Οι Γερμανοί Rockers δύο χρόνια μετά την προηγούμενη κυκλοφορία τους, επιστρέφουν με τον τρίτο studio δίσκο τους αλλά δεν καταφέρνουν να μας δώσουν αυτό το ”κάτι” που θα κάνει τον δίσκο να ξεχωρίσει από όλες τις υπόλοιπες κυκλοφορίες εκεί έξω. Αν και τα αυτιά μου εντόπισαν αρκετές καλές ιδέες διάσκορπες εδώ και εκεί, δεν ήταν δομημένες σωστά ώστε να σου κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Ο δίσκος περιέχει δέκα κομμάτια μελωδικού Hard Rock, αλλά ζήτημα είναι να σου αρέσουν δύο-τρία. Μία μονοτονία κυριαρχεί παντού είτε ακούς τα ”δυνατά” κομμάτια του δίσκου είτε τις μπαλάντες οπού εκεί κι’ αν λείπει το συναίσθημα και η ατμόσφαιρα. Σε όλο αυτό έρχεται και προσθέτει η φωνή του Tommy που δεν δίνει κάποια δυναμική στα κομμάτια και δεν έχει κάποιο χρώμα που θα μπορούσε να δώσει αρκετό συναίσθημα στις μπαλάντες τους. Το καλύτερο σημείο ήταν εκεί που σε μια μπαλάντα έκανε ντουέτο με την κόρη του, η οποία είχε πολύ καλύτερα φωνητικά. Το αποκορύφωμα εδώ είναι η παραγωγή του δίσκου που είναι από τις πιο αδύναμες που έχω ακούσει. Λες και είναι όλα άψυχα μέσα στα κομμάτια και ακούγεται λες και βαριούνται να παίξουν. Πολύ απογοητευμένος από την τρίτη τους δουλειά. Πρέπει να δουλέψουν πολύ τον τομέα της σύνθεσης και της παραγωγής.
4/10
Ηλίας Μαρόγλου
