Οι Zero.5A είναι από Σαρδηνία και «έπιασαν δουλειά» γύρω στο 2010. Οι ίδιοι δηλώνουν πως το στυλ τους ήταν αρχικά επηρεασμένο από Rage Against The Machine, Queens Of The Stone Age και μετέπειτα από Mushuggah, Tool και Pantera. Το πρώτο κομμάτι του EP μου έφερε στο μυαλό κάτι από Pantera, Metallica και Alter Bridge. Περίεργο blend.. το οποίο όμως έδωσε ένα αρκετά καλό κομμάτι με τις διάφορες επιρροές του και αρκετά πορωτικό! Να σημειώσω πως δεν ξέρω αν τα ντραμς είναι drum machine ή φυσικά, αλλά ακούγονται λίγο .. ψηφιακούρα. Το “The Vilest Act Of My Miserable Life” που ακολούθησε ήταν ακόμα πιο περίεργο.. με δυστυχώς ακόμα χειρότερο mastering, και παρόλο που οι ιδέες ήταν καλές σε γενικές γραμμές το αποτέλεσμα ήταν λίγο απογοήτευση, ακατέργαστο. Οι progressive νότες στο σόλο ωστόσο παίρνουν με χαρά τα συγχαρητήριά μου, όπως και η συνέχεια του κομματιού. Κρίμα που πήρε κοντά τρία λεπτά για να κερδίσει την προσοχή μου.. Επόμενο στη σειρά το “I’ve Become A Monster”. Μια ωραία χαλαρή μουσική εισαγωγή που την ίδια στιγμή έχει «εμπλουτιστεί» με λίγο ενοχλητικά φωνητικά. Είναι εμφανές πως το μελωδικό κομμάτι ο τραγουδιστής δεν το χει και τόσο. Στα βρώμικα φωνητικά τα πάει πολύ καλύτερα. Και αυτό το κομμάτι όπως και τα προηγούμενα προορίζονται για πολύ χτύπημα και βάζω στοίχημα πως η μπάντα πρέπει να είναι απ’ αυτές που κάνει τεράστιο χαμό σε live. Ίσως μια καλύτερη παραγωγή να τους προωθούσε πολύ καλύτερα. Με μια τρομερή σύνθεση συνεχίζει το “A Bunch Of Pills”, αλλά κατά τη γνώμη μου η φωνή το μετέτρεψε σε κάτι αρκετά φτωχό. Τα φωνητικά γράφτηκαν σύμφωνα με το μοτίβο των προηγούμενων κομματιών με αποτέλεσμα, η συνέχεια να γίνεται λίγο βαρετή. Το κομμάτι μετά από ένα σημείο μεταμορφώθηκε σε μία πολύ ωραία μπαλάντα (και αυτή τη φορά τα μελωδικά του τραγουδιστή παλευόντουσαν), και μετά επέστρεψε στην αρχική του επιθετική μορφή. Με πολύ καλές εντυπώσεις από το προηγούμενο κομμάτι περνάω στο επόμενο “Restart The Game”, μια ακόμη πορωτική μεταλο-εισαγωγή με διπέταλα και κιθάρα με άπειρο gain. Δυστυχώς και σε αυτό η φωνή δεν κολλάει και τόσο καλά. Απ’ τη μία η σύνθεσή της και απ’ την άλλη η παραγωγή , μου το κάνει πολύ δύσκολο να μην παρατηρήσω τις ατέλειες ωστόσο οφείλω να πω πως στα σημεία που υπάρχουν διφωνίες τα πράγματα φτιάχνουν αρκετά. Παρένθεση: τα ντραμς σε αυτό το κομμάτι είναι μουρλά.. Τελευταίο κομμάτι το “Slaves To Circumstances”. Ωραιότατα ωμά riff που συνοδεύονται από πολύ groove drums , και το ένα breakdown μετά το άλλο.. τι περισσότερο να πω για μια μπάντα σφυρηλατημένη από τις επιρροές που οι Zero.5A έχουν. Τίποτα λιγότερο από χτύπημα! Αδυναμία του EP, η φωνή και σε πολλά σημεία η παραγωγή.. Μικρό το κακό όταν οι συνθέσεις είναι τόσο τρομερές. Αξίζουν το χρόνο αυτόν που θέλουν τη μουσική τους βαριά και χωρίς γλυκανάλατες λεπτομέρειες! ENJOY…
7/10
Ντένια Παλαιολόγου
