Τέταρτη δισκογραφική δουλειά από τους Ιταλούς βάρδους Ainur, πρώτη από το μακρινό “Lay Of Leithian” του 2009 και πρώτη υπό την σκέπη της εταιρείας Rockshots. Στο μεσοδιάστημα κυκλοφόρησαν το ζωντανό DVD “Progressive Rock Night” και την συλλογή “The Lost Tales”. Η μπάντα αποτελείται από δώδεκα μουσικούς, εκ των οποίων τέσσερις τραγουδιστές, βιολιά, τσέλο, φλάουτα και άλλα. Δισκογραφεί από το 2006 και όπως μας ενημερώνει είναι αφιερωμένη στο να μελοποιήσει μέσω των δίσκων της, το μυθιστόρημα του J. R. R. Tolkien, The Silmarillion.
Όσοι δεν τους γνωρίζετε, ίσως να υποψιάζεστε ήδη που κινείται η μουσική της μπάντας. Progressive rock opera. Αυτό είναι το “War Of The Jewels” και μάλιστα concept αφού πραγματεύεται μία από τις ιστορίες πολέμων του The Silmarillion. Το συγκρότημα μουσικά πατά πάνω στις διδαχές των μεγάλων prog rock δασκάλων. Rush, Queen, Ayreon. Όσοι πιστοί λοιπόν των προαναφερθέντων γιγάντων, προσέλθετε. Όσοι επίσης κολλημένοι με τον Άρχοντα Των Δαχτυλιδιών, κάντε μια δοκιμή να το ακούσετε. Υπάρχου επίσης αρκετές επιρροές κέλτικου folk.
Το δίσκο χαρακτηρίζουν οι δαιδαλώδεις, μεγάλης διάρκειας συνθέσεις με συνεχείς εναλλαγές ατμόσφαιρας. Άλλοτε χαρούμενα μελωδικά σημεία, που κλείνουν το μάτι σε λυρικό power metal και άλλοτε σκοτεινά επιθετικά ή μπαλαντοειδή σημεία ταιριαστά με το σημείο της ιστορίας που περιγράφουν. Πρωταγωνιστικό ρόλο στο δίσκο έχουν τα πλήκτρα (νομίζω ακούω και Hammond σε κάποια σημεία), τα φωνητικά (γυναικεία και ανδρικά) και τα έγχορδα ορχήστρας. Ειδικά τα δύο τελευταία χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία ατμόσφαιρας και στην προσπάθεια να βάλουν τον ακροατή στο πνεύμα της ιστορίας. Τα drums εναλλάσσουν συνεχώς τους ρυθμούς, ενώ οι κιθάρες αρκούνται σε ρόλο κομπάρσου.
Στο δίσκο υπάρχουν αρκετά όμορφα σημεία με ωραίες μελωδίες. Θεωρώ όμως ότι το βασικό κριτήριο για μία καλή rock όπερα είναι να μπορέσει να πει στον ακροατή μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Οι Ainur, αν και δεν θεωρώ τον εαυτό μου μεγάλο οπαδό της progressive rock σκηνής, δεν το πετυχαίνουν αυτό. Στα αυτιά μου ο δίσκος είναι λίγο άνευρος και με δεδομένη τη μεγάλη διάρκειά του, κάποια στιγμή κουράζει. Από την άλλη πιστεύω ότι οι οπαδοί της σκηνής θα εκτιμήσουν αρκετά από τα στοιχεία ενός κατά τα άλλα πολύ δουλεμένου δίσκου.
6,5/10
Ηλίας Ζαχαράκης
Ilias-89@hotmail.com
