Μια δεκαετία στο παρελθόν ήταν η στιγμή που ξεκίνησαν οι White Magician το μουσικό τους ταξίδι. Η αρχή έγινε στο Detroit του Michigan των Η.Π.Α.. Το 2013 ξεκίνησαν τις συναυλίες. Τρία χρόνια μετά, κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους EP, με τίτλο “The Pledge”, που περιείχε πέντε κομμάτια. Από αυτό το EP, κατάφερα να βρω μόνο ένα κομμάτι, το οποίο τυγχάνει να είναι, για εμένα, η καλύτερη στιγμή τους. Ο λόγος για το “The Fall: Sad Magic”. Το ύφος του; Καθαρό, δυνατό και τεχνικό heavy metal εποχής 80s, με εμφανή επιρροή N.W.O.B.H.M.
Έχουμε να κάνουμε με τους ίδιους μουσικούς, που αποτελούν τους Demon Bitch. Μία μπάντα στην οποία παίζουν κάτι ποιο επικό, βέβαια. Στο μπάσο έχουμε τον Mofang Tengrand, που παίζει και στους Joint Custody κιθάρα. Από την άλλη, στην κιθάρα των White Magician έχουμε τον Mars Mysterio, πρώην μέλος των Isenblast. Δεύτερος κιθαρίστας του συγκροτήματος ο The Great Keiser, μέλος σε τουλάχιστον άλλα πέντε σχήματα, ο οποίος κάνει και τα βασικά φωνητικά. Τέλος, στα τύμπανα έχουμε τον Master Commandriani, που έχει παίξει σε Dungeon Beast, Borrowed Time και έχει ακόμη ενεργή δράση και στους Prelude To Ruin.
Πάμε τώρα να δούμε τη νέα πρώτη LP κυκλοφορία των White Magician με τίτλο “Dealers Of Divinity”. Η θεματολογία του album περιτριγυρίζει εμφανώς την συμπόρευση των χαρτοπαιγνίων και της μαγείας στην πάροδο του χρόνου, που ήταν για αρκετό καιρό συνυφασμένα. Μια μαγεία που δυστυχώς, κατά την δική μου άποψη, δεν καταφέρνουν να την περάσουν στη νέα τους κυκλοφορία.
Βάζοντας να ακούσω το νέο αυτό LP, βρήκα πολλά αρνητικά. Τα φωνητικά έχουν λάθη, ενώ μοιάζει ο τραγουδιστής να μην ξέρει τι κάνει. Αλλαγές στα φωνητικά σε ανύποπτους χρόνους, χωρίς να ταιριάζουν. Κάπου στο βάθος, ως κιθαρίστας μοιάζει να ξέρει τι κάνει αλλά οι προτάσεις που χρησιμοποιεί δεν με άφησαν ικανοποιημένο. Τα τύμπανα δεν είναι ηχογραφημένα στην ένταση που πρέπει. Τα κύμβαλα είναι σχεδόν εξαφανισμένα. Μοιάζει να ακούς ιχνοστοιχεία παλιών Def Leppard από τον πρώτο τους δίσκο, “On Through The Night”, με πολύ αμυδρά σημεία Crimson Glory.
Η rock επιρροή των late 70s και early 80s φαίνεται όχι μόνο στο παίξιμο αλλά και στην παραγωγή. Νομίζω τελικώς πως αυτό το album έχει βγει υπό βιασύνη. Αναφορικά, να πούμε τελειώνοντας, πως η δισκογραφική που έβαλε το χέρι της είναι η Cruz Del Sur. Σημαντικότερη στιγμή που αξίζει να δώσετε σημασία είναι το instrumental κομμάτι με κιθάρες και μαντολίνο που φέρει τον τίτλο “Fading Into The Obscurity Of The Ages”. Πάντως, δυνατότητες και θέληση υπάρχουν στα μέλη της μπάντας. Θέλει όμως λίγο παραπάνω πόνο και μεράκι, για να δοθεί κάτι πιο δουλεμένο και καλό.
4,5/10
Σπύρος Γρηγορίου
spyridongrigoriou@yahoo.com
