Παρόλο που τους γνωρίζω τους Cathedral είναι το πρώτο άλμπουμ που ακούω ολοκληρωμένο. Πολύ περίεργο θα το έκρινα με μια πρώτη ματιά που άλλες φορές είναι λάθος και άλλες είναι σωστή. Εδώ σίγουρα είναι μιας και η Cathedral συνδυάζουν τόσο το αγαπημένο μου Stoner αλλά άλλο τόσο και το Doom. Είναι μια φάση αλλά Church of Misery που τους είχα κάνει κριτική παλαιότερα. Το πρόβλημα σε αυτό το άλμπουμ είναι ότι το μισό μου αρέσει αλλά το άλλο μισό όχι. Γιατί συμβαίνει αυτό? Διότι το μισό είναι Stoner και το άλλο μισό είναι Doom. Σίγουρα υπάρχουν και τα δυο στοιχεία που σε κάποια κομμάτια συγχωνεύονται μαζί αλλά υπάρχουν και άλλα που είναι μόνο Stoner η μόνο Doom. Βέβαια το come back των Βρετανών ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα είναι περίεργο για μένα τουλάχιστον μιας και την σήμερον εποχή τα περίεργα μετράνε άσχημα. Από κει και πέρα στα ενδότερα του άλμπουμ θα μπορούσα να πω ότι κάποια από τα riffs δεν παραπέμπουν τόσο πολύ σε Stoner ή άλλα δεν παραπέμπουν τόσο πολύ σε Doom ή αλλα είναι καθαρά Rock ή Heavy Metal. Νομίζω ότι γενικά επικρατεί το feeling του είδους πιο πολύ. Αυτό που με ενθουσίασε και είμαι σίγουρος ότι δεν θα ενθουσιάσει πολλούς είναι τα φωνητικά. Είναι πολύ απλά, χαλαρά και ίσως ξεφεύγουν σε κάποιες περιπτώσεις αλλά θέλω να πιστεύω πως αυτό είναι σκόπιμο. Αυτό που θέλω να μάθω είναι τι αντίκτυπο έχει ο δίσκος στον έξω κόσμο.
8/10
Θοδωρής Μακρής
