Οι Akantha είναι μία black metal μπάντα από την Καρδίτσα, η οποία ξεκίνησε το 2002, διαλύθηκε ένα χρόνο αργότερα και επαναδραστηριοποιήθηκε το 2017. Αυτό πρόκειται για το δεύτερό της full-length το οποίο ακούγεται αρκετά υποσχόμενο.
Αυτό που με έκανε να χαρακτηρίσω την περίπτωση των Akantha ως ενδιαφέρουσα είναι ότι δεν είναι η τυπική Rotting Christ tribute ελληνική black metal μπάντα (σ.σ.: όχι ότι κάτι τέτοιο είναι κακό, απλά όταν υπάρχουν 100 άλλα τέτοια συγκροτήματα στη σκηνή, κάπου βαριέσαι), αντίθετα είναι ένα συγκρότημα που παίρνει στοιχεία από Νορβηγικό και Σουηδικό ήχο (σ.σ.: μελωδίες) και τα αναμιγνύει με έναν τρόπο που φέρνει λίγο σε Αμερική (σ.σ.: οι μελωδίες μου θυμίζουν αρκετά Wolves In The Throne Room σε σημεία). Με πιο απλά λόγια, το αποτέλεσμα ακούγεται σαν Judas Iscariot, αλλά από την οπτική των Akantha.
Το να έχεις διαφορετικές μουσικές επιρροές, είναι μεν καλό, πρέπει να είσαι όμως σε θέση να τις φέρεις στα μέτρα σου χωρίς να είσαι αντιγραφέας. Και σε αυτό οι Καρδιτσιώτες τα πάνε περίφημα. Για την ακρίβεια, ισορροπούν το black metal τους σε ξεσπάσματα με blastbeats, ατμόσφαιρα και μελωδίες. Αυτό φανερώνει ότι μιλάμε για μια μπάντα που ξέρει πότε να προσθέσει και να αφαιρέσει, έτσι ώστε να δώσει ροή στις συνθέσεις της για να μην κουράζουν. Κάπου ωστόσο ένιωσα ότι ο δίσκος το χάνει λίγο και ακούγεται κάπως επαναλαμβανόμενος και αυτό σε συνδυασμό με τα λιγοστά φωνητικά, δημιούργησε μικροπροβλήματα στη ροή, τα οποία ωστόσο δεν είναι αρκετά για να χαλάσουν την ακουστική εμπειρία. Είναι όμως κάτι που χρειάζεται προσοχή σε μελλοντικές δουλειές, οι οποίες θεωρώ ότι μπορούν να είναι ακόμα καλύτερες.
Γενικά, σε αυτό το δίσκο, το συγκρότημα δείχνει να είναι κοντά στο να διαμορφώσει μια μουσική ταυτότητα και να κάνει περισσότερα πράγματα μελλοντικά. Τους παίρνει να γίνουν ακόμα πιο μελωδικοί, ακόμα πιο βίαιοι ή και τα δύο. Είμαι σίγουρος ότι θα έρθουν ακόμα καλύτερα πράγματα από αυτό το επίσης πολύ καλό άλμπουμ.
7.5/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
