[Option A]
Άλλο ένα αριστούργημα της εποχής μας από τους Σουηδούς ακρογωνιαίους λίθους του κινήματος της αναβίωσης του old school Ευρωπαϊκού Metal ήχου με πιο βαρβάτη επιρροή το NOW(B&S)HM με απόλυτο highlight φυσικά ποιους άλλους; Τους Iron Maiden. Ο τρίτος δίσκος της μπαντάρας που ακούει στο όνομα “Death By Fire’” επιτέλους μετά από 3 χρόνια από την άφιξη του θεϊκού “Diamonds”!! Τι έχουμε εδώ λοιπόν; Ίσως το “Death By Fire” να αποτελεί τη γέφυρα ανάμεσα σε “Into the Night” και “Diamonds” και τελικώς να είναι ένα σκαλοπάτι κάτω και από τα δύο όμως με στιγμές εδώ μέσα που δείχνουν ότι η μπάντα και είναι και σε τρελά κέφια ΚΑΙ πάνω όλα έχει προοπτική να αγγίξει την τελειότητα σε κάποιο μελλοντικό δίσκο! Γρήγορες συνθέσεις κυρίως στο ύφος του ντεμπούτου αλλά και εμπνευσμένες στιγμές που θυμίζουν το δεύτερο δίσκο τους πολύ ωραία δεμένα μεταξύ τους. Κιθάρες σαν ξυράφια, τρελή μπασαδούρα και φωνή που όπως πάντα ταιριάζει τέλεια και είναι και σε τρελή φόρμα εδώ πέρα. Εδώ το μόνο που λείπει σε ελάχιστο βαθμό είναι η ένταση του ‘Into the Night’ και τα mid tempo έπη του ‘Diamonds’. Ένα ακόμα αρνητικό είναι ότι υπάρχουν και 1-2 filler κομματάκια (filler κομμάτια για Enforcer είναι στο 7-8/10 οπότε εδώ γελάμε) ενώ και κάποια πιο ανέμπνευστα μέρη μέσα στις συνθέσεις που είναι και ο λόγος που πιστεύω ότι η φίλοι της μπάντας θα συμφωνήσουν ότι συνολικά ότι χάνει σε ένα τουλάχιστον από τα άλλα δύο. Επίσης τελευταίο ‘αρνητικό’ είναι ότι ο δίσκος θέλει τουλάχιστον τρεις ακροάσεις για να σου κολλήσουν για καλά τα κομμάτια. Όμως και εδώ οι Enforcer έχουν τα έπη τους!!! Μετά το NON-SKIP intro μπαίνει το ‘Run for your Life’ με το καλημέρα ένα από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου. Συνεχίζουν γραμμή τα έπη, με το πολύ πιασάρικο ‘Take out of this nightmare’ και παγώνει το σύμπαν ΗΔΗ από την εισαγωγή ενός από τα καλύτερα κομμάτια Enforcer (Δυστυχώς instrumental), το μοναδικό ‘Crystal Suite’! Ακολουθεί καπάκια το πολύ καλό ‘Sacrificed’ και μετά εκεί που έχει παγώσει το σύμπαν… Εε γίνεται κομματάκια εύκολα κιόλας μετά από το καλύτερο του δίσκου ‘Silent Hour/The Conjunction’… Τα λόγια είναι περιττά και το κακό είναι ότι απλός καλό ‘Satan’ που ακολουθεί μοιάζει σαν κυκλοφορία της Metal Enterprises… Anyway must δίσκος που ανοίγει δυναμικότατα το 2013!!!
9/10
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
[Οption B]
Enforcer… Η φοβερή και τρομερή πιτσιρικαρία, που ηγείται αυτής της 80’s metal αναβίωσης (χαλαρότατα το κορυφαίο συγκρότημα από όλα αυτά που έχουν εμφανιστεί), επιστρέφει για το 3ο χτύπημα! Το “Into The Night” πριν 5 χρόνια (πότε πέρασαν;!;) ήταν χτύπημα από το πουθενά. Speed metal υψηλών οκτανίων, σε άρπαζε τον λαιμό από την αρχή ως το τέλος έχοντας μόνο ύμνους που σε ανάγκαζαν για air-guitar και υστερικό headbanging. Η συνέχεια δυο χρόνια αργότερα με το “Diamonds” που παρουσίασε μια πιο μελωδική προσέγγιση της μπάντας και πιο κοντά στο NWOBHM, εκ του αποτελέσματος μια πετυχημένη κίνηση καθώς και αυτό το album αγαπήθηκε εξίσου από το κοινό! Οπότε εδώ υπήρχε το ερώτημα, τι να περιμένουμε από τους Enforcer τώρα, και μάλιστα με τον Olof να αναλαμβάνει και κιθάρα μετά από την φυγή του Adam Zaars, αλλά και την μεταγραφή σε μεγάλη εταιρία. Την αρχή κάνει το ωραίο σκοτεινό artwork (γκουχ-γκουχ, clopy-paste από το πρώτο Syris, γκουχ!) και αρχίζοντας την ακρόαση ένα μικρό intro με πιάνο για να μπει το ταχύ και πορωτικό “Death Rides This Night”, ένα από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου, βγαλμένο από το “Into the Night”, ενώ έτσι συνεχίζει με γκάζια και το “Run For Your Life”. Το “Mesmerized By Fire”, που είχαμε ακούσει και πιο νωρίς σαν single του δίσκου, είναι από τα πιο ευκολομνημόνευτα εδώ μαζί με το “Take Me Out of the Nightmare”, και τα δυο, catchy as hell! Κομματάρες που από την πρώτη στιγμή θα σας καρφωθούν με λοβοτομή στο κεφάλι! Επίσης διατηρούν την παράδοση και γράφουν άλλο ένα instrumental, στο “Crystal Suite” (τίγκα Maiden), το οποίο είναι μακράν το καλύτερο από αυτά που έχουν γράψει. Στα δυο επόμενα “Sacrificed” και “Silent Hour/The Conjugation” ήταν το σημείο που ένιωσα ότι ο δίσκος κάνει κάτι σαν κοιλίτσα, χωρίς να λέω ότι είναι και άσχημα τραγούδια βέβαια. Ειδικά το δεύτερο (από τα 6.30 λεπτά, τα 4 είναι στην ουσία άλλο ένα instrumental) παρουσιάζει μια πιο “πειραματική” πλευρά της μπάντας με ιδιαίτερη επιτυχία. Κλείσιμο με το γρήγορο “Satan” που ναι μοιάζει επικίνδυνα στα κουπλέ με το “Phantom Lord” αλλά και τι έγινε! Τέλος, να πούμε επίσης ότι η παραγωγή είναι πιο ζόρικη από το “Diamonds” και την έχει επιμεληθεί το ίδιο το συγκρότημα. Για να μην κουράζω άλλο, η ομάδα έκανε όμορφα και ωραία το 3 στα 3 και έννοιες όπως εθισμός και ανελέητο repeat φαντάζουν ως οι πλέον εύστοχες…
9/10
Παναγιώτης Αποστολόπουλος
