Λίγο το καλαίσθητο εξώφυλλο, λίγο η πανέμορφη γραμματοσειρά του ονόματος της μπάντας,το “Kuura” ήταν από τις πρώτες μου επιλογές για ακρόαση και μιας η επαφή μου με τους Red Moon Architect είναι κάτι νέο και δεν ήξερα τι θα ακούσω ή πιο σωστά τι με περίμενε.Το σίγουρο είναι ότι το καλαίσθητο εξώφυλλο και η ευγενικά όμορφη γραμματοσειρά δεν σε προετοιμάζουν για την ταφόπλακα που σου έρχεται.
Ακριβώς ναι, ταφόπλακα. Funeral doom μέσα από τον τάφο,φωνητικά που κινούνται κάπου ανάμεσα στο black με ένα βιομηχανοποιημένο φίλτρο αλλά και σε κραυγές πόνου.Από τις κυκλοφορίες που λες πραγματικά πιο funeral δεν γίνεται. Ο δίσκος αποτελείται μόνο από τρία κομμάτια συνολικής διάρκειας σαράντα λεπτών όπου ίσως θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι το “Kuura” είναι ένα κομμάτι σε τρία μέρη.
Νεκρικά όμορφη δουλειά,απόκοσμη,γεμάτη πόνο και θλίψη που ανά στιγμές θα έλεγα ότι ξεφεύγει και από την ορολογία του doom μιας και τα drone στοιχεία είναι πολύ έντονα.Ανά στιγμές κλειστοφοβικό,να χάνεις τον αέρα σου,να μην υπάρχει σωτηρία.Δεν ξέρω τι έχει βιώσει το group αλλά πιστεύω με το “Kuura” έχουν καταφέρει να βγάλουν όλο το σκοτάδι και την θλίψη που μπορεί να κρύβουν. Ελπίζω τουλάχιστον για αυτούς το “Kuura” να έχει λειτουργήσει και σαν ένα είδος κάθαρσης.
Το “Kuura” είναι η τέταρτη δουλειά των Red Moon Architect μετά το “Return Of The Black Butterflies” του 2017 οπού ακούγοντας το, βλέπω ένα διαφορετικό αλλά συνάμα αξιόλογο πρόσωπο του group που σίγουρα δεν μπορεί να συγκριθεί με το σκοτάδι που σε καταπίνει στο “Kuura”. Ακροατές με αυτοκτονικές τάσεις ας το αποφύγουν,όσοι αντέχουν είναι μια πολύ καλή αλλά δύσκολη πρόταση.
7/10
Δημήτρης Εμμανουήλ
