Σε όλους μας αρέσουν albums διασκευών, πάντα είμαστε περίεργοι να δούμε πώς το συγκρότημα του ενδιαφέροντος προσέγγισε τα κλασικά και μη κομμάτια που επέλεξε να διασκευάσει. Όπως καλή ώρα ο τραγουδιστής Kory Clarke με την μπάντα του Warrior Soul που κυκλοφορούν αυτή τη συλλογή με τίτλο “Cocaine And Other Good Stuff” μετά το περσινό “Rock ’N’ Roll Disease”.
Το προσωπικό που ασχολήθηκε με την εν λόγω δουλειά δεν αποτελείται μόνο από τα μέλη της μπάντας αλλά και από άλλους καλλιτέχνες που έχουν ξανασυνεργαστεί με τους Warrior Soul. Η πλήρης λίστα αποτελείται από τους Kory Clarke στα φωνητικά, Dennis “El Guapo” Post, Adam Arling και John Hodgson στις κιθάρες, Christian Kimmett στο μπάσο, Kath Edmonds, Ivan Tambac και John Besser στα τύμπανα και Geoff Yeaton σε πνευστά και σαξόφωνο.
Το συγκρότημα αποφάσισε να διαμορφώσει μια λίστα διασκευών με κλασικά κομμάτια της rock και metal κουλτούρας τα οποία θα δούμε ευθύς αμέσως. “Good Times Roll” των The Cars, προσωπικά δεν το γνώριζα, νομίζω, κάπου είχα ξανακούσει τον τίτλο σίγουρα σε κάποια διασκευή τοπικού καλλιτέχνη σε κάνα bar. Το άσμα του J.J. Cale που αργότερα γνωστοποιήθηκε από τον Eric Clapton, “Cocaine”.
Το “Crosstown Traffic” του Jimi Hendrix που δυστυχώς δεν ήξερα αλλά σίγουρα θα ξανακούσω ουκ ολίγες φορές. “Cold Gin” των Kiss, το οποίο το προσπέρασα σχεδόν αμέσως διότι οριακά τους απεχθάνομαι όπως έκανα αντίστοιχα και με το “Firehouse”. “D.O.A.” των Van Halen (αιωνία σου η μνήμη Eddie) το οποίο μπορώ να πω με εξέπληξε ευχάριστα.
Πάμε τώρα στο φάσμα του metal με τα “Elected” του Alice Cooper και “Outlaw” των Motörhead στο οποίο μπορώ να πω ότι ο Clarke είχε μια τίμια και αξιόλογη φωνητική ερμηνεία. “Get Down Tonight” από KC And The Sunshine Band που επίσης δεν γνώριζα και θα ξανάκουγα ευχάριστα. “We’re An American Band” των Grand Funk Railroad αλλά νομίζω πως κανένας δεν θα κάνει καλύτερη διασκευή αυτού του κομματιού από τον Rob Zombie για μένα. Και τέλος, “Living After Midnight” των Judas Priest.
Διασκεδαστικές και αξιόλογες απόπειρες που δεν μπορώ να πω ότι με άφησαν παραπονεμένο αλλά ούτε και συγκινημένο, άργησα να συνηθίσω τη φωνή του Clarke κατά την διάρκεια του δίσκου. Για μένα τέτοια μουσική ο μόνος τρόπος να την ακούσεις όπως της αρμόζει είναι σε rock bar και νομίζω ότι θα κάνουμε καιρό να ξαναπάμε σε ένα.
5,5/10
Γιάννης Σεβίλογλου
giannisseviloglou@gmail.com
