Άργησα πολύ, δυστυχώς λόγο χρόνου να ακούσω την τελευταία δουλειά των Pyramaze. Καταραμένε χρόνε… Μια κυκλοφορία που περίμενα ανυπόμονα και αυτό γιατί οι Pyramaze είναι μια μπάντα που αγάπησα και παρακολουθώ από τα πρώτα της βήματα. Η επιστροφή τους με το “Desciples Of The Sun” με είχε σχεδόν εντυπωσιάσει και με είχε κάνει να σκεφτώ ότι τελικά η μπάντα έχει μέλλον, ακόμη και χωρίς τον Kammeyer στη σύνθεσή της.
Βλέποντας ότι η μπάντα θέλει να κάνει ένα μεγαλόπνοο concept, κάπου μου μπήκαν ψύλλοι στα αυτιά. Προσωπικά, θεωρώ ότι ήταν πολύ νωρίς να κάνουν αυτό το cinematic concept, που παραπέμπει σε ταινία επιστημονικής φαντασίας. Μπορώ να πω με βεβαιότητα, ότι το εγχείρημά τους έχει αποτύχει σε μεγάλο βαθμό και με βάση ότι ουσιαστικά οι Pyramaze χτίστηκαν από την αρχή, είναι λες και μια μπάντα κάνει στο δεύτερό της δίσκο ένα concept. Πολύ νωρίς με εξαιρέσεις στο κανόνα, αλλά πολύ νωρίς και δύσκολο να πετύχει.
Αυτό φαίνεται καθαρά σε όλη τη διάρκεια του “Contingent”, αφού η μπάντα αποφάσισε να περάσει σε πιο prog μονοπάτια από το να συνεχίσει να παίζει στα μελωδικά της γνωστά λημέρια. Τα περισσότερα κομμάτια ακούγονται μπερδεμένα, με μέρη χωρίς νόημα και με επίπεδες μελωδίες που θα μπορούσε άνετα να γράψει και ένας 15χρονος. Συγνώμη αλλά αυτή είναι η αλήθεια.
Οι Pyramaze φυσικά κρατάνε το μελωδικό τους στοιχείο σε αρκετά κομμάτια και σίγουρα υπάρχουν τραγούδια που αξίζουν, όπως το “Land Of Information”, ή τα “A World Divided” και “Nemesis” με τα εθιστικά ρεφρέν, αλλά πραγματικά μέχρι εκεί μου τραβάει το ενδιαφέρον το “Contingent”. Τραγούδια σαν το “Obsession” δείχνουν το πόσο μακριά η μπάντα είναι στο να παράγει κάτι πραγματικά ενδιαφέρον.
Και ενώ συνθετικά η μπάντα, δεν έχει να μου δείξει κάτι το τρομερό, παιχτικά οι Pyramaze έχουν ανέβει επίπεδο, με όλη την μπάντα να δείχνει ότι τεχνικά μπορεί να υποστηρίξει πιο prog παιξίματα. Η μεγάλη διαφορά βρίσκεται στο παίξιμο του Jonah Weingarten ο οποίος δεν αναλώνεται στην δημιουργία ατμόσφαιρας μόνο, αλλά επιτέλους δείχνει όλη την τεχνική του δεινότητα σε solos και γενικότερα σε όλο του το παίξιμο στο δίσκο. Επίσης, ο Terje δείχνει ότι είναι ο μεγάλος τραγουδιστής που η μπάντα έψαχνε και τον βρήκε στο πρόσωπό του.
Το “Contingent” είναι ο ορισμός του άνισου δίσκου, με μια μπάντα που έκανε μάλλον ένα λάθος βήμα στην πορεία της. Όταν οι Pyramaze ακολουθούν τα μελωδικά και τα όχι τόσο prog μονοπάτια, τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα. Δυστυχώς μπορώ να πω ότι το “Contingent” με απογοήτευσε σε μεγάλο βαθμό, ίσως γιατί είχα πολύ μεγάλες προσδοκίες από τους Pyramaze;;;; Δεν ξέρω, πάντως σίγουρα δεν είναι ο δίσκος που θα τον βάλω και θα τον ακούω πολλές συνεχόμενες φορές όπως έγινε με το “Desciples Of The Sun”. Ελπίζω σε κάτι καλύτερο στο μέλλον…
5.5/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
