Το ντεμπούτο των Γερμανών κυκλοφόρησε το 2016 και μας άφησε άναυδους με τρομερά τραγούδια όπως τα “The Fire Within”, “The Dark Tower” (εμπνευσμένο από το ομώνυμο λογοτεχνικό αριστούργημα του Stephen King) και το “The Fall Of The House Of Usher” μεταξύ άλλων. Τώρα επανέρχονται με την τελευταία τους κυκλοφορία για να μας δείξουν ότι όχι μόνο το σωστό power metal δεν έχει χαθεί αλλά είναι ζωντανό και σπέρνει. Με ανανεωμένη σύνθεση κατά το ήμισυ και ένα concept album (για έναν φουτουριστικό διαγαλαξιακό πόλεμο που λαμβάνει χώρα εδώ και πολλούς αιώνες) έρχονται να θυμίσουν στους παλιούς και να μάθουν στους νέους πως είναι το σωστό power metal. Έχοντας επιρροές από την ευρωπαϊκή αλλά και την αμερικάνικη σκηνή καθώς και ψήγματα από progressive και speed, μας παραδίδουν αυτό το αριστούργημα.
Το πρώτο τραγούδι που ακούμε είναι το “Into Timeless Realms” που μας φέρνει αναμνήσεις από το “Somewhere Out in Space” (τι ποιων;). Πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ο Hannes Grossmann (Hate Eternal, Triptykon, ex-Obscura) στα drums και οι κιθαριστικές μελωδίες των Christian Münzner (ex-Obscura) και Phil Tougas. Είναι ίσως από τα πιο δυνατά εναρκτήρια κομμάτια που έχω ακούσει από κάθε άποψη. Από το πρώτο κιόλας κομμάτι οι Eternity’s End μας αιχμαλωτίζουν. Ακολουθούν απανωτά χτυπήματα. Το “Cyclopean Force” είναι η απόδειξη του πόσο βιρτουόζοι είναι όλοι σε αυτήν την μπάντα. Και τώρα μπαίνει το ομότιτλο έπος. Πραγματικά δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω στο “Unyielding”. Είναι ειλικρινά ένας ύμνος. Αν δεν σας κάνει να φωνάζετε “fearless in our hearts, forever unyielding” μέχρι να ματώσουν οι φωνητικές σας χορδές, τότε μπορείτε να σταματήσετε να διαβάζετε εδώ. Δεν υπάρχει ούτε ένα ψεγάδι σε αυτό το αριστούργημα, σε αυτό το δώρο που μας κάνει απλόχερα αυτή η μπάντα.
Τώρα που τελείωσε λοιπόν αυτό το διαμάντι, μπορούμε να ηρεμήσουμε. Χα, γελιέστε. Οι Γερμανοί μας βομβαρδίζουν με τις μελωδίες τους ενώ ο Βραζιλιάνος Iuri Sanson συνεχίζει ακούραστος να μας ανατριχιάζει με την τρομερά ευέλικτη φωνή του. Το “Blood Brothers (The Oath)”, ένα κλασικό power metal κομμάτι συνεχίζει το σερί εκπληκτικών τραγουδιών. Ακολουθεί το instrumental “Dreaming Οf Cimmerian Shadows” που δίνει χώρο στους μουσικούς να αναδείξουν τις ικανότητες τους, με τον ένα και μοναδικό βέβαια Mike LePond να βρίσκεται στο προσκήνιο. Ήρθε η ώρα για την μπαλάντα. Και τι μπαλάντα… Το “Horizonless” μας ταξιδεύει σε κοσμικούς ουρανούς μαγεύοντας μας με τον υπέροχο ήχο του.
Ακολουθεί άλλη μια τραγουδάρα. Το “Under Crimson Moonlight” ξεκινά με την τρομερή δισολία πλήκτρων και κιθάρας. Μετά από το neoclassical ύφος του προηγούμενου, επιστρέφουν στον πιο γρήγορο και βαρύ ήχο με το “Necromantic Worship” να μας αφήνει με το στόμα ανοιχτό για τη συνεχιζόμενη υψηλή ποιότητα του album. Το riff στην αρχή του “Triumphant Ascent” είναι μια κλωτσιά στο στομάχι! Γρήγορο, μοναδικό και heavy έρχεται σε αντίθεση με το πιο αργό και μελωδικό ρεφραίν. Φτάνοντας στο τέλος αυτού του έργου, το “Beyond The Gates Of Salvation” μας αφήνει με ανάμεικτα συναισθήματα. Το τραγούδι είναι εκπληκτικό. Είναι όμως το τελευταίο του δίσκου και το υπέροχο ταξίδι μας έφτασε στο τέλος του, τουλάχιστον μέχρι να παίξει σε επανάληψη. Έφτασε όμως με τον καλύτερο τρόπο καθώς η επικότητά του μας μαγεύει.
Αυτός ο δίσκος είναι η απόδειξη ότι το power metal δεν έχει καλυφθεί πλήρως ως είδος. Υπάρχουν μπάντες που έχουν πολλά να μας δώσουν. Πάρα πολλά απ’ότι φαίνεται. Είναι από τα καλύτερα power/progressive metal albums που έχω ακούσει εδώ και πολλά χρόνια και τα συναισθήματα μου συνοψίζονται στη λέξη «ευχαριστώ». Οι Eternity’s End παίζουν power metal όπως πρέπει να παίζεται. Συνδυάζοντας τα καλύτερα στοιχεία ευρωπαϊκής και αμερικάνικης σκηνής μας έδωσαν το magnum opus τους. Για εμένα οι Eternity’s End έθεσαν πολύ ψηλά τον πήχη και αδημονώ για την επόμενή τους κυκλοφορία. Μέχρι τότε όμως, ένα είναι σίγουρο. Το “Unyielding” θα βαράει από τα ηχεία μου για πολύ καιρό ακόμα…
9,5/10
Θανάσης Γκότοβος
[email protected]
