Marduk, Immolation, Noctem, Heaving Earth, Forsaken World
08/09/2012, Κύτταρο, Αθήνα
Από την στιγμή που ανακοινώθηκε το live, 25 ευρώ κρατήθηκαν στην άκρη χωρίς δεύτερη σκέψη. Marduk και Immolation είναι από τα live που δεν μπορείς να χάσεις αν είσαι λάτρης του ακραίου ήχου. Οι Marduk μας είχαν επισκεφθεί και το 2010 αλλα who cares? Μια φορά δεν είναι αρκετή! Τα support σχήματα επίσης αξιοπρεπέστατα έδειξαν νέο αίμα και η βραδιά ήταν κάτι παραπάνω από ευχάριστη και βλάσφημη. Όπως ακριβώς πρέπει να είναι.
Οι Forsaken World στις 6.30 άνοιξαν την βραδιά, δίνοντας μας ένα μισάωρο ανιαρού metal core, με ίσως μερικά καλά progressive και μελωδικά στοιχεία και με μία εμφάνιση που εκτός του ότι δεν υποστήριζε την τον ήχο τους, τους έκανε να φαίνονται μέχρι και αστείοι (corpse paint). Έχοντας στο ιστορικό τους μόνο έναν δίσκο, η Γαλλική αυτή μπάντα έχει το τεράστιο προνόμιο αυτού του tour, που καλό θα ήταν να μας έδειχνε τον καλύτερό της εαυτό, παρά αυτό που αντικρίσαμε. Συμπαθητικοί φάνηκαν, αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Το καλό μέρος της ιστορίας είναι ίσως ότι το κοινό ζεστάθηκε κάπως, προετοιμάζοντας τον χώρο για τους δεύτερους στην σειρά.
Στην σκηνή ανέβηκαν οι Heaving Earth λοιπόν, από την ωραία Τσεχία, δημιουργημένοι το 2008 (φρεσκαδούρια!) και φανερά επαγγελματίες καθώς έχουν και προϋπηρεσία στον χώρο, δεν είναι χθεσινοί! Το λέω αυτό γιατί ο μέσος όρος ηλικίας τους ήταν άνω των 30 και μου έκαναν εντύπωση. Ξεκινάνε χωρίς πολλά πολλά αφότου τσέκαραν ότι όλα τα τεχνικά ήταν οκ και για πλάκα άρχισε να τρέμει το Κύτταρο. Δεν ξέρω αν η φωνή του ήταν δυνατά από την κονσόλα, αλλά πραγματικά πλημμύριζε τον χώρο με έναν πραγματικό βόθρο brutal ξεσπάσματος. Πρώτη φορά άκουσα τόσο δυνατή και ογκώδης κυρίως φωνή με έντονη ακουστότητα, όχι απλά ένταση. Το Death metal τους συγχέει το κλασσικό αμερικάνικο Morbid Angel σχολής (εξ ου και το όνομα τους) με αυτό που γίνεται αρκετά τεχνικό ώστε να αγγίζει ταχύτητες brutal death παιξίματος. Όπως καταλαβαίνεται extreme drumming υπήρχε, κιθάρες που οι μελωδικές γραμμές τους ήταν κάτι παραπάνω από παρόν αλλά χωρίς να ακούς πεταλουδίτσες και μελισσούλες. Ήταν καθαρό death metal κλασσικό με εμφανείς τις επιρροές και με πολύ στιβαρές ιδέες. Δεν έγιναν καθόλου κουραστικοί μπορώ να πω και το μισάωρο τους πέρασε αρκετά ευχάριστα καθώς και για ένα κομμάτι ανέβηκε στην σκηνή ο παλιός τραγουδιστής της μπάντας ο οποίος είχε επίσης κλασσική φωνή για death αλλά όχι σαν του τωρινού. Μια τελευταία σημείωση για τον τραγουδιστή, ότι όσες φορές μίλησε ενδιάμεσα στα κομμάτια για να αναφερθεί σε ευχαριστίες και κάτι που είπε για το CD τους, προσωπικά δεν κατάλαβα χριστό. Πραγματικός υπόνομος η φωνάρα του!
Επόμενοι ήταν οι “Headliners” των μικρών μπαντών. Ο λόγος για τους Ισπανούς Black/Death metallers Noctem, όπου βγήκαν στην σκηνή σαν επαγγελματίες και έπαιξαν κομμάτια απ όλο το εύρος των τεσσάρων δίσκων τους. Ωραία σκηνική παρουσία, πολύ απολαυστική για το κοινό, μιας και πλέον οδεύαμε όλο και περισσότερο στον σωστό δρόμο της βραδιάς. Ο Beleth (φωνητικά) έδωσε όλο του τον εαυτό, ουρλιάζοντας ακατάπαυστα για όλη τους την εμφάνιση. Βαρβάτος ο ήχος τους με αρκετά σόλο και τεχνικό εν μέρη παίξιμο. Ωραία αίσθηση έκαναν τα ντραμς που κυμαίνονταν από ήρεμους κλασικούς ρυθμούς, μέχρι και σε αβυσσαλέα blast bits. Αποκορύφωμα της εμφάνισής τους ήταν το ψεύτικο αίμα που ήπιε αλλά και “έλουσε” ο Beleth τους θεατές (συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου). Από αυτήν την εμπειρία μπορώ να πω καλό το εφέ, αν και αναρωτιέμαι πως ήπιε αυτό το μείγμα βαφής αυγών και κέτσαπ.
Έφτασε η ώρα για τους πιστεύω πιο ανυπόμονους ανάμεσα από το κοινό. Την σεβαστή μερίδα που ήρθε να δει την πρώτη εμφάνιση των θρυλικών Immolation στην Ελλάδα. Οι Αμερικάνοι νέο – Νεοϋορκέζο έπαιξαν κομμάτια από όλη την δισκογραφία των σχεδόν εικοσιπέντε χρόνων τους. Το κοινό πείρε τα πάνω του και του έδωσε να καταλάβει. Άριστος ήχος, όπως και η παρουσία τους που έμεινε χαραγμένοι σε όλους του πιστούς οπαδούς τους. Πέρα όμως από το μουσικό κομμάτι που αδιαμφισβήτητα του έδωσαν να καταλάβει, φάνηκαν να είναι πολύ άνετοι και καλοί τύποι. Ο Ross Dolan (φωνητικά, μπάσο) δεν ξέχασε να ευχαριστήσει κανέναν. Από το κοινό και τις υπόλοιπες μπάντες, μέχρι και τα άτομα που τους μαγείρευαν. Είπαν μάλιστα και για τον καινούργιο τους δίσκο λίγα λόγια, χαρακτηρίζοντάς τον ως τον πιο σκοτεινό, πιο μίζερο και τον πιο επιθετικό απ ότι έχουμε ακούσει μέχρι τώρα. Η ανταπόδοση του κοινού ήταν αυτή που άρμοζε στην περίσταση, δεν υπήρχε έστω και ένας μέσα στο κλαμπ που να μην παρασύρθηκε από την μηχανή αυτή που λέγεται Immolation.
Set List: “Close to a World Below”, “Swarm of Terror”, “Majesty and Decay”, “Lost Passion”, “Father, You’re Not a Father”, “What They Bring”, “Into Everlasting Fire”, “A Glorious Epoch”, “Under the Supreme”, “Unholy Cult”, “Den of Thieves”, “I Feel Nothing”, “No Jesus, No Beast”, “Dawn of Possession”.
Έφτασε και η ώρα μετά απ την μπαντάρα Immolation για την άλλη μεγάλη και κύρια μπαντάρα της βραδιάς, τους Marduk. Το 2010 τελευταία φορά στα λημέρια μας παρέα με Vader, όποιος είχε πάει ήταν τυχερός πάλι. Με μια αναμονή μισής ώρας σχεδόν απ το τέλος των Νέο Υορκέζων death-άδων, με καπνούς να προετοιμάζουν το κλίμα και με χαμηλό φωτισμό ήταν ότι πρέπει γι να ανέβουν στην σκηνή οι πιο βλάσφημοι Σουηδοί της ακραίας σκηνής. Δεν θέλουν συστάσεις προφανώς, ανέβηκαν, χαιρέτισαν τον κόσμο, ετοιμάστηκαν και τα εισαγωγικά κρουστά του Serpent Sermon ξεκίνησαν να ηχούν. Με αυτό άρχισαν την βραδιά, μας πήραν απ τα μούτρα με έναν πολύ ενεργητικό Morgan και επίσης Mortuus με την απίστευτη φωνάρα που πραγματικά είναι σα να πηγάζει από καζάνι που βράζει λάβα (δεν ξέρω πως διάλο θα μπορούσε να γίνει αυτό!). Με ερωτήσεις του τύπου Greece, ATHENS are you still with us έδιναν έναυσμα στο κοινό να φωνάξει, να ουρλιάξει και όλα τα συναφή! Το να βλέπεις τέτοιες μπάντες ζωντανά και ειδικά όταν τις λατρεύεις κιόλας είναι πραγματική εμπειρία ζωής. Κομμάτια που έχουν δοξαστεί όπως The Black Tormentor of Satan, Baptized by Fire, Panzer Division Marduk, Throne of Rats, Wolves, παίχτηκαν αυτό το βράδυ και η απόδοση ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή. Ένας πραγματικός οδοστρωτήρας επί σκηνής χωρίς να αφήσουν κανέναν παραπονεμένο παίζοντας κομμάτια από άλμπουμ τους όπως Dark Endless, Those of the Unlight, Heaven Shall Burn…, Panzer Division Marduk. Plague Angel, ROM 512, Wormwood και το νέο Serpent Sermon. Το Hint της βραδιάς ήταν η μάχη που έδινε ο Morgan με το καπάκι του μπροστινού του μόνιτορ το οποίο είχε ξεκολλήσει και όποτε άπλωνε πόδι απάνω στο μόνιτορ να σου και το καπάκι να σηκώνεται με αποτέλεσμα να μπλέκεται στα πόδια του και να τον εκνευρίζει! Ρε παιδιά… φτιάξτε τα μόνιτορ σας να πούμε αν είναι δυνατόν. Μόνο στην Ελλάδα μας αυτά! Encore με και Wolves, τι άλλο θες. Κατά τ’ άλλα ότι και να πεις για τέτοια σκηνικά φαντάζει λίγο. Η πάς και το ζεις ή ξέχνα κάθε περιγραφή!
Set List: Serpent Sermon, Nowhere, No-one, Nothing, The Leveling Dust, The Black Tormentor of Satan, On Darkened Wings, Slay the Nazarene, Temple of Decay, Throne of Rats, Deme Quaden Thyrane, Within the Abyss, Baptism by Fire, Panzer Division Marduk, Souls for Belial, Encore: With Satan and Victorius Weapons, Wolves
Αλέξανδρος Κωνσταντουράκης [email protected]
Χρήστος Τσίτσης [email protected]
