Τι έχουμε εδώ; Ας μην είναι παρακαλώ πάλι κάποιος δίσκος αργόσυρτου, βαρέος και άραχνου doom metal…!! Pleaaaaaseeee! “ΌΧΙ”!!!!
Η φωνή του αρχισυντάκτη ακούστηκε μαύρη και άραχνη υποδηλώνοντας τη σφοδρή αντίθεσή του στις παρακλήσεις μου. Αποφασισμένος και αυστηρός, μου έκοψε κάθε ελπίδα για ένα αξιοπρεπές άκουσμα μουσικής, η οποία να μην σε ωθεί στην αυτοκτονία, τον αυτοτραυματισμό και τη μιζέρια.
Εδώ είμαστε λοιπόν ξανά… Μαζί με τους Apostle of Solitude, που ορισμένοι από εσάς ίσως υποθέσατε αμυδρά ότι πρόκειται για μια μπάντα… τι άλλο;; DOOM METAL!!!
Σοβαρά τώρα ρε παιδιά, τόσο απελπισμένοι είστε; Κλείστε διακοπές στην Ελλάδα το καλοκαίρι έχουμε τόσες παραλίες, σίγουρα θα ανέβει η ψυχολογία σας.
Όσο για το δίσκο, μια από τα ίδια: Αργόσυρτο, βαρετό doom metal με μέτρια παραγωγή και χωρίς κάτι καινούριο να δώσει σε άτομα εκτός χώρου.
5.5/10
Πολυδεύκης Ανδριαννός
[email protected]
