Οι Aporium συστάθηκαν μόλις φέτος και είναι το παιδί του πολυοργανίστα Αμερικάνου μουσικού Nate Alicie ο οποίος έχει αναλάβει εδώ όλα τα μουσικά όργανα καθώς και τα φωνητικά. Το EP που παρουσιάζουμε εδώ με τίτλο το όνομά τους είναι η πρώτη κυκλοφορία στο ενεργητικό τους και αποτελείται από έξι χορταστικότατες συνθέσεις progressive death metal. Αναζητώντας πληροφορίες για τον Αμερικάνο μουσικό, με έκπληξη διαπίστωσα ό,τι ως τώρα διέθετε παρουσία που αφορούσε κυρίως συμμετοχές σε jazz/avant-garde/ethnic μουσικά projects και τίποτα στην metal σκηνή.
Φαντάζεστε την έκπληξή μου όταν ο death/doom metal τυφώνας του δεύτερου κομματιού, “Fide Nobiscum” ξεχύθηκε στα ηχεία μου. Η παραγωγή του δίσκου αποτελεί σαφές μειονέκτημα λόγω έλλειψης όγκου και τυπικών προδιαγραφών που ακούμε συνήθως σε μια death metal ενορχήστρωση αλλά ό,τι υπολείπεται σε αυτόν τον τομέα ο Alicie το αναπληρώνει στους υπόλοιπους.
Τα κομμάτια διαθέτουν αρκετή έμπνευση και πλουραλιστικό υπόβαθρο εμπνευσμένο σχεδόν από όλο το φάσμα του σκληρού ήχου, από τις κιθάρες Iron Maiden, τις κλασικές αμερικάνικες progressive metal μπάντες και το post-rock, μέχρι τις μπάντες του Florida daeth metal και πάλι πίσω. Μπορεί να μην διέθετε ως τώρα παρουσία σε αυτήν την σκηνή αλλά ο μουσικός φαίνεται εξαιρετικά «διαβασμένος» όσον αφορά το είδος που επιχειρεί να καταπιαστεί εδώ, πράγμα που του χαρίζει ένα συνθετικό πλεονέκτημα έναντι κάποιας άλλης μπάντας, σε συνδυασμό με την διαφορετική οπτική που διαθέτει λόγω της εντελώς διαφορετικής ως τώρα προϋπηρεσίας του.
Το μελωδικό ιντερλούδιο “Death Of Thought” είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση που αποδεικνύει όλα τα παραπάνω. Έχω τρομερή περιέργεια για το πως θα ακουγόταν μια ολοκληρωμένη κυκλοφορία από εκείνον και η αλήθεια είναι ότι μέλλει να είναι το απόλυτο “hit or miss moment”. Αν καταφέρει να συνδυάσει επιτυχώς τα ετερογενή μουσικά περιβάλλοντα στα οποία έχει υπάρξει κατά καιρούς και βελτιώσει κάποια ζητήματα στην παραγωγή, τότε έχει τα φόντα να φτιάξει κάτι πολύ ενδιαφέρον.
Η αλήθεια είναι ό,τι ο δίσκος ακροβατεί μεταξύ πολλών προσωπικοτήτων αλλά η διαδικασία αυτή γίνεται με τρόπο μερακλίδικο κι ενθουσιώδη, οπότε καταλήγει να μην ενοχλεί και να αφήνει εντέλει ένα θετικό πρόσημο στον ακροατή. Το στοίχημα για την δημιουργία μιας ενδιαφέρουσας κυκλοφορίας, έξω από τα τετριμμένα του χώρου που κινείται, έχει ήδη κερδηθεί. Μένει να δούμε αν θα αντιστοιχιστεί τελικά σε ένα αποτέλεσμα ουσίας.
6/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
