Α, υπέροχα! Λατρεύω να έρχονται στ’ αυτιά μου αξιόλογα ακούσματα και κυρίως όταν αυτά ξεχωρίζουν από την υπέρ-ταχύτατη πλην υπέρ-βαρετή metal-core χωματερή. Οι Destrage δεν είναι ακριβώς metal-core, αν και δανείζεται πληθώρα στοιχείων απ’ το συγκεκριμένο είδος. (Μας) μπερδεύει ευχάριστα thrash και death στοιχεία, έχοντας τα αλλοιώσει (με την καλή έννοια) με τέτοιο τρόπο ώστε να ακούγονται άκρως μοντέρνα, φρέσκα και εύγευστα! Μας έρχονται από την Ιταλία και αν κάποιος μιλούσε για τις επιρροές τους σίγουρα θα ξεχώριζε στοιχεία από Lamb of God, κάτι λιγότερο άρρωστο από Chimaira, In Flames, κάποια αχνές Slipknot αναμνήσεις και όλα τα καλά παιδιά αυτής της συνομοταξίας τέλος πάντων. Αν το ψάξεις λίγο βαθύτερα βέβαια μπορείς να ανακαλύψεις και μια At the Gates στροφή προς την ποιότητα. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι όλα τα παραπάνω βρίσκονται σε υγειές ποσότητες με αποτέλεσμα να μην σου δίνουν το δικαίωμα κάποιου πικρόχολου (αλλά αληθινού!) σχολίου περί στεγνής αντιγραφής. Ο δίσκος αρχίζει με το killer ‘Thrash for Sale’, συνεχίζει στους ίδιους ρυθμούς στο ‘Art for Free’ και το ‘Self ID Generation’ που σε μπερδεύει με την περίπλοκη και ενίοτε πιασάρικη riff-ολογία του και αμέσως μετά το ‘The H Factor’ (λέω να εισηγηθώ ώστε να γίνει και αυτό reality!) με τη ψαρωτική flamenco-like εισαγωγή του. Στο αμέσως επόμενο ‘Joker the Fast’ βλέπεις καθαρά τους Slipknot επηρεασμούς που λέγαμε, το ίδιο ισχύει και στο ‘Beauty Clown’. Μεγάλο και δυνατό χαρτί της μπάντας αποτελεί αδιαμφισβήτητα ο τραγουδιστής τους, που σε ξαφνιάζει με την ποικιλία τεχνασμάτων φωνής που κατέχει. Όλα καλά λοιπόν με αυτή εδώ την κυκλοφορία εάν εξαιρέσεις το εξώφυλλο με το κουστουμαρισμένο πιθηκοειδές. Έκτακτα!
8/10
Αγγελική Καπίρη
