Η δεύτερη full-length δουλειά των γερμανόφωνων Ελβετών Ungfell μόλις κυκλοφόρησε. Όπως μαρτυρά και ο τίτλος του δίσκου, η μπάντα σε στιχουργικό επίπεδο ασχολείται με μύθους και μαγεία από την εποχή του Μεσαίωνα, μαζί με το θάνατο, ενώ σε μουσικό επίπεδο κινείται στο χώρο της black metal σκηνής.
Ο δίσκος ξεκινά με μεσαιωνικές μελωδίες υπό τους ήχους φλάουτου, πριν ακολουθήσει ένα black metal ξέσπασμα: βασανιστικές κραυγές, blast beats, ξέφρενες αλλά μελωδικές κιθάρες. Μάλιστα, οι κιθαριστικές μελωδίες είναι χαρακτηριστικές στο δίσκο των Ungfell, δίνοντάς του μία ιδιαίτερη χροιά που τον απομακρύνουν από τον ωμό και ξερό black ήχο. Σε αυτό συμβάλλει και η χρησιμοποίηση ακουστικής κιθάρας σε ορισμένα σημεία. Θα μπορούσε κάποιος να τους παρομοιάσει με τους Peste Noire, με τη διαφορά ότι οι Ungfell είναι περισσότερο χαοτικοί και υιοθετούν έναν πολύ πιο γρήγορο ρυθμό.
Ωστόσο, καταφέρνουν να παρασύρουν τον ακροατή σε έναν άλλον κόσμο: έναν ζοφερό κόσμο θανάτου, παγωνιάς, χωρίς έλεος, απογυμνώνοντάς τον από τον εσωτερικό του κόσμο και φέροντάς τον αντιμέτωπο με την ίδια του τη συνείδηση. Η χρησιμοποίηση folk οργάνων στα κομμάτια του δίσκου δεν τον καθιστούν folk αλλά αντίθετα εντάσσονται απόλυτα εναρμονισμένα με τον black ήχο τους, παρέχοντας μία περισσότερο ambient ατμόσφαιρα, όπως στο “Oberlandmystik” ή χρησιμοποιούμενα ως instrumental περάσματα, όπως στο “De Fluech Vom Togelli“. Εξαίρεση μπορεί να αποτελέσει το “Guggisberglied”, όπου υπάρχουν γυναικεία φωνητικά σε εντελώς μεσαιωνικές μελωδίες. Η μεσαιωνική αίσθηση θανάτου και δυσωδίας αναδύεται μέσα από τα ορχηστρικά μέρη του “Die Heidenburg”, ενώ χαρακτηριστικό κομμάτι του δίσκου που εντυπώνεται πολύ εύκολα στο μυαλό του ακροατή και αποτελεί την επιτομή αυτής της κυκλοφορίας είναι το “Der Ritter Von Lassaraz”.
Συνολικά, οι Ungfell κυκλοφόρησαν έναν δίσκο με αρκετές εναλλαγές, που τον καθιστούν ιδιαίτερα ενδιαφέρον, σε σημείο που να αγγίζουν ελάχιστα τα όρια του experimental, εξαιτίας της χρησιμοποίησης μεσαιωνικών μελωδιών, χωρίς να εντάσσονται στο folk. Ενδεχομένως ο δίσκος να χρίζει παραπάνω από μία ακρόαση προκειμένου να εκτιμηθούν οι μελωδίες και όλα τα στοιχεία του όπως θα πρέπει. Πάντως, αξίζει οι φίλοι του black να επενδύσουν στην ακρόασή του.
7/10
Αλίκη Μαξούτογλου
[email protected]
