Κάτι μου έλεγε όταν άκουσα το πρώτο κομμάτι ότι είναι Γάλλοι, επιβεβαιώθηκα με ένα γρήγορο research και χάρηκα ιδιαιτέρως διότι τέτοια μουσική απόμακρη, ατμοσφαιρική και αποκοσμική ξέρουν αυτοί να συνθέτουν καλά. Ορχηστρικά όλα τα κομμάτια, απουσία φωνητικών ειδικότερα (μόνο κάτι κραυγές θα ακούσετε κάπου που κάτι λένε!), ηλεκτρονικοί ήχοι, samples από την φύση, κιθάρες, drums (διθυραμβικά σε στιγμές), banjo!, και άπειρη ατμοσφαιρικότητα. Ακροβατούν πάνω στο post rock στο ατμοσφαιρικό progressive (προφανώς), χρήση των φυσικών οργάνων και των ηλεκτρονικών ήχων δημιουργεί πραγματικά μια πανδαισία ηχοχρωμάτων και απίστευτο mind travelling. 52 λεπτά γεμάτα από κάτι που υπάρχει συνέχεια στον χώρο, πραγματικά τρομερή αύρα και δύναμη ταυτόχρονα. In your face ρυθμοί, break down-ίζουν αρκετά, οι γνωστοί post rock ρυθμοί δηλαδή, heavy riffs και ambient effects παντού και ξάφνου σχεδόν πάντα κάνει την εμφάνιση της μια καθαρή μελωδία ώστε να ενώσει το «χάος». Κάτι που μου άρεσε ιδιαίτερα είναι η χρήση του banjo ως πρωταγωνιστικό lead θέμα σε πολλές στιγμές, είναι πολύ ιδιαίτερη πινελιά και πιστεύω είναι κάτι που θα σε καταστρέψει ή θα σε αναδείξει, δηλαδή αναλόγως πώς θα το χρησιμοποιήσεις σε ένα τέτοιο είδος. Για τους λάτρες των ειδών που προανέφερα αυτό το άλμπουμ θα είναι ότι είναι π.χ. και το Deathcrush των Mayhem για τους black metalers! Have cool, will Travel…
8/10
Χρήστος Τσίτσης
