killswitchengage discarmthedescent
Albums

Killswitch Engage – Disarm the Descent (Roadrunner)

[Option A]

Από το 2002 και την κυκλοφορία του υπέρτατου “Alive or just Breathing”, κάθε φορά που ανακοινώνεται η κυκλοφορία ενός νέου album των metallers από το Westfield χάνω κάθε ενδιαφέρον για οτιδήποτε κυκλοφορεί γύρω μου. Τόση είναι η λατρεία που τους έχω. Πάντα με γοήτευε ο δυναμισμός και η αυθεντικότητα του ήχου τους, οι κολλητικές μελωδίες και τα όσο δεν πάει-πιασάρικα refrain τους. Όλα τα παραπάνω είχαν σαν αποτέλεσμα ένα τσουβάλι metalcore ύμνων, πολλοί εκ των οποίων σημάδεψαν μια ολόκληρη γενιά μεταλλάδων την προηγούμενη δεκαετία. Είναι περιττό να πω πως οι τότε ζωντανές εμφανίσεις τους, έκαναν μπάντες όπως οι Lamb of God, Devildriver και Chimaira να φαίνονται γατάκια μπροστά τους (όποιος δεν έχει δει το DVD “(Set this) World Ablaze” του αφαιρείται το δικαίωμα να φέρει γνώμη επί του θέματος). Από το 2006 και το οριακά καλό “As Daylight Dies” η καλοκουρδισμένη Killswitch μηχανή άρχισε να κατεβάζει στροφές κάτι που έγινε εμφανέστερο στο “Killswitch Engage” (ή “Killswitch Engage II”) του 2009 που είναι μακράν η πιο μέτρια στιγμή της μπάντας. Φώναζε από χιλιόμετρα το πράγμα πως η μπάντα χρειαζόταν απεγνωσμένα μια αλλαγή. Σκεπτόμενος ποια θα μπορούσε να ήταν αυτή η “αλλαγή” και μέχρι την ανακοίνωση του γεγονότος, ποτέ δεν μου είχε περάσει από το μυαλό η αντικατάσταση του Howard Jones. Ο χαρισματικός frontman μπορεί να ήταν συνώνυμο της γόνιμης περιόδου των KSE και να ταίριαζε γάντι με τη μπάντα, τα τελευταία χρόνια και για λόγους που μόνο εκείνος ξέρει, είχε στρέψει αλλού το ενδιαφέρον του ξεχνώντας μάλλον ότι ήταν τραγουδιστής σε μια από τις δημοφιλέστερες metal μπάντες της εποχής μας. Δεν ήταν καθόλου τυχαίο το προ τριετίας γεγονός, όταν άφησε τους υπόλοιπους KSE στα κρύα τα λουτρού εν μέσω περιοδείας (ευτυχώς βρέθηκε ο από μηχανής Θεός, Phil Labonte των All That Remains). Η επιστροφή του “ασώτου” Jesse Leach πίσω από το μικρόφωνο των KSE έγινε μετά Βαΐων και κλάδων και το “Disarm the Descent” είναι πλέον γεγονός. Τι μουσική θ’ ακούσετε στο “Disarm the Descent”; Μα φυσικά αυθεντικό metalcore από τους “πατέρες” του ήχου. Η σημαντικότερη διαφορά με τους προκατόχους του είναι πως εδώ ακούς ξανά μια δεμένη σαν γροθιά μπάντα γεμάτη ενέργεια και όρεξη να παίξει μουσική. Ο Adam Dutkiewicz αποδεικνύει για μια ακόμη φορά πως εκτός από εξαιρετικός παραγωγός, γκουρού του metalcore ήχου και γαμώ τα παιδιά γενικότερα, παραμένει κι ένας από τους μεγαλύτερους riff masters της γενιάς του. Ο Jesse τραγουδάει σαν να μην πέρασε μια μέρα και παραμένει τεράστια μορφή, ενώ η υπόλοιπη μπάντα εκτελεστικά απλά σπέρνει. Τραγουδάρες-ύμνοι σαν τα “The Hell in Me”, “New Awakening”, “In Due Time”, “A Tribute to the Fallen”, “The Turning Point”, “No End In Sight” και το αγαπησιάρικο “Always” (θα πέσει πολύς αναπτήρας στα live λέμε) απειλούν να κατακτήσουν για πάντα το στερεοφωνικό, πικάπ, mp3 player (ή ότι άλλο αναπαράγει μουσική τέλος πάντων) του κάθε αμφισβητία της μπάντας και όχι μόνο. Τα υπόλοιπα τραγούδια κινούνται στο ίδιο ύφος κι επίπεδο και θεωρώ άσκοπο ν’ αναφέρω τίτλους και λοιπά γιατί γαμάνε και δέρνουν όλα. Το “Disarm the Descent” είναι το album που κατ’ εμέ έπρεπε να κυκλοφορήσει μετά το “The End of Heartache” και το βήμα που έπρεπε να κάνει αυτή τη στιγμή η μπάντα ώστε να επιστρέψει στον σωστό δρόμο. Μακράν η καλύτερη metalcore κυκλοφορία απ’ οποιαδήποτε κυκλοφόρησε ή θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2013.

9/10

Παναγιώτης Παπαλεξόπουλος

[email protected]

[Option B]

Το “Disarm The Descent” σηματοδοτεί την επιστροφή του «ασώτου» Jesse Leach. Το metalcore πολλοί εμίσησαν και άλλοι τόσοι αγάπησαν. Καλώς ή κακώς οι Killswitch Engage έχουν παίξει έναν μέγιστο ρόλο στη διαμόρφωσή του και είναι ένα από τα πρώτα ονόματα στον χώρο. Σε τούτο λοιπόν το δίσκο, εκτός από την μέγα επιστροφή, δεν επαναπροσδιορίζουν κάτι τραγικά. Κάνουν αυτό που ξέρουν και το κάνουν άψογα. Από άποψη παραγωγής, δεν έχω λόγια, αν και δεν περίμενα κάτι λιγότερο από την μπάντα, από συνθέσεις, η riff – ολογία δίνει και παίρνει σε κάθε κομμάτι, οι μελωδικές γραμμές όχι μόνο των κιθάρων αλλά και της φωνής είναι εκπληκτικές το λιγότερο. Πραγματικά δεν βρήκα κάτι αρνητικό, ίσως κάνα δύο κομμάτια που μπορεί να περάσουν αδιάφορα, αλλά και πάλι έχουν κάτι να δώσουν, αλλά μέχρι εκεί. Επίσης, μπορεί ναι μην έχει κομμάτια όπως το “The end of a heartache” ή “Fixation on the darkness”, αλλά σίγουρα έχει κομμάτια που σου μένουν στο μυαλό. Κάπου διάβασα πριν καν ακούσω το άλμπουμ ότι ο ίδιος ο Jesse δήλωσε πως είναι από τις καλύτερες ερμηνείες που έχει κάνει. Έχοντας ακούσει και το πιο πρόσφατο σχήμα του, The Empire Shall Fall, μπορώ να πω ότι οι ερμηνείες του εδώ υπερτερούν αλλά κατά λιγάκι. Έχοντας «παρατήσει» τους Killswitch Engage λίγο μετά την κυκλοφορία του “Alive Or Just Breathing”, με τη δικαιολογία ότι η φωνή του φθειρόταν σε κάθε live, τώρα σαφώς καλύτερος και σωστότερος φωνητικά, επιστρέφει και θέτει βάσεις για κάτι γερό. Ο Jesse Leach κατά τη ταπεινή μου γνώμη, είναι από τους καλύτερους τραγουδιστές για αυτό το είδος εκεί έξω, και δεν είναι τυχαίο που επέστρεψε σε μια από τις καλύτερες(ομολογουμένως) μπάντες του είδους. Έχοντας ακούσει το δίσκο καμιά δεκαριά φορές, πάντα ανακαλύπτω κάτι καινούριο και με το πέρας της ακρόασής τους, μου έχουν μείνει αρκετά και αυτό λέει πολλά. Μεγάλη επιστροφή, θεσπέσιος δίσκος, αλλά σίγουρα οι KSE μπορούν πολλά παραπάνω.

8.5/10

Tένια Λάρδα

[email protected]

Greekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X