Από το πρώτο riff του “Able To Be Yourself”, κατάλαβα ότι το review θα είναι παιχνιδάκι. Οι νεοσύστατοι Γερμανoί Crane στον πρώτο τους αυτό δίσκο παίζουν hard rock το οποίο ηχητικά πλησιάζει τη 70’s νοοτροπία. Οι συνθέσεις τους βασίζονται πιο πολύ στα ακόρντα παρά στις νότες. Αν διαβάζοντας αυτό περιμένεις να ακούσεις κάτι σε AC/DC, καλύτερα να το ξεχάσεις. Το “Refuge” παραείναι αδύνατο και χαλαρό για να θεωρηθεί hard rock. Όλα τα κομμάτια είναι απλά στη δομή τους, χωρίς να διαθέτουν αυτό το “κάτι” που χρειάζεται για να σε ξεσηκώσει. Τα πάντα εδώ μέσα είναι προβλέψιμα και βαρετά όσο δεν πάει, με έναν frontman τελείως άψυχο να τραγουδάει τα κομμάτια με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, λες και τον αναγκάζουν να κάνει αυτό που κάνει. Η προφορά του βέβαια σε πιο chill-out συνθέσεις σαν το “Paradise” δε φανερώνει Ευρώπη, αλλά τι να το κάνεις όταν δεν υπάρχει συναίσθημα; Πραγματικά καλό κομμάτι δε διέκρινα, πέραν του “King Of The Trash” κι αυτό όχι για το ποιοτικό της υπόθεσης, αλλά μόνο λόγω του χαβαλέ που αποπνέει. Το μιξάρισμα έχει αναλάβει για άλλη μία φορά ο Beau Hill (Ratt, Winger, Europe), ο οποίος δείχνει να με στεναχωρεί όλο και περισσότερο με τις συνεχόμενες λανθασμένες επιλογές που κάνει. Συμπέρασμα δε χρειάζεται καν. Στην καλύτερη των περιπτώσεων το Refuge θα χρησιμέψει για ηχητική υπόκρουση σε lounge καφετέριες. το αποφεύγουμε όπως ο διάολος το λιβάνι! Άκου κει hard rock!
1/10
Χάρης Μπελαδάκης
