανδοί κυκλοφόρησαν το 2019 το πρώτο τους EP, με τίτλο “I Am The Storm”, το οποίο περιείχε δύο μόλις τραγούδια.
Χρειάστηκε να περάσουν άλλα δύο χρόνια μέχρις ότου να κυκλοφορήσουν τρία singles από το επερχόμενο πρώτο τους άλμπουμ. Ένα μήνα μετά το τρίτο κατά σειρά single, κυκλοφόρησε το “Ways Of The Pack”, το οποίο περιέχει οχτώ κομμάτια, συμπεριλαμβανομένων και των δύο κομματιών του EP τους.
Οι Wolftopia παίζουν μελωδικό death metal, αλλά όχι από εκείνο το μοντέρνο με τις φλώρικες μελωδίες και τα καθαρά φωνητικά. Από το άλλο, το καλό. Εκείνο που ενώνει το death metal με το power και που συνδυάζει τη βαριά μουσική με τη πληθώρα μελωδιών που πηγάζουν από τις κιθάρες και τα πλήκτρα. Βέβαια σε αυτό το δίσκο τα πλήκτρα έχουν περισσότερο συνοδευτικό ρόλο καθώς δεν βγαίνουν μπροστά, αλλά συνήθως ακούγονται αδύναμα και περισσότερο στο βάθος.
Μόνο στα σημεία που η μουσική έχει λιγότερη ένταση και κινείται σε πιο μελωδικούς και ατμοσφαιρικούς ρυθμούς, έχουν τα πλήκτρα μια πιο ουσιαστική παρουσία. Βέβαια, αυτό δεν συμβαίνει συχνά, όπως δεν είναι συχνά και κάποια περισσότερο συμφωνικά περάσματα. Και είναι κρίμα καθώς το συμφωνικό κομμάτι ταιριάζει πολύ ωραία με την υπόλοιπη μουσική.
Από ‘κει και πέρα, η μουσική εναλλάσσεται ανάμεσα σε πιο βαριά death περάσματα, με βαριές κιθάρες, δυναμικά τύμπανα και δίκαση και ενίοτε και κάνα blast beat για να γουστάρουμε, και σε πιο power ρυθμούς, για τους οποίους είναι εξολοκλήρου υπεύθυνες οι κιθάρες με τα δυνατά, αλλά μελωδικά riffs τους και τα ωραία μελωδικά solo.
Επίσης, κάτι που αναμφίβολα θα συνέβαινε, υπάρχουν και σημεία όπου οι κιθάρες κινούνται σε power ρυθμούς, αλλά τα τύμπανα έχουν έναν πιο βαρύ ρόλο, με πιο δυναμικό παίξιμο, και με τη δίκαση να χώνει άσχημα, σε σημείο που να μιλάμε για heavy power. Ωραία δουλειά κάνει και ο Aleksander Okhotnikov στα φωνητικά, τα οποία πότε είναι τραχιά και πότε είναι βαθιά και συμβάλλουν και αυτά στο δυναμισμό των τραγουδιών.
Γενικά, στο “Ways Of The Pack” έχει γίνει καλή δουλειά τόσο συνθετικά όσο και εκτελεστικά. Οι μελωδίες που υπάρχουν σε όλη τη διάρκεια του δίσκου είναι όμορφες, ενώ οι λάτρεις του βαρύ ήχου θα βρουν άφθονες ευκαιρίες για ένα καλό χτύπημα του σβέρκου. Σίγουρα δεν είναι κάτι που δεν έχει ξανακουστεί και σίγουρα δεν πρόκειται για μια πρωτοποριακή κυκλοφορία. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η μουσική και η ατμόσφαιρα δεν είναι ωραία και πως ο ακροατής δεν θα περάσει όμορφα με τα κομμάτια. Κοινώς, δεν θα ξετρελαθείτε αλλά δεν θα χάσετε και την ώρα σας.
6,5/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
