Αυτό ειν’ καλό…!!! Death, με αξία χτύπησε την πορτούλα μου νυχτιάτικα. Και η φωνή πιο βαριά και απ’ το Χάρο (κάπου στα pitch των SepticFlesh). Από την αρχή η ενορχήστρωση μου φάνηκε ενδιαφέρουσα. Έχουν αυτή τη συνοδεία της συμφωνικής που δίνει άλλη διάσταση στη μουσική, ιδιαίτερα αν μπορέσει να νιώσεις τη θεατρικότητα στον ήχο τους. Τι καλά να είσαι ενθουσιασμένος και να είσαι ακόμα στο πρώτο κομμάτι. Μ’ αρέσουν αυτές οι εκπληξούλες, που από κει που ακούς κάτι συνεχόμενα κάνει ένα break και σε περνάει σε κάτι εντελώς διαφορετικό.
Μεγάλο συν: Τι τρομερά που ακούγονται οι εκρήξεις στο μπάσο; Τρίζει το στομάχι κάθε φορά! Δεύτερο κομμάτι το “Human Wave Attack”. Πανέμορφα, τα κομμάτια συνδέονται μεταξύ τους. Πρώτες νότες του δεύτερου κομματιού και η ανατριχίλα ξεκινά να εμφανίζεται. Μία απλή συγχορδία, κι όμως, με τη συνέχεια φτάνω σε στιγμές που δεν ξέρω τι ακούω, μια φωνή από πίσω σε repeat και μετά μπαίνει η καφρίλα για να σου δώσει να καταλάβεις. Άνω στο σημείο που εγκέφαλος δείχνει να αρχίζει να κουράζεται από αυτό το συνεχές χώσιμο, αλλάζει όλη η ατμόσφαιρα, έτσι για να χάσεις το μπούσουλα! Εκεί στο τέλος που με κάθε χτύπο έπεφτε και το τέμπο μου πήρε τα μυαλά. Άντε γεια δηλαδή! ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΩ ΑΛΛΟ..!! Είμαι ακόμα στην αρχή και έχω τόσα ωραία συναισθήματα μέσα μου!
Επόμενο, το “Drugs, Thugs & Machetes”. Αρχίζουμε λοιπόν, βάζω πλώρη για άλλο μουσικό ταξίδι. Το κομμάτι ξεκινά σαν Techno-core, αλλά ευτυχώς δε συνεχίζει έτσι. Back to Death! Ίσως με λίγο πιο κάφρικο στυλ από πριν, αλλά δεν παύει να είναι ωραία. Τώρα η ξέμπαρκη σφυρίχτρα είναι που χαλάει λίγο την κατάσταση, αλλά τι στο καλό, όλο και κάποιο λόγο ύπαρξης θα έχει. Πάνω που χάρηκα στην αρχή, η λάμψη της μπάντας φαίνεται να ξεθωριάζει. Κάπου στο τέταρτο κομμάτι, ναι μεν χτυπάω ρυθμικά το χέρι στο τραπέζι, αλλά έχασα αυτή την αίσθηση του “ξαφνικού”.
Τα φωνητικά φτάνουν σε κάποιο σημείο να είναι κουραστικά, και αυτή η περιγραφική φωνή που βάλανε παντού, μου θυμίζει τη φωνή που έλεγε “Fight” στο “Tekken”. Αυτό που ομολογώ πως θαυμάζω σε όλα τα κομμάτια είναι τα σόλο. Είναι τέτοιου τύπου που καρά γουστάρω όταν μπαίνουν. Έχουν πολύ ωραία μελωδία και στέκουν πολύ ωραία μέσα στις συνθέσεις.
Δεν μπορώ να πω κάτι άλλο πάνω στους κυρίους. Είναι πολύ ωραίοι να τους ακούσεις, αλλά τελικά όχι για πολύ (στο δίσκο τουλάχιστον). Έχουν πολλά θαυμαστά στοιχεία που θα κάνουν τους φαν του είδους να τους αγαπήσουν. Απλά καταντάνε λίγο κουραστικοί…
6.5/10
Ντένια Παλαιολόγου
[email protected]
