Η Αμερική αποκαλείται, όχι άδικα, η γη της επαγγελίας γιατί εκεί όλοι προσπαθούν να πιάσουν την μεγάλη ευκαιρία και να πετύχουν στη ζωή τους. Έτσι και ο Chris Hatfield έβαλε σαν στόχο να κάνει συγκρότημα μόνος του για το οποίο θα μπορούσε να καμαρώνει τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Επίσης ήθελε να δοκιμάσει να κάνει όλη τη διαδικασία παραγωγής στο στούντιο του σπιτιού του.
Κάτι λίγο η περιέργεια και η περηφάνεια να κάνει τα πάντα μόνος του, κάτι η εμμονή με την αστροφυσική και το διάστημα, ο δίσκος παίρνει τον τίτλο “The Cosmic Web”. Αυτό το one-man project ονομάζεται Ebullism, δημιουργήθηκε το 2020 και έχει κυκλοφορήσει ένα ομότιτλο EP μέχρι τώρα.
Σε αυτό το album περιέχονται έντεκα κομμάτια με συνολική διάρκεια 47 λεπτά. Προσπαθώ να βρω τις λέξεις για να περιγράψω αυτό που μόλις άκουσα χωρίς να γίνω κακός. Ας ξεκινήσω με τα θετικά που είναι αν μη τι άλλο η ατμόσφαιρα. Όντως καταφέρνει να δημιουργήσει κάποιες καλές στιγμές μελωδικότητας, αν και τις περισσότερες φορές δεν κολλάνε στις συνθέσεις.
Στα αρνητικά τώρα, όλα ακούγονται μονότονα και άνευ ουσίας και κάπου εδώ έπρεπε να τελειώσω την κριτική. Τα όργανα δεν έχουν την απαιτούμενη χημεία μεταξύ τους και βρίσκονται εκτός ρυθμού. Τα drums χάνουν από όλες τις μεριές, ακούγονται τελείως ψεύτικα και πολλές φορές βαράνε στα χαμένα. Η κιθάρα σου δίνει την εντύπωση ότι είναι ξεκούρδιστη ενώ τα σόλο παίζει είναι ίδια σε όλα τα τραγούδια. Οι ελάχιστες καλές στιγμές από τα πλήκτρα δεν νομίζω να σώζουν την κατάσταση. Ο ρυθμός επαναλαμβάνει συνεχώς και το χειρότερο σχεδόν όλα τα τραγούδια είναι πανομοιότυπα με ελάχιστες διαφορές.
Σέβομαι την δουλειά που κάνει ο καθένας για να δημιουργήσει κάτι δικό του μέσα από την ψυχή του αλλά και αυτός πρέπει να σέβεται με την σειρά του τα αυτιά μας. Δυστυχώς, η άποψή μου για αυτό που άκουσα (και πιστέψτε, με το άκουσα πολλές φορές για να μην αδικήσω τον Chris Hatfield) είναι ακριβώς η ίδια. Το “The Cosmic Web” είναι μονότονο, δίχως συνοχή και κουραστικό στην ακρόαση.
2/10
Νίκος Λίλλης
[email protected]
