Μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτου album των Elysion, ‘Silent Scream’ οι εντυπώσεις μας ήταν κάτι παραπάνω από θετικές. Καφεδάκι, κουβέντα και συμπάθιο με την front-woman του σχήματος, Χριστιάνα…
Καλησπέρα Χριστιάνα! Καλησπέρα και ευχαριστώ για τη φιλοξενία και για την ευκαιρία που μου δίνεις να μιλήσω για τους Elysion και για τον καινούργιο μας δίσκο. Λοιπόν ας ξεκινήσουμε με μια τυπική ερώτηση: Πως βλέπεις τα πράγματα τώρα που κυκλοφόρησε ο καινούργιος σας δίσκος και γενικότερα;
Ειδικά μάλλον θα σου πω παρά γενικά, είμαστε όλοι στους Elysion σε μια πολύ ενθουσιώδη φάση, λόγω της πολύ πρόσφατης κυκλοφορίας του ‘Silent Scream’, όλο το feedback που έχουμε μέχρι τώρα είναι πολύ θετικό, πλέον έχοντας αυτή την κυκλοφορία έχουμε ξεφύγει από τη φάση του άγχους του πως θα γίνει τελικά η παραγωγή ή πως θα ακουστεί όλος ο δίσκος και έχουμε περάσει στην πιο ευχάριστη φάση μιας μπάντας που είναι το πώς θα επικοινωνήσει με τη μουσική της και το δίσκο της, με τον κόσμο, οπότε όντας σε αυτή τη φάση προσπαθούμε τώρα να οργανώσουμε όσο καλύτερα γίνεται τις επερχόμενες εμφανίσεις μας στην Ελλάδα και το εξωτερικό και είμαστε στην πιο δημιουργική μας φάση σε ότι αφορά την επικοινωνία με τον κόσμο.
Μιας και ανέφερες τα live τι μπορούμε να περιμένουμε, τι έρχεται;
Κατ’ αρχήν θέλαμε πριν περάσουμε σε κάποια οργανωμένη περιοδεία στην Ευρώπη και ίσως αργότερα στο τέλος του 2010 περάσουμε τον Ατλαντικό προς Αμερική, θα θέλαμε να επισκεφθούμε όσο το δυνατόν περισσότερες πόλεις τις Ελλάδας μπορούμε γιατί είναι ένας τρόπος να τιμήσουμε όλες τις πόλεις για την στήριξή τους επειδή ήταν πάρα πολύ σημαντικό για μας που σ’ αυτό το μόλις πρώτο μας βήμα, εδώ και πολύ καιρό, έχουμε την πιο θετική ανταπόκριση από πολλές πόλεις εκτός Αθήνας και γενικά είναι το καλύτερο για μας να παίζουμε μπροστά σε κόσμο, άσχετα με το πόσος κόσμος είναι αυτός, αν παίζει κάποιο μεγάλο όνομα από πάνω ή οτιδήποτε, νομίζουμε ότι η ελληνική σκηνή χρειάζεται στήριξη και ότι η Ελλάδα και σαν κοινό και σαν μουσική σκηνή έχει πολλές δυνατότητες, αρκεί να το συνειδητοποιήσουμε και να σεβόμαστε πρώτα εαυτούς και μετά αλλήλους, οπότε μόλις ολοκληρωθούν αρκετές εμφανίσεις στην Ελλάδα θα περάσουμε σε Ευρώπη αν και ακόμη δεν έχουμε ανακοινώσει ημερομηνίες αλλά ελπίζουμε να γίνει σύντομα.
Μπορείς να μου πεις κάποια από τα ονόματα στα οποία θα κάνετε support στο εξωτερικό;
Ακόμα δεν έχουμε κάποια συγκεκριμένα κλεισμένα πράγματα ή τουλάχιστον κάποια που να είναι ανακοινώσιμα αλλά θα γίνει κάποια ανακοίνωση αρκετά σύντομα. Το σίγουρο είναι ότι δεν μας απασχολεί τόσο το πιο θα είναι το όνομα που θα ακολουθήσουμε, ούτε που θα παίξουμε. Στην παρούσα φάση μας ενδιαφέρει να μπορέσουμε να περάσουμε στον κόσμο αυτό που έχουμε δημιουργήσει, ελπίζοντας να τους αρέσει και θα βρουν κάτι όμορφο σ’ αυτό και νομίζω ότι όταν μια δουλειά είναι καλή, ασχέτως με το που θα παίξεις ή με το ποιος θα το ακούσει, μπορεί πάντα να εκτιμηθεί..
Γενικά πως πήγε η διαδικασία εγγραφής του δίσκου και πώς βλέπεις την συνεργασία σου με τα παιδιά;
Επειδή είμαι η τελευταία ‘άφιξη’ στους Elysion, με τα παιδιά είχα την τύχη να γνωρίζομαι αρκετά χρόνια πριν μπω στην μπάντα, είχαμε μοιραστεί τη σκηνή αρκετές φορές αλλά από διαφορετικές μπάντες ο καθένας οπότε ήξερα και τον ήχο του και γενικά εκτιμούσα πάρα πολύ τον επαγγελματισμό του, ήταν κάτι που μου είχε κάνει εντύπωση, κι έτσι όταν μπήκα στους Elysion γενικά κι εγώ ήξερα τι να περιμένω απ’ αυτούς κι εκείνοι ήξεραν τι να περιμένουν από μένα. Θεωρώ ότι προσαρμόστηκα αρκετά γρήγορα σε αυτό που παίζουν τα παιδιά, ήταν και ανάγκη να το κάνω γιατί εκκρεμούσαν οι ηχογραφήσεις, οι οποίες έπρεπε να ολοκληρωθούν το συντομότερο δυνατό, και θέλω να πιστεύω ότι ευτυχώς αυτό λειτούργησε πολύ ωραία, τα παιδιά με υποδέχτηκαν και με τίμησαν με τον καλύτερο τρόπο, με βοήθησαν στο να μην έχω άγχος έτσι ώστε να μπορώ να αποδώσω και να μπορέσω να διατηρήσω το υψηλό επίπεδο που είχαν στον ήχο τους. Πάντα πίστευα ότι η χημεία ακούγεται και στο αποτέλεσμα.
Σίγουρα! Όταν συνεργάζεσαι σωστά με κάποιον θα ακουστεί. Θα βγει και σαν συναίσθημα…
Βέβαια γιατί ιδίως όταν μια μπάντα προϋπάρχει και προστίθεται ή αλλάζει κάποιο μέλος, τουλάχιστον εγώ παίρνω μεγάλη ευθύνη πάνω μου στο να ανταπεξέλθω και κυρίως όταν αυτό που προϋπάρχει είναι ενός επιπέδου. Είναι ευθύνη μου τουλάχιστον να διατηρήσω έστω αυτό το επίπεδο και να τιμήσω και τα παιδιά που με εμπιστεύτηκαν μ’ αυτό, αλλά να τιμήσω και τη δουλειά που έχουν κάνει πριν έρθω εγώ και βρω κάποια πράγματα έτοιμα.
Πάντως η άφιξη σου ήταν κάπως ξαφνική ανακοίνωση. Έμαθα ότι η παλιότερη τραγουδίστρια είναι τώρα στους Vision of Atlantis…
Η προηγούμενη τραγουδίστρια η Μάχη όντως απ’ ότι ξέρω είναι η καινούργια φωνή των Vision of Atlantis αλλά για μένα δεν ήταν κάτι ξαφνικό, δηλαδή θεωρώ ότι τα πράγματα ήταν πολύ ομαλά. Είχα την τύχη να με προσεγγίσουν τα παιδιά όταν ήδη η Μάχη είχε αποχωρήσει αρκετό διάστημα από την μπάντα, όπως επίσης και εγώ δεν ήμουν εκείνο το διάστημα σε κάποια μπάντα, οπότε δεν έγινε κάτι ξαφνικά, ήταν κάτι πολύ ομαλό, εξελίχθηκε καλά και για τη μια πλευρά και για την άλλη, νομίζω ότι όσο προχωράμε όλοι κάνουμε κάτι καλό και δημιουργικό.
Είχατε καλό timing δηλαδή…
Όντως. Έτυχε σε μια περίοδο που σίγουρα ήταν ότι καλύτερο τουλάχιστον για μένα, γιατί είναι μεγάλη τύχη, ιδίως σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, ο ανταγωνισμός είναι πολύ μεγάλος και οι ευκαιρίες είναι ελάχιστες, ήταν πολύ μεγάλη τύχη για μένα το να μπορώ να συνεργαστώ με ένα συγκρότημα που είχε δείξει δείγματα κυρίως προς εμένα του επαγγελματισμού του και κυρίως της διάθεσης που έχει για σοβαρή δουλειά.
Και ας λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι ο ανταγωνισμός, όσο βγαίνεις εκτός Ελλάδας, γίνεται ολοένα και σκληρότερος, έτσι;
Δεν το συζητάω! Γιατί κατ’ αρχήν η Ελλάδα κατά παράδοση, καλώς ή κακώς, δεν ‘παράγει’ αυτό το είδος πράγμα που σημαίνει ότι για να καταφέρεις κάτι σημαντικό θα πρέπει να ξεφύγεις από τα ελληνικά πλαίσια, έτσι ώστε να μπορέσεις να συνεργαστείς με μια εταιρία που να σου προσφέρει κάποια πράγματα, που δεν μπορεί να στα προσφέρει κάποια ελληνική εταιρία δυστυχώς, οπότε πλέον στο εξωτερικό παίζεις με άλλα standards, τα δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά αλλά πιστεύω ότι αυτό είναι για καλό γιατί τα τελευταία χρόνια βλέπω ότι γενικά στην Ελλάδα έχουμε ξυπνήσει πάρα πολύ, έχουμε διδαχτεί από τα λάθη που κάναμε και έχουμε αρχίσει γενικά να ανεβάζουμε το επίπεδο.
Ναι, και κυρίως όσο αφορά τον επαγγελματισμό γιατί πιστεύω ότι εκεί υστερεί η Ελλάδα. Και ύστερα η κλασσική ελληνική νοοτροπία του ‘ωχ, αδερφέ…’
Ξέρεις τι; Μας δικαιολογώ μέχρι ένα σημείο γιατί αντικειμενικά οι δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει ο κάθε μουσικός που ασχολείται με το metal στην Ελλάδα είναι τραγικά μεγάλες. Οι οικονομικές δυσκολίες μπορεί να είναι ανυπέρβλητες δηλαδή το να πρέπει να δουλεύεις 2-3 δουλειές για να μπορέσεις να αφιερώσεις όλον αυτό τον κόπο στο να δημιουργήσεις κάτι μουσικά, γιατί δεν υπάρχει κάποιο άλλο μέσο στήριξης, είναι από μόνο του ένα εμπόδιο που μπορεί να είναι απροσπέλαστο για κάποιον. Οπότε για να καταφέρει κάποιος να ξεπεράσει όλα αυτά τα εμπόδια θα πρέπει να το θέλει μέχρι θανάτου. Καταλαβαίνω πως με όλες τις δυσκολίες που μπορεί να υπάρχουν, κάποιος είναι πολύ εύκολο να γίνει παραπονιάρης ή γκρινιάρης. Το θέμα είναι πως θα καταφέρουμε να ξεφύγουμε από τη γκρίνια για τις συνθήκες που επικρατούν, να αποδεχτούμε ότι αυτές είναι και να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για να βελτιώσουμε τη θέση μας και αυτές τις συνθήκες γιατί με το να λέμε ότι είναι τόσο δύσκολα τα πράγματα, εννοείται ότι έχουμε δίκιο, αλλά τα πράγματα δεν πρόκειται να φτιάξουν ποτέ.
Κάτι άλλο τώρα. Με την παλιότερη μπάντα σου, τους Bare Infinity, είχατε κάνει κάποια βήματα και μάλιστα ετοιμάζατε και δίσκο μέχρι που ξαφνικά αποχώρησες. Μπορείς να μου πεις δυο λόγια γι’ αυτό, χωρίς να έχω την απαίτηση να μου εξηγήσεις τους ακριβής λόγους φυσικά…
Αλίμονο, δεν με πειράζει να με ρωτήσεις κάτι, αλλά ούτος ή άλλως δεν έχω λεπτομέρειες γιατί το θέμα με την μπάντα που ήμουν έληξε και πάλι κατά κάποιο τρόπο ανώδυνα και χωρίς μακροχρόνιες φασαρίες ή γεγονότα και εφόσον ακόμη και εγώ από τότε δεν έχω συζητήσει τίποτα με τα παιδιά, πραγματικά δεν έχω να πω τίποτα γι’ αυτό, δηλαδή δεν έχει γίνει κάτι σαν γεγονός, απλά θεωρώ ότι, όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν υπάρχουν κάποια προβλήματα συνεργασίας ανάμεσα σε μια μπάντα κάποια στιγμή είναι αναγκαίο να υπάρξει μια πιο οριστική λύση. Από ‘κει και πέρα νομίζω ότι και για μένα έχει εξελιχθεί δημιουργικά αλλά και για τους Bare Infinity εξίσου, ακούω πολύ καλά πράγματα γι’ αυτούς, χαίρομαι και θα χαίρομαι πάντα πάρα πολύ.
Αυτό είναι άλλωστε το βασικό: να μην υπάρχουν μετέπειτα παρεξηγήσεις γιατί και οι Bare Infinity και εσείς βρίσκεστε σε ένα επίπεδο πλέον…
Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν έχουμε καταλάβει ότι για να πάμε εμείς μπροστά δεν πρέπει να γίνει ο απέναντι χειρότερος, εμείς πρέπει να γίνουμε καλύτεροι. Δυστυχώς αυτό μας τρώει περισσότερο. Το να αναλωνόμαστε στο τι κάνει ο απέναντι, στο τι δεν ήταν δίκαιο για μένα και ότι δεν θα έπρεπε ο άλλος να έχει την τάδε απολαβή αλλά εγώ και τα λοιπά, είναι μια ιστορία που αν πέσεις δεν πρόκειται να βγεις ποτέ, είναι ένας φαύλος κύκλος. Πρέπει απλά να αποστασιοποιηθείς απ’ αυτό ακόμη κι αν έχεις δίκιο, να μην κοιτάς τι κάνει ο απέναντι, να κοιτάς μόνο πως θα κάνεις ότι καλύτερο μπορείς για να ξεπεράσεις τον εαυτό σου. Βασικά εγώ εύχομαι να πηγαίνουν όσο το δυνατόν περισσότερες ελληνικές μπάντες καλά γιατί δυστυχώς αν δεν συμβαίνει αυτό θα έχουμε μια πολύ άσχημη εικόνα σαν χώρα αλλά και για την κάθε μπάντα ξεχωριστά στις ξένες εταιρίες και αυτό είναι πολύ άσχημο για την κάθε μπάντα. Είναι πολύ άσχημο μια μπάντα να έχει γενικά κακό όνομα, ενώ τα τελευταία χρόνια που βλέπω ότι γενικά το επίπεδο έχει ανέβει, βλέπω ότι έχουν αρχίσει να μας υπολογίζουν και απ’ αυτό μπορεί να επωφεληθούμε όλοι μας αρκεί κάποια στιγμή να το καταλάβουμε.
Πάντως γενικά δεν είστε η τυπική Gothic metal μπάντα. Συνδυάζετε αρκετά στοιχεία όπως electro που πήρε τα’ αυτί μου σε μερικά κομμάτια. Γενικότερα πρέπει να έχετε αρκετά διαφορετικά ακούσματα.
Όντως. Κατ’ αρχήν ο ήχος των Elysion γενικότερα δεν ήταν προγραμματισμένος να ακούγεται κάπως γι’ αυτό και δεν χαρακτηρίζουμε τον ήχο μας με μια ταμπέλα όπως gothic, metal, ατμοσφαιρικό metal ή οτιδήποτε και επειδή ο καθένας από μας έχει διαφορετικά ακούσματα αλλά όλοι μαζί έχουμε…
Μια χημεία;
Ναι, και επειδή κανένας από μας δεν είναι αυστηρά προσηλωμένος σε ένα είδος γι’ αυτό και πολλές διαφορετικές επιρροές έχουν δημιουργήσει αυτό το συνονθύλευμα από ήχους. Απλά ελπίζουμε ότι μέσα σε όλη αυτή τη μίξη από rock στοιχεία και κάποια πιο metal ή πιο ατμοσφαιρικά και gothic, να υπάρχει μια προσωπικότητα, μια ταυτότητα που να χαρακτηρίζει τη μπάντα και νομίζω πως αυτό είναι και το ζητούμενο για κάθε μπάντα αν δεν θέλει να αφανιστεί μέσα σε μια μάζα κοινοτυπίας.
Πως βλέπεις γενικότερα την πορεία αυτής της σκηνής σε Ελλάδα και Ευρώπη;
Όπως συζητήσαμε και πριν βλέπω ότι τον τελευταίο καιρό μια ανοδική πορεία με μεγάλη μου χαρά και ειδικά αυτό το βλέπω και σε live όπου μας δίνεται η ευκαιρία να κάνουμε, πλέον βλέπω ότι με όσες μπάντες έχουμε την χαρά να παίζουμε μαζί, δεν υπάρχει κακή μπάντα. Δεν υπάρχει μπάντα που να μην έχει προσέξει τον ήχο της, που να μην προσπαθεί να κάνει το κάτι παραπάνω και αυτό νομίζω πως έχει να μας ωφελήσει όλους. Τώρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο επειδή βρίσκομαι σε μια female fronted μπάντα, θεωρώ ότι έχει γίνει τόσο mainstream το όλο concept των γυναικείων φωνητικών που έχει μεγαλώσει τραγικά τον ανταγωνισμό. Δηλαδή το να έχουν βγει τόσες μπάντες με μια γυναίκα στα φωνητικά, με κάνει να ψάχνω τρόπους να ξεχωρίσω μέσα από μια μάζα και πως θα μπορέσει να ξεχωρίσει βασικά η μπάντα. Πιστεύω ότι όλο αυτό το κλίμα με το female fronted concept θα καταλαγιάσει και τα πράγματα θα έρθουν σε μια ισορροπία, ακόμη βρίσκεται στο pick του.
Αν και νομίζω πως έχει ήδη αρχίσει να μπαίνει σε μια περίοδο παρακμής…
Γενικά είναι δύσκολα τα πράγματα με τα γυναικεία φωνητικά γιατί σε ένα χώρο που κατά παράδοση ήταν και λίγο ταμπού για τις γυναίκες, δηλαδή όταν εγώ ήμουν μικρή αυτό το πράγμα δεν υπήρχε σαν concept. Μπορεί να υπήρχε στο μυαλό μου, γιατί αυτό ήθελα να κάνω στη ζωή μου, αλλά τότε ήταν ελάχιστες οι γυναίκες που είχαν προσχωρήσει σ’ αυτή τη σκηνή οπότε θεωρώ ότι αυτό το θέμα ήταν λίγο ταμπού και στη συνέχεια όταν έγινε όλο αυτό το μπάμ και πλέον υπάρχουν τόσες πολλές γυναικείες παρουσίες σ’ αυτόν τον χώρο είναι και πιο αυστηρά τα κριτήρια. Αλλιώς κρίνεται ένας άντρας σε μια μπάντα και αλλιώς μια γυναίκα. Από μια γυναίκα οι απαιτήσεις είναι πολύ μεγαλύτερες. Εκτός απ’ το ότι κρίνεται πιο αυστηρά η επίδοση, κρίνεται και για πράγματα που ένας άντρας παραδοσιακά δεν έχω ακούσει να κρίνεται πότε σ’ αυτό το είδος. Κρίνεται για την εμφάνιση της, για το ντύσιμό της, για την παρουσία της, δηλαδή οι λεπτομέρειες που θα πρέπει μια γυναίκα να προσέξει είναι άπειρες.
Εγώ πιστεύω πάντως πως ακόμη και σήμερα θεωρείται ταμπού να υπάρχει μια γυναίκα σε μια άλλη θέση εκτός απ’ αυτήν πίσω από το μικρόφωνο. Δηλαδή υπάρχει ακόμη η προκατάληψη ότι μια γυναίκα δεν μπορεί να τα καταφέρει παραδείγματος χάρη στα τύμπανα ή στην κιθάρα.
Ξέρεις κάτι; Νομίζω πως όταν ανακάλυψαν ότι η γυναικεία φωνή ταιριάζει πάρα πολύ ωραία με όλο αυτό ατμοσφαιρικό metal concept, νιώσαμε λίγο σαν να ανακαλύψαμε την Αμερική δηλαδή ένα θέμα το οποίο ήταν ταμπού, ξαφνικά άνοιξαν καινούργιες πόρτες και όλο αυτό λειτούργησε σαν συνταγή: θα βάλω μια ατμοσφαιρική πλατφόρμα, θα πετάξω και μια ωραία παρουσία με μια γλυκιά φωνή και θα πετύχω κάτι καλό. Αυτό δεν λειτουργεί, αν λειτούργησε για κάποιους ήταν τυχεροί γιατί ήταν οι πρώτοι, αλλά και πάλι πιστεύω ότι κανείς δεν κάνει τίποτα τυχαία, δηλαδή σίγουρα για να πετύχει κάποιος κάτι το άξιζε αλλά πλέον δεν υπάρχει χώρος γι’ αυτό. Πρέπει να έχεις κάτι το ξεχωριστό και πρέπει και η μουσική να είναι πάρα πολύ καλή…
Ε, ναι για να το υποστηρίζει κιόλας…
Σίγουρα, γιατί μια φωνή δεν μπορεί ποτέ να αναδειχτεί αν δεν είναι το υπόβαθρο πάρα πολύ καλό, θα χαθεί.
Θα πρέπει να ταιριάζει και στο όλο σύνολο όμως έτσι; Και γενικότερα όλη η μπάντα να δουλεύει με τα υλικά που έχει…
Ναι, και πρέπει η ομάδα, γιατί μια μπάντα είναι ομάδα, πρέπει να ξέρει πως να αξιοποιεί τα καλά της στοιχεία και πώς να βελτιώνεται σ’ αυτά που δεν είναι πολύ καλή δηλαδή θα πρέπει να παίζει ομαδικά διαφορετικά κάτι δεν θα βγει έτι όπως θα έπρεπε.
Λοιπόν νομίζω ότι με κάλυψες! Ξέχασα να σου πω και συγχαρητήρια για τον δίσκο και ελπίζω να πάει πολύ καλά!
Ευχαριστώ πάρα πολύ βασικά εκ μέρος όλων τον Elysion, γιατί όπως είπα για να αναδειχτεί ένας τραγουδιστής θα πρέπει να υπάρχει ένα πολύ καλό υπόβαθρο από πίσω κι έτσι όλα τα συγχαρητήρια πηγαίνουν στα παιδιά για τη μουσική και τη φοβερή δουλειά που έχουν κάνει. Ελπίζουμε αυτό που έχουμε κάνει με τόσο μεγάλη αγάπη πραγματικά να καταφέρει να αγγίξει τους ανθρώπους που θα το ακούσουν και καλούμε όλους να έχουμε την τιμή να μπορέσουμε να τους δούμε από κοντά σε κάποιο live.
Α, και κάτι τελευταίο! Πως βλέπεις το αυριανό live με τους Draconian;
Με μεγάλη ανυπομονησία! Πιστεύουμε ότι θα πάει πολύ καλά με όσο feedback έχουμε μέχρι τώρα και ανυπομονώ να δω live και τους Draconian αλλά και τις άλλες 2 μπάντες που θα παίξουν μαζί μας οι οποίες είναι και οι 2 πολύ αξιόλογες, έχουν ανέβει αρκετά και θα γυρίσω πάλι σ’ αυτό που έλεγα προηγουμένως ότι πλέον όλες οι μπάντες που παίζουν σε ένα μικρού τύπου festival ας πούμε είναι αξιόλογες και νομίζω ότι αξίζει να τις προσέξουν όλες οπότε κατά βάση αύριο θα είναι ένα πολύ ενδιαφέρον live και με μεγάλη χαρά θα τους δω και από κοντά, αλλά πέρα απ’ αυτό όπως και σε όλα τα live είναι μια ευκαιρία να βρεθούμε με πολύ κόσμο και να επικοινωνήσουμε τη μουσική μας οπότε με τους Elysion είναι η καλύτερή μας και σίγουρα θα περάσουμε super ότι και να γίνει!
Ευχαριστώ πάρα πολύ για το interview…
Εγώ σ’ ευχαριστώ για τη στήριξή και για την όλη φιλοξενία, επίσης καλή χρόνια σε όλους και θα μείνουμε σε επαφή.
Αγγελική Καπίρη
www.myspace.com/elysionmyspace
Band Members
Cristianna – Φωνή
Jonny Zero – Κιθάρες
Txf – Μπάσο
Petros Fatis – Τύμπανα
Discography
Silent Scream 2009
