[Option A]
Νέμεσις: Η Νύχτα σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησίοδου, δίχως αρσενικό σύντροφο γέννησε τη Νέμεσι για να κρατά σε ισορροπία τις ανθρώπινες υποθέσεις. Στα Διονυσιακά του Νόννου υπάρχει μια διαφορετική εκδοχή που θέλει τη Νέμεσι κόρη του Ωκεανού, ενώ ο Υγίνος την περιγράφει ως δημιούργημα του Ερέβους και της Νύχτας .Πίσω στα δικά μας τώρα, οι Stratovarius μας παρουσιάζουν το 14ο studio album τους εμφανώς ανανεωμένοι και με μία ακόμα αλλαγή στη σύνθεσή τους, αυτή του 26χρονου Rolf Pilve (Dreamtale, Timo Tolkki, Essence of Sorrow, Sightless, Miseration, Solution.45, The Magnificent), ο οποίος αντικατέστησε τον τεράστιο Jorg Michael (ex-Axel Rudi Pell, ex-Mekong Delta, ex-Running Wild, ex-Grave Digger, ex-Rage, ex-Saxon και ο κατάλογος δεν τελειώνει εδώ), ο οποίος τα τελευταία χρόνια δίνει μάχη με τον καρκίνο. Θα τονίσω κάτι που είναι πολύ σημαντικό για τη συνέχεια: Ήμουν από εκείνους που πίστεψαν ότι η μπάντα τελείωσε μετά τη φυγή του κιθαρίστα και φυσικού τους ηγέτη Timo Tolkki. Ο άνθρωπος αυτός παρά τα όποια προβήματα είχε, είτε αυτά ήταν θέματα του δύσκολου χαρακτήρα του, είτε προβλήματα ασθένειας, ήταν το Α και το Ω στους Stratovarius παρότι σε πρόσφατη συνέντευξή του μου εξήγησε πως τα πάντα ήταν θέμα ομαδικής προσπάθειας. Τα “Polaris” και “Elysium” παρότι σε καμία περίπτωση δεν είναι κακά albums, δείχνουν μια μπάντα που προσπαθεί να μαζέψει τα συντρίμμια της και να αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες της και εν μέρει τα καταφέρνει μια χαρά. Στο “Nemesis” αλλά και στα δύο προηγούμενα albums οι “πάλιουρες” Kotipelto και Johansson σταδιακά έχουν κάνει μια κίνηση που θα αποδειχθεί πολύ σοφή: Έδωσαν κυριολεκτικά τα κλειδιά της μπάντας στο νέο αίμα (Porra, Kupiainen) αφήνοντας με αυτό τον τρόπο τα παιδιά αυτά να φέρουν ολόφρεσκο αέρα ανανέωσης και αλλαγής. Η πρώτη μου επαφή με τo “Nemesis” ήταν το EP “Unbreakable” με το “Eurovision metal” ομότιτλο τραγούδι να μου αφήνει ανάμεικτα συναισθήματα. Ακούγοντας όμως την επική εισαγωγή του “Abandon”, τη γέφυρα και το καταπληκτικό refrain πραγματικά έχασα τη φωνή μου ψελλίζοντας: “Επέστρεψαν”! Ακόμα και το προαναφερθέν “Unbreakable” που ακολουθεί, μετά από αλλεπάλληλες ακροάσεις του album μεγαλώνει διαρκώς μέσα μου. Επόμενο τραγούδι είναι το “Stand my Ground”: Επιθετικά και μοντέρνα riffs από τον Kupiainen στον οποίο ανήκει η σύνθεση, τα solos κιθάρας-πλήκτρων, σήμα κατατεθέν των Stratovarius είναι εκεί ενώ ο Kotipelto στέκεται πάντα εκεί ψηλά. ”Halcyon Days” για τη συνέχεια με μια μοντέρνα εισαγωγή από τον Johansson και ένα πανέμορφο riff από τον Kupiainen, τα οποία απογειώνονται από ένα κορυφαίο refrain που σφηνώνεται στο κεφάλι σου. Από τις καλύτερες στιγμές του “Nemesis” που για κάποιο λόγο με παραπέμπει στους Kamelot. Το “Fantasy” άνετα θα μπορούσε να είναι το επόμενο hit single του album. Mid-tempo σύνθεση γραμμένη από τον Porra με ένα πανέμορφο ατμοσφαιρικό keyboard intro από τον Johansson και ένα απίστευτα πιασάρικο refrain που δε λέει να ξεκολλήσει από τα μυαλό μου από τότε που το άκουσα. Είναι από τις συνθέσεις που οι Stratovarius έχουν για πρωινό αλλά ξεχωρίζει από χιλιόμετρα για τον Strato-χαρακτήρα του. Το “Out of the Fog” μαζί με τους Kupiainen, Kotipelto συνυπογράφει ο Jari Limatainen (ex-Sonata Arctica) φίλος και συνεργάτης του Kotipelto στους Cain’s Offering. Μοντέρνα σύνθεση στο ύφος του “Elysium” κυρίως, με ένα πολύ ενδιαφέρον break στη μέση του τραγουδιού. Ενδιαφέρουσα σύνθεση η οποία θέλει αρκετά ακούσματα για να σε αγγίξει. Το “Castles In The Air” είναι το μοναδικό τραγούδι του “Nemesis” που απλά δεν κάνει “click” στ’ αυτιά μου και με ωθεί να πατήσω το “skip”. Δεν είναι κακό αλλά ούτε το κάτι εξαιρετικό που θα μου κρατήσει το ενδιαφέρον, οπότε πάμε παρακάτω. Το “Dragons” είναι ένας εκπληκτικός catchy ύμνος με άλλη μια ευφάνταστη keyboard εισαγωγή αλά “S.O.S.” (από τη δισκάρα που τιτλοφορείται “Destiny”) από τον Jens που σε όλο το album αποδεικνύει λιτά και απέριττα ότι παραμένει παιχταράς και μέγας δάσκαλος των πλήκτρων. Το “One Must Fall” ανήκει στις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές του “Nemesis” στο στυλ του “Seasons of Change” και κάπου εδώ βγάζω το καπέλο στον Kupiainen, ο οποίος σε όλο το album δίνει ρέστα. Το “If The Story Is Over” μια ακόμα σύνθεση που συνυπογράφει ο Limatainen, είναι η καλύτερη και η πιο ουσιαστική μπαλάντα που έχω ακούσει από τους Stratovarius από την εποχή των “Forever” και “Coming Home”. Πραγματικά εδώ ο Kotipelto τσακίζει κόκαλα με την ερμηνεία του ενώ η όλη ατμόσφαιρα του τραγουδιού είναι κάτι παραπάνω από ανατριχιαστική. Το ομότιτλο που κλείνει εντυπωσιακά το album ανοίγει με ένα keyboard riff στο ύφος του “Dreamspace”, συνεχίζει με έναν επικό ρυθμό και καταλήγει σ’ ένα τεράστιο refrain. Τα 6:30 λεπτά που διαρκεί περνάνε νεράκι και στο τέλος του αναδύεται μια γλυκιά “Infinity” “Elements” αύρα. Οι Stratovarius του “Nemesis” μετά από πολλά χρόνια (από το “Elements pt.1” κατά τη γνώμη μου) αποκτούν ξανά τον αέρα της μπαντάρας που ήταν κάποτε και μας παρουσιάζουν ένα πραγματικά εντυπωσιακό και δεμένο σύνολο τραγουδιών που συναρπάζει και μπορεί να σταθεί άνετα ανάμεσα στις κορυφαίες στιγμές της καριέρας τους. Πραγματική “Θεία Δίκη” για τους επικριτές τους. Welcome back Strats!!!
9/10
Παναγιώτης Παπαλεξόπουλος
[Option B]
Οι Stratovarius είναι χωρίς αμφιβολία ένα από τα σημαντικότερα ονόματα στο χώρο του Ευρωπαϊκού power metal. Έχοντας στο ενεργητικό τους albums σαν τα “Episode” και “Visions” μπορεί εύκολα να διαπιστώσει κανείς πόσο σημαντική είναι η προσφορά τους στο ιδίωμα. Η μπάντα αντιμετώπισε πολλά και μεγάλα προβλήματα που έθεσαν σε μεγάλη αμφισβήτηση το ίδιο της το μέλλον. Οπότε η συνθετική κατηφόρα ήρθε σαν φυσιολογικό επακόλουθο των καταστάσεων που βίωσε. Οι φίλοι των Stratovarius μπορούν επιτέλους να χαίρονται γιατί το “Nemesis” ξεπερνά κάθε προσδοκία και έρχεται να βάλει τα πράγματα στην θέση τους. Η συνθετική τους δημιουργία επανέρχεται καλύτερη από ποτέ και μπορούμε πλέον να μιλάμε για το καλύτερο album των Stratovarius από την περίοδο του “Visions”. Οι συνθέσεις είναι γεμάτες έμπνευση, όμορφες μελωδίες όπως οι ίδιοι ξέρουν να δημιουργούν και χαρακτηρίζονται από το πάθος και την δύναμη που τις διακατέχει. Τα πλήκτρα του Johansson μαγεύουν σε κάθε νότα δημιουργώντας όμορφα ηχοχρώματα, φτιάχνουν την τέλεια ατμόσφαιρα δίνοντας και επικές πινελιές και όπου χρειάζεται εντυπωσιάζουν με εκπληκτικά solo. Οι κιθάρες έχουν φυσικά πρωταρχικό ρόλο και κυριολεκτικά κλέβουν την παράσταση, έχοντας εκρηκτικό ήχο βγάζουν φλεγόμενα riffs και εξωπραγματικά solo. Μέχρι και τα τύμπανα του νέου Rolf Pilve ακούγονται άψογα δίνοντας έξτρα ένταση στις συνθέσεις. Όσο για τον κύριο Timo Kotipelto, ο άνθρωπος ακούγεται απλά αναγεννημένος. Δίνει τον καλύτερο εαυτό του και μας χαρίζει ερμηνείες που μένουν αξέχαστες και μας πάνε χρόνια πίσω στις χρυσές εποχές της μπάντας. Ειδικά στα refrain η φωνή του κλέβει την παράσταση. Όσο για τα τραγούδια, απλά ακούστε τα όλα. Το κάθε κομμάτι έχει τον δικό του χαρακτήρα και όλα έχουν να προσφέρουν ξεχωριστές στιγμές. Οι Stratovarius με το “Nemesis” αναγεννιούνται και έρχονται επαναφέρουν το όνομα τους εκεί που ανήκει, στην κορυφή του power metal. Με αυτό το album οι οπαδοί θα αποζημιωθούν και με το παραπάνω. Εγώ απλά τους εύχομαι αυτή η συνθετική άνοδος να έχει και την ανάλογη συνέχεια.
9/10
Κώστας Αυγουλέας
