Self-financedΚριτικές

Anima Triste – Alone (Self Financed)

Δεν ξέρω πόσοι γνωρίζουν την ιδιαίτερη αυτή περίπτωση που ακούει στο όνομα Anima Triste, αυτό που ξέρω όμως με σιγουριά είναι ότι δεν είναι όσοι θα έπρεπε. Και αυτό όχι γιατί τα δικά μου γούστα αποτελούν απαραίτητα κάποιου είδους σοβαρό σημείο αναφοράς, αλλά επειδή αυτό που οι Anima Triste κάνουν είναι εξαιρετικά σοβαρό, εξαιρετικά σωστό και εξαιρετικά «πιστό» θα έλεγα στην σκηνή που εκπροσωπούν.

Αρχικά, η μπάντα δεν είναι νέα στον χώρο, το Aloneαποτελεί την τρίτη της δισκογραφική δουλειά με τα Anima Tristeκαι Humanityνα έχουν προηγηθεί το 2016 και 2019 αντίστοιχα. Η μπάντα κινείται και εκπροσωπεί την σκηνή του post punk-goth rock στην πιο αγνή της μορφή. Όπως αυτή διδάχθηκε από τους «πατέρες» του είδους, χωρίς νοθείες και πρόσθετα, χωρίς προσμίξεις, electro στοιχεία και μετά mid ‘90s/’00s μόδες και εκμοντερνισμούς.

Η τελευταία τους δουλειά περιέχει εννέα κομμάτια, εννέα μελαγχολικές στιγμές δοσμένες με διαφορετικό τρόπο η κάθε μία, γιατί ακόμα και στις πιο ρυθμικές και «χορευτικές» συνθέσεις τους η μελαγχολία δίνει πάντα το βροντερό παρών. Αυτό είναι και το κύριο συστατικό του Alone, αυτό που το χαρακτηρίζει περισσότερο από τα δύο album που προηγήθηκαν. Η δύσκολη μελαγχολία που μένει στον αέρα αφότου η οργή και ο θυμός έχει «στερέψει», αφότου κάθε φωνή έχει πέσει στο κενό και σε «κλειστά» αυτιά. Ακόμα και στις πιο σκληρές του στιγμές, όπως στο εναρκτήριο Under The Graveyard Treeγίνεται αντιληπτή, την καταλαβαίνεις από το πρώτο κιόλας λεπτό, από τις πρώτες νότες του μπάσου μέχρι που η φωνή έρχεται για να επισφραγίσει όλα τα παραπάνω.

Καταπληκτικές μελωδίες γεμάτες χρώμα και αρώματα ακολουθούν και στα υπόλοιπα κομμάτια με το κάθε ένα να κουβαλάει ένα διαφορετικό φορτίο. Πόσο “διφορούμενα” συναισθήματα στο Schizophrenia Solitude, ένα πολύ δύσκολο κομμάτι από πλευράς στίχων το οποίο παράλληλα όμως αποτελεί και μια από τις πιο «χορευτικές» μουσικά στιγμές του album. Οδοστρωτήρας στιχουργικά με το γάντι επίσης το Monsterπου η ίδια η μπάντα επέλεξε να παρουσιάσει σαν lyric video. Εξαιρετικό ταξίδι πίσω στον χρόνο με το “1984” η ημερομηνία του οποίου νομίζω εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο την μουσική περίοδο που οι Anima Triste αγαπούν να συχνάζουν. Τα έχω ξαναπεί σε παλαιότερη κριτική μου για τον πρώτο τους δίσκο, για κάποιους ο χρόνος σταμάτησε χωρίς όμως να τους κάνει να μείνουν στατικοί ή απαρχαιωμένοι.

Το μπάσο δεν θα μπορούσε να μην αποτελεί «μπροστάρη» σε ένα τέτοιο σχήμα, και όντως είναι μεγάλος πρωταγωνιστής. Το στυρίζει βέβαια η πολύ μετρημένη και προσεγμένη δουλειά που έχει γίνει από τον Jim Gadd στα τύμπανα. Για τα κιθαριστικά τα είπαμε παραπάνω, φοβερές μελωδίες σε κάθε κομμάτι από τον Greg DiRt που μόνο με τις φορτισμένες ερμηνείες του Mad Sad μπορούν να κονταροχτυπηθούν, ο οποίος πραγματικά ξεδιπλώνει την ψυχή του πίσω από το μικρόφωνο.

Δεν θα ξεχωρίσω κάποιο κομμάτι, ειλικρινά μου άρεσαν και τα εννέα, το κάθε ένα για τον δικό του ξεχωριστό λόγο. Βοηθάει τρελά βέβαια το ότι η χρονική διάρκεια του Aloneέρχεται σε μέγεθός «σφηνάκι» αφού δεν ξεπερνάει τα τριάντα έξι λεπτά, κάτι που κάνει την επανακρόαση δεδομένη. Θα ξεχωρίσω όμως την πολύ όμορφη και ταιριαστή παραγωγή του δίσκου, την οποία ανέλαβε ο drummer της μπάντας Jim Gadd καθώς και το μαγευτικό εξώφυλλο. Φοβερή κυκλοφορία από μία μπάντα που δεν συναντάς συχνά, πόσο μάλλον στην χώρα μας. Εύγε!!!

9/10
Κωνσταντίνος Μάρης
[email protected]

Greekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X